Je kleinheid ervaren....

Aanstellingen voor twee seminaristen en diakenkandidaat

Op de eerste maan­dag van de Meimaand was de gebruike­lijke Wil­li­brord­dag met de voort­ge­zette vor­ming, gesprek met de jonge pries­ters, lezing van dr. Huisman en aan­stel­ling van se­mi­na­risten tot lector en acoliet in een fees­te­lij­ke Eucha­ris­tie. Maar toen werd de vie­ring wreed verstoord...

Kring­ge­sprek

De ont­moe­ting met de jonge pries­ters is maan­de­lijks in een kring­ge­sprek, waarin ieder gelegen­heid heeft te delen wat hij wil delen en waarin we met elkaar ook de problemen kunnen bespreken die ze tegen­ko­men.

Pal­lia­tieve zorg

De lezing daarna van dr. Bregje Huisman, anesthesioloog-pijnspe­cia­list Am­ster­dam UMC en medisch directeur Hospice Kuria, ging over pal­lia­tieve zorg en de moge­lijke rol van sedatie. De lezing verhel­derde tevens de ethische vragen waar pries­ter mee in aanra­king komen omdat niet altijd de onder­schei­ding tussen voltooid leven, eutha­na­sie, pal­lia­tieve zorg, pijn­be­strij­ding en verster­ving hel­der is. Verster­ving en eutha­na­sie zijn ethisch niet aanvaard­baar. Alleen in de laatste fase is het verant­woord geen voedsel meer toe te dienen aan een ster­ven­de. De arts maakte dui­de­lijk wat van belang is voor een patiënt, wiens vragen vaak voort­ko­men uit angst en onzeker­heid over wat de laatste fase van het leven zal inhou­den. Een interesaant verhaal van iemand die er in de praktijk mee te maken heeft.

Aan­stel­lingen

De heilige Mis was fees­te­lijk en met veel wierook van­wege de aan­stel­ling tot lector van Vincent Borgonjen (per­ma­nent diakenkan­di­daat) en Melle Punter en de aan­stel­ling tot acoliet van Emil de Jesús Serpa de la Ossa. Het was een mooie vie­ring maar de brandmel­ders gingen toch pro­tes­te­ren. Of kwam dit, opperde ik, door het vuur van de heilige Geest dat was neegedaald?

Hoe het ook zij, ik felici­teer van harte degenen die de aan­stel­ling hebben ont­van­gen! Fami­lie­le­den, vrien­den en leden van de ge­meen­schap van de kan­di­daat maakten de vie­ring mee en deel­den in de gezellige maal­tijd na afloop.

De weg die de Geest wijst

MAANDAG in de zesde week van de Paas­tijd Aan­stel­lingen Heiloo (Jo. 15, 26-16, 4a)

Grenzen

Ieder van ons maakt momenten of perio­den mee
dat we tegen grenzen aanlopen:
we stoten ons weer tegen de zelfde steen,
wat zelfs een ezel niet doet, volgens het spreek­woord;
we merken dat we iets niet kunnen,
niet met een situatie kunnen omgaan,
niet weten hoe we iets op moeten lossen;
die gevoelens van onmacht
zijn in feite kost­baar,
als we er tenminste mee om kunnen gaan,
wat niet altijd ge­mak­ke­lijk is.
Het lukt me niet, ik kan het niet, ik maak weer een fout,
is een erva­ring die ons niet moedeloos moet maken,
maar juist kan helpen
- als we die erva­ring aan­ne­men -
om ons klein te hou­den
onder de sterke hand van God, zoals de Schrift zegt.
Die erva­ring mag ons dus juist
tot groter ver­trouwen brengen.

