Zuster Maria Gratia deed haar eeuwige professie

in Casa Carmeli in Vogelenzang

Op Hemel­vaarts­dag was het bij Pauw op TV al aan­ge­kon­digd, nu zater­dag 1 juli was het dan zover: zuster Maria Gratia legde haar eeuwige geloften af in de klooster­ka­pel van de zusters Karme­lie­tes­sen van het God­de­lijk Hart van jezus in Vo­ge­len­zang. Zij deed dat in de han­den van de alge­meen overste, moe­der M. Angelina, die zelf deze maand haar gou­den klooster­jubi­leum viert.

De fees­te­lij­ke Eucha­ris­tie­vie­ring begon om 11.00 uur in de volle kapel met een stralende zr. Maria Gratia. Behalve de huis­pries­ter, officiaal dr. A. van de Hout, waren ook kape­laan Boris Plavčić en neo­mist Sacha Steijaert als con­cele­brant aanwe­zig, terwijl diaken Iwan Osseweijer assis­teerde. Na het evan­ge­lie en de homilie sprak zuster Maria Gratia haar bereid­heid uit in enkele beloften. Na de litanie van alle heiligen legde zij haar geloften af die door Moeder M. Angelina wer­den aanvaard. Haar professie­for­mu­lier werd daarna op het altaar gelegd. Ik mocht haar daarna een kaars overhan­digen, als teken dat de toe­wij­ding van haar doopsel verdiept en vernieuwd was, en de plech­tige zegen over haar uit­spre­ken. Als tekenen van haar professie kreeg zr. Maria Gratia ver­volgends een professie­kruis en een ge­dach­te­nisplaatje met een Schrift­tekst uit­gereikt. Daarna aanvaardde de ge­meen­schap haar en bad voor haar, waarna de Eucha­ris­tie­vie­ring werd ver­volgd.

Moeder Angelina had het kruis bij zich dat de stichteres de Z. Maria Teresa van de heilige Jozef altijd bij zich droeg bij be­lang­rijke gebeur­te­nissen.

Homilie

Als een huwe­lijk...

Zuster Maria Gratia, Moeder Angelina, zusters en U allen,
Aller­eerst wil ik zuster Maria Gratia en alle zusters
van harte proficiat wensen
met deze bij­zon­dere en mooie dag.
Deze dag is als een huwe­lijk,
het is een de­fi­ni­tieve stap,
een ja- woord,
maar de bruidegom heet Jezus,
of mis­schien nog beter gezegd:
die bruidegom is de Drie-ene God.
Het gaat vandaag om een God gewijd leven.
Voor moe­der Angelina
heeft deze professie een bij­zon­der tintje
want dit jaar vieren we de vijf­tigste ver­jaar­dag,
het gou­den jubileum,
van haar toe­wij­ding aan God.
Daar­mee wens ik moe­der Angelina
vandaag ook nog van harte proficiat
en tege­lijk zeg ik u grote dank
voor de lei­ding die u in al die jaren
als alge­meen overste
heeft gegeven aan deze con­gre­ga­tie,
aan de karme­lie­tes­sen van het god­de­lijk Hart.
Congratulations and thank you very much
for your consecration and dedication!

Voor altijd?

Veel mensen in de wereld van vandaag
zullen deze stap, de professie voor het hele leven,
maar moei­lijk begrijpen.
Het moei­lijke en onbe­grij­pe­lijke is voor hen al
dat je een stap zet voor het hele leven.
Je doet iets voor een tijdje,
zolang je er gevoel bij hebt,
je kijkt wel hoelang het werkt,
anders ga je weer iets anders doen.
Deze moei­lijk­heid om zich voor altijd te bin­den,
dit onbegrip zelfs voor een de­fi­ni­tieve stap,
gel­dend voor het hele leven,
geldt na­tuur­lijk niet alleen een professie,
maar ook het huwe­lijk.
Jonge mensen vin­den ook het huwe­lijk
als keuze voor het leven
een moei­lijke of zelfs onbe­grij­pe­lijke stap.
Als het niet gaat, moet je andere keuzes kunnen maken.
Daarom is de keuze die u vandaag maakt
een ge­tui­ge­nis, ook voor hen:
u zegt eigen­lijk: het is goed en de moeite waard
om een de­fi­ni­tieve, onvoor­waar­de­lijke keuze te maken.
Het is goed en de moeite waard
om jezelf helemaal te geven.

Het perfecte plaatje?

Na­tuur­lijk moet dat een wel­over­wo­gen keuze zijn,
maar dat u die keuze doet
geeft aan dat u niet gaat
voor het plaatje dat altijd perfect moet zijn,
voor een leven dat je uit­ein­delijk toch zelf
in de hand neemt en houdt,
maar voor overgave en ver­trouwen.
De oplos­sing van de seculiere wereld is
dat je zelf de regie voert
en dat je als dat niet meer gaat
er een eind aan maakt.
Maar waar blijven dan
de men­se­lijk­heid, de trouw en de liefde
in de keuzes die we maken?
Juist in wat we geven zon­der kleine lettertjes,
in de bereid­heid die we hebben
om te dragen en te verdragen,
om zelfs te lij­den,
om een vaste rots van zelfgave voor anderen te zijn,
juist daar komt de schoon­heid van ons leven tot uiting.

