Witte Donderdag

homilie

Vanavond vieren en gedenken we de in­stel­ling van de heilige Eucha­ris­tie, de in­stel­ling van het pries­ter­schap en het gebod van dienst­baar­heid en naasten­liefde dat Jezus ons op deze laatste avond van Zijn leven heeft gegeven. En na­tuur­lijk wor­den we bij­zon­der uit­ge­no­digd om met Jezus mee te leven, ons in Zijn gevoelens te ver­plaatsen.

Jezus wordt verra­den en over­ge­le­verd door één van Zijn ver­trouwelingen, één van zijn vrien­den, één van de twaalf. En Hij wéét dat, Hij is er zich van bewust. Hoe zou­den wij rea­geren als ons dit overkwam? Ik weet zeker dat de meeste mensen het er heel erg moei­lijk mee hebben als zij lelijk en oneer­lijk door iemand wor­den behandeld. Het is mis­schien zelfs zo dat we soms meer voelen dan er is: iemand voelt zich lelijk bena­deeld, slecht behandeld, pijn gedaan door iets wat een ander heeft gedaan.

Soms in­ter­pre­te­ren we iets wat een ander zegt of doet heel nega­tief: we zijn ervan overtuigd dat hij of zij dit of dat heeft gezegd of gedaan met een heel ver­keerde bedoeling, om ons te negeren of pijn of kwaad te doen. En we zijn dan geneigd te rea­geren vanuit die over­tui­ging. Als we ons soms iets beter in een ander kon­den ver­plaatsen, als we soms iets meer begrip had­den voor wat een andere beweegt, als we iets meer geneigd waren het kwade in de ander niet te ver­on­der­stellen, als we iets meer van het goede in de ander zou­den uit­gaan, niet te gauw han­de­len uit wan­trouwen, dan zou­den we in veel gevallen min­der lij­den, dan zou er veel min­der ruzie in de wereld zijn.

Maar Jezus wist precies wie het was die Hem ging verra­den en wat die ging doen. Hij wist het, Hij wist dat dit Zijn laatste avond was, dat Hij zou moeten lij­den en sterven. Toch is Hij helemaal niet met zich­zelf bezig , Hij is rus­tig en aller­eerst legt Hij zich­zelf en Zijn lot in de han­den van Zijn hemelse Vader: “In het bewust­zijn dat de Vader hem alles in han­den had gegeven en dat Hij van God was uit­ge­gaan en naar God terug keerde...”. Zo staat Hij daar. Als we deze woor­den horen en we proberen ons voor te stellen wat Jezus meemaakt, wat Hij ervaart, laten we dan inkeren nin ons­zelf: hoe zou­den wij zelf rea­geren? Wat zou­den wij doen?

Die man zit daar voor je die jou gaat verra­den, die je voor wat zilver­geld aan de beulen verkoopt. Het is niet ge­mak­ke­lijk los te laten wat mensen je aandoen of aan­ge­daan hebben, dat doet je na­tuur­lijk vaak vre­se­lijk pijn. Maar toch is het goed bij de pijn die je voelt die zaak en je leven over te geven en te bedenken dat God je geschapen heeft en dat je naar Hem terug gaat en dat Hij bij je is in alles wat je over­komt.

Juist op zo’n moment dat iets ons heel erg dwars zit, zijn wij geneigd met ons­zelf bezig te zijn, met de pijn die wij voelen, met de situatie waarin we verkeren, met het verdriet dat ons is aan­ge­daan. Maar Jezus geeft ons juist op dit moment dat er iets heel ergs staat te gebeuren, dat ze Hem naar het leven staan, juist dan geeft Hij ons Zijn grootste gaven: het pries­ter­schap en de heilige Eucha­ris­tie om altijd bij ons te kunnen zijn in Zijn offer en onder de nie­tige uiter­lijke gedaanten van een beetje brood en wijn.

En juist op dit moment knielt Hij aan de voeten van de apos­te­len neer om hen te dienen en het werkje te doen - voeten wassen - dat normaal ge­spro­ken altijd door de slaven werd gedaan. Hij verne­dert zich voor ons, Hij denkt aan ons. Mis­schien dat ons dat niet altijd zo ge­mak­ke­lijk lukt, om te vergeten en achter ons te laten, maar dat is wel de uit­no­di­ging van deze avond: volg je Heer na, probeer de weg van Jezus te gaan, zeker wij doen dat met vallen en opstaan, maar probeer het in ieder geval: ga niet op in je kwaad­heid en ergernis, in wat anderen ver­keerd doen, kijk wat meer naar je eigen fouten en probeer jezelf wat meer te geven, er in liefde voor anderen te zijn. Door wat we voor anderen over hebben vergeten we vaak veel van wat ons geraakt heeft.

Zeker, we zijn allemaal zwakke mensen - ook ik heb mijn fouten en tekort­ko­mingen - en er moet na­tuur­lijk ook recht wor­den gedaan, maar ons doel is ook ergens over heen te stappen, ons te verzoenen, liefde te geven... En iedere keer wanneer wij de heilige communie ont­van­gen wor­den we daartoe uit­ge­no­digd.

AMEN