Diakenwijding Anton Goos en Teun Warnaar
In de Haarlemse kathedraal
In Haarlem werden op 12 november aan het einde van het heilig jaar van de barmhartigheid twee transeünt diakens gewijd, wat wil zeggen dat zij bestemd zijn om later de priesterwijding te ontvangen: Anton Goos en Teun Warnaar.
Armen
De beide nieuwe diakens hebben hun opleiding aan het grootseminarie van het bisdom gehad en doen hun pastoraal jaar in Volendam (Anton Goos) en Heemskerk (Teun Warnaar). Beiden hebben ervaringen opgedaan met het werken met de armen: Teun in een congregatie van broeders van Moeder Teresa, Anton in Rotterdam in de Pauluskerk.
Omdat de bisschop, mgr. Punt, momenteel een rustperiode heeft, had die de wijding aan mij toevertrouwd en dat heb ik met vreugde gedaan, ook omdat ik beide nieuwe diakens al heel lang ken, vanaf het moment dat zij zich aanmelden voor het seminarie.
Sluiting van de heilige deuren
Aan het einde van de plechtigheid is de heilige deur gesloten als teken dat het jaar van de Barmharrtigheid ten einde loopt. In de sint Nicolaasbasiliek in Amsterdam (mgr. J. van Burgsteden) en in de grote kapel van Onze Lieve Vrouw ter Nood in Heiloo (mgr. J. Hendriks) gebeurt dat de dag erna, op zondag 13 november. In Rome wordt de heilige deur met Christus Koning gesloten en van die laatste week maken bijna 2000 Nederlandse pelgrims gebruik om op bedevaart te gaan naar Rome, waar a.s. dinsdag een Nederlandse dag wordt gevierd. Ook uit ons bisdom vertrekken een 130 mensen naar de eeuwige stad en bijna alle bisschoppen zullen op dinsdag 15 november in de Sint Pieter zijn voor een gezamenlijke Mis.
Er waren veel mensen gekomen om de wijding mee te maken, het middenschip van de kathedraal was bijna geheel gevuld. The Bishop's singers van het kathedrale koor luisterden de viering op met hun fraaie zang. Na afloop van de viering was er een drukbezochte receptie in het nieuwe kathedraal museum onder de kerk.
Tegelijkertijd werd in Utrecht Johan Rutgers tot priester gewijd, die als Utrechtse kandidaat eveneens een groot deel van zijn opleiding in het seminarie van het bisdom Haarlem-Amsterdam heeft gevolgd.
Homilie
Een daad van liefde
De diakenwijding die jullie vandaag mogen ontvangen,
houdt in dat jullie je leven gaan geven
aan Christus en de kerk
en dat de Heer
jullie leven aanneemt en omvormt.
Uit vrije wil en met overtuiging
je leven geven aan iemand,
kan eigenlijk niet anders
dan een daad van liefde zijn ,
die ieder die hier tegenwoordig is, ontroert,
omdat we herkennen dat hier
iets moois gebeurt.
We weten allen
dat het voor jonge mensen in onze tijd
moeilijk is om een definitieve stap te zetten
en jezelf te geven
zonder allerlei voorwaarden,
zonder kleine lettertjes.
En toch is dat het juist
wat het leven mooi maakt en de moeite waard.
"Niemand heeft groter liefde dan hij die zijn leven geeft",
heeft Jezus ons al gezegd.
Iets is niet mooi
omdat je iets doet
als je dat leuk vindt
en zolang het je bevalt,
iets is mooi omdat je je geeft.
En Hij is het 't meeste waard
om voor Hem je leven te geven.
De grote verandering
Dat geven van jezelf
klinkt door in de antwoorden
die jullie zullen geven
op de vragen die ik jullie
in naam van de Kerk ga stellen
Gods antwoord op die gave van jullie leven
is Zijn genade
die jullie door gebed en handoplegging zullen ontvangen.
De diakenwijding is het moment
waarop je alles geeft en alles belooft
voor heel je leven:
het celibaat, gehoorzaamheid,
het bidden van de getijden,
de geest van gebed,
het dienen van het volk van God.
Het is ook het moment
waarop je wordt opgenomen in de clericale staat,
‘geestelijke’ wordt.
en je de opdracht ontvangt
om in naam van de Kerk
te verkondigen, vooral door je leven
en dan ook door je woord.
In die zin is het deze dag
die de grote verandering teweeg brengt,
de dag waarop je voor jezelf
het verbond met God tot stand brengt.
Bij de priesterwijding,
die jullie volgend jaar hopen te ontvangen,
worden Gods grootste gaven
aan jullie handen toevertrouwd:
de viering van de sacramenten,
samen met de herderlijke dienst van de leiding.