Nood aan ster­king

Ik denk dat we allemaal
wel dui­de­lijk ervaren
dat we het allemaal niet alleen kunnen,
dat we het niet zelf kunnen:
om ons leven en onze opdracht, onze missie
goed te kunnen vol­bren­gen
hebben we Gods hulp en kracht nodig.
Die ster­king ver­wach­ten we van de heilige Geest
en nu, naar het einde van de Paas­tijd toe,
gaan onze gedachten en gebe­den
meer en meer uit naar de komst van de heilige Geest,
die op het Pinkster­feest is neer­ge­daald
over de apos­te­len.
Op Hemel­vaarts­dag begint de noveen
voor het Pinkster­feest.
Vandaag gaat het in het evan­ge­lie al
over de belofte van die heilige Geest.

Paracleet: helper en trooster

Die heilige Geest wordt in het evan­ge­lie
op twee manieren ge­ka­rak­te­ri­seerd:
ten eerste wordt Hij de Parakleet genoemd,
 van het Griekse paraklètos,
Dat kan wor­den ver­taald met “Helper”;
let­ter­lijk: Iemand die erbij ge­roe­pen wordt,
een woord dat vaak werd gebruikt
voor iemand die helper was voor het gerecht,
van­daar dat het ook wel let­ter­lijk
met Advocatus wordt ver­taald.
Parakletores wor­den ook mensen genoemd
die troost brengen;
zo zegt Job in zijn ellende
tot zijn vrien­den, die zijn lij­den
zo goed weten te verklaren:
“Onzalige troosters zijn jullie” (Job 16,2).
De heilige Geest wordt dan ook
als ”allerbeste trooster”,
als “Consolator optime”
aan­ge­roe­pen.
Helper en Trooster, dat is een eerste
ka­rak­te­ris­tiek van de heilige Geest.

De Geest van waar­heid

Het tweede kenmerk dat wordt genoemd
is dat de Geest de Geest van de waar­heid is
en ge­tui­ge­nis aflegt.
Deze eigen­schap ver­wijst naar de wer­king
van de heilige Geest in ons hart en ons geweten.
Het is de heilige Geest
die ons laat aanvoelen en begrijpen
wat waar­heid is
zodat er in ons een inner­lijke over­tui­ging ont­staat
waar­van we ervaren:
dit is goed en waar,
hier moet ik trouw aan blijven,
dien­over­een­koms­tig zal ik han­de­len,
dat is de weg die de heilige Geest mij wijst.
Het volgen van die weg
zal mis­schien veel strijd kosten,
maar die biedt vrij­heid en vrede.

Als je tegen je geweten ingaat...

Daarom zien we bij mensen
die in feite tegen hun geweten in
en tegen de waar­heid in
keuzes maken,
een onrust, een negatieve insteek, onvrede.
Je moet wel vechten als je voor de waar­heid kiest,
als je vanuit je inner­lijke over­tui­ging
de weg volgt die de Geest der waar­heid wijst,
maar toch is dat de weg naar de vrede.

Strijdperk

Door het volgen van de weg
die de Geest der waar­heid ons wijst,
leggen we ge­tui­ge­nis af.

Dus, als we ervaren dat we iets niet kunnen,
dat er een onmacht in ons is,
een strijd,
kies er dan niet voor
om het strijdperk maar te verlaten,
maar ervaar je klein­heid als een genade,
je af­han­ke­lijk­heid als een weg
waarlangs de Geest je leidt
om te groeien in ver­trouwen en overgave,
in de hou­ding van het kind.

Lector en acoliet

Beste Vincent, Emile en Melle,
jullie zullen je vandaag
op een nieuwe manier ertoe verbin­den
om die weg te gaan
door het ont­van­gen van de aan­stel­lingen
van lector en acoliet,
die jullie meer verbin­den
met het woord van God
en de vie­ring van de Eucha­ris­tie,
die het centrum vormen
van een leven als gewijde diaken en pries­ter.
Het lezen en over­we­gen van de heilige Schrift
en de vie­ring van de Eucha­ris­tie
wor­den een ont­moe­ting met de heilige Geest,
als je je ervoor open stelt
en je leven uit han­den geeft.
Dat wens ik jullie vandaag van harte toe!
Moge God jullie weg zegenen
en jullie bijstaan
om te leven van Zijn Woord
en van Zijn Paas­mys­te­rie
gevierd in de Eucha­ris­tie!