Ik laat jou niet vallen

Ook een moe­der of vader
kan in feite niet kiezen
nu ben ik jouw vader of moe­der niet meer,
hij of zij ís dat gewoon
en juist dat is een beeld
van het hart dat God heeft voor ons,
juist dat geeft ons de erva­ring
dat we geliefd en bemind zijn:
ik ben er altijd voor jou.
Ik laat jou niet vallen.
Dat zegt God tot ons,
dat zegt u, zuster Maria Gratia, vandaag tot God:
mijn leven is voor U,
ik zal er altijd voor U zijn!

Betrouw­baar­heid is het kenmerk van de liefde.
Dat maakt de wereld mooier.
De liefde is veel be­lang­rijker dan de perfectie.
We vin­den het vaak fijn als dingen goed gere­geld zijn,
maar de liefde is be­lang­rijker.
Wat u vandaag kiest en daar­mee zegt
is overgave en ver­trouwen,
het uit han­den geven van de regie
door een de­fi­ni­tieve keuze uit liefde.
Dat doet u al
door de belofte van ge­hoor­zaam­heid aan uw overste,
door een leven van armoede en kuis­heid,
maar u doet dat vooral
door de overgave aan de bruidegom
die u hebt gekozen.

Werken aan de relatie

Deze keuze zal u zeker veel vreugde geven,
al zullen er ook perio­den zijn
waarin u moet werken
aan de relatie met Hem
of tij­den waarin de omstan­dig­he­den zwaar zullen zijn.
Het kruis hoort er altijd bij, dat heeft Jezus ons beloofd.
Dat is de weg van dit leven.
Soms begrijpen we het niet
en heeft het toch een bete­ke­nis.

Onverklaar­ba­re ziekte

Wat dat betreft is het goed
dat u bepaalde erva­ringen hebt opgedaan,
ook al waren die moei­lijk.
Als ons leven zo maar door rolt,
er geen grote vragen zijn,
blijven we ge­mak­ke­lijker steken
in het bezig zijn met ons­zelf:
met doelen die we willen halen,
met plannen en regelen,
met het leven in eigen hand nemen en hou­den.
Dat is de weg van 'het perfecte plaatje'.
De erva­ring van uw onverklaar­ba­re ziekte
waardoor u zo lange tijd
geen 'normaal' leven kon lei­den,
hef­tige beper­kingen ondervond,
zon­der dat er een goede medische ver­kla­ring of oplos­sing kwam,
hebben u uit de ' comfort- zone' gehaald.

De mysteries van God

Ik kan er niets anders in zien
dan een wer­king of lei­ding van God
om u tot Hem te trekken
en uw leven
een andere, diepere, mooiere inhoud te geven.
Waarom heeft Hij deze gave aan u gegeven
en niet aan zoveel anderen?
Waarom laat God toe
dat we steeds weer met imperfectie, onvol­ko­men­heid, lij­den
wor­den gecon­fron­teerd?
Ik kan de mysteries van God niet doorgron­den,
dus het ant­woord heb ik niet, althans niet helemaal.
Ik kan alleen vermoe­den
dat Hij in uw ziel zich een weg zag openen.
Ook ben ik ervan overtuigd dat het God­de­lijk hart,
waaraan u zich vandaag voor­goed mag toewij­den,
naar ieder mens met liefde ziet.

Blaudzun

Toen de zusters bij Pauw waren op hemel­vaarts­dag,
vroeg Jeroen Pauw tot besluit aan de andere gasten
of zij zich iets
bij zo' n leven in het klooster
kon­den voor­stel­len.
Blaudzun keek alsof hij water zag bran­den.
Nee, dit, deze keuze vond hij je leven weg gooien,
hier snapte hij geen... niets van.
En toch zegt Jezus dat niemand groter liefde heeft
dan hij die zijn leven geeft.
Zo heeft Jezus zelf zijn leven ‘weggegooid’?
Nee, wat we geven uit liefde is nooit weggegooid!
En een leven krijgt geen bete­ke­nis
doordat wij alles sturen, doordat het ons lukt,
maar doordat het ons gegeven wordt.

Maria

De Moeder en het voor­beeld voor allen
die zich aan God toewij­den, is Maria.
Zo kon zij mee­werken met de verlos­sing
en ons als moe­der
het bovenna­tuur­lijk leven door­ge­ven.
Volkomen on­ver­wacht
brak God zelf in haar leven in.
Hij vroeg haar
in de verborgen­heid van een huisje in Nazaret
door de engel een “ja” op Zijn wil.
Door die overgave
werd Maria’s leven mooi en vrucht­baar.
Dit was iets van God,
maar ook iets van Maria zelf
die van harte haar mede­wer­king gaf.
Ook aan u, zuster Maria Gratia,
zal God soms on­ver­wachte dingen vragen,
vaak in het verborgene.
Ik bid vandaag voor U
dat u dan het “ja” van deze dag,
steeds met heel uw hart zult kunnen herhalen
en zult kunnen zeggen:
“Zie de dienst­maagd des Heren,
mij geschiede naar Uw woord”.
Dat Maria daarbij uw voor­spraak mag zijn.