Je geeft je leven
en als je dat in eenvoud en dienstbaarheid wilt doen,
zul je er veel voor terugkrijgen.
Love till it hurts
We willen vandaag dan ook stilstaan
bij de geest waarin je
de dienst van het diaconaat
en later van het priesterschap zult vervullen.
Dat zal niet de geest
van die onrechtvaardige rechter zijn,
die we in het evangelie hebben ontmoet.
Die man gaat uiteindelijk in
op de vraag van de arme weduwe
om maar van het gezeur af te zijn.
Zo is God niet,
zo moet je dus zelf ook niet zijn.
Nee, laat jouw hart vervuld zijn
van liefde en barmhartigheid,
zoals het hart van God
die onze gebeden hoort.
De verleiding is
om te doen wat ons uitkomt,
wat ons past,
wat niet nadelig voor ons is,
om onze eigen belangen na te gaan.
Maar de weg van Jezus is
om in liefde te geven tot het uiterste:
" Love till it hurts" ,
zei Moeder Teresa
en in al haar huizen liet zij het kruis aanbrengen
met de woorden ernaast
die de Heer op het kruis heeft gesproken:
"Ik heb dorst", "I thirst" .
Deze woorden herinneren ons eraan
dat Jezus dorst heeft
naar onze daden van liefde,
daden die zover mogen gaan
dat het je iets kosten mag,
ja dat je je leven wilt geven.
Ijverig
Als een klein kind erg ziek is
en het heel veel liefde en zorg van de moeder ervaart,
telt dat laatste nog meer dan die ziekte.
Als dat kind beter wordt,
zal het nooit de ervaring van die liefde vergeten.
Laten liefde en bezorgdheid
om het heil en het welzijn van de zielen
het hart van jullie dienstwerk zijn;
die liefde en zorg zullen je ijverig maken en vurig.
Iets warmer
Over de heilige Philippus Neri
werd door de mensen van zijn tijd gezegd
dat het in de omgeving van zijn biechtstoel
altijd een paar graden warmer was
dan in de rest van de kerk.
Of dat ook waar was?
Er is volgens mij
geen proef met meetinstrumenten gedaan,
maar het is ons met stelligheid overgeleverd
en het zou zo maar kunnen.
In ieder geval was het om aan te geven
dat er van deze heilige
zoveel warmte en liefde uitging
dat dit merkbaar en voelbaar was.
Dat moet bij een geestelijke,
diaken, priester en bisschop
natuurlijk ook zo zijn:
de liefde moet je leidraad zijn,
je hart is voor God en voor de mensen.
Iedereen, maar vooral wie arm en klein is
moet jouw liefde krijgen.
Dat willen we ons vandaag
aan het einde van dit jaar van de Barmhartigheid
wel te binnen brengen.
Het heilig jaar is bijna afgelopen,
we sluiten de deur,
maar de barmhartigheid
moet blijven in ons hart,
die deur moet open blijven.
De Eucharistie
De twee heiligen die ik al even noemde,
Moeder Teresa en Philippus Neri,
hebben in jullie leven
een bijzondere plaats.
Zij hadden allebei
een grote liefde voor de Eucharistie.
Als je moeder Teresa vroeg
waar ze kracht van kreeg
om altijd onder de armste mensen te zijn,
steeds zoveel ellende te zien
en de armsten van de armen te dienen,
gaf zij eenvoudig als antwoord:
“Van Jezus in de Eucharistie”.
Als diaken krijg je veel bijzondere taken toevertrouwd:
je mag dopen, preken, begrafenissen en huwelijken vieren,
en... je assisteert in de Eucharistie.
De assistentie in de Eucharistie
is eigenlijk de kern:
bron en hoogtepunt,
de rest vloeit daar als het ware uit voort
en komt daar weer bij terug.
Als diaken word je dus op een bijzondere manier
met de Eucharistie verbonden.
Dat is belangrijk,
daar krijg je de kracht
om Jezus voor de mensen te zijn.
Fouten maken mag!
En er is nog iets anders
dat belangrijk is
en ik jullie wil zeggen:
Je mag fouten maken.
Ik hoop dat je veel fouten maakt,
dan heb je veel gedaan,
het is een teken van inzet
en fouten zijn leerzaam.
Als je nederig bent
zijn fouten geweldig.
Dus ik wens jullie veel fouten,
maar bovenal
dat vreugde en geluk
jullie hart vervullen mag
als diaken
en later als priester
in Gods kerk.
Dat vraag ik voor jullie
op de voorspraak van Maria,
onze Moeder
Amen
