Vluchtelingen door heilige deur

Wereldvluchtelingendag

Het was op zon­dag 19 juni niet alleen Vader­dag (alle vaders van harte gefe­li­ci­teerd) maar ook wereld­vluchte­lingen­dag. Dat was een aan­lei­ding voor Sant’ Egidio Apel­doorn en Am­ster­dam om vluchte­lingen uit te nodigen voor een dag in het kader van het jaar van barm­har­tig­heid.

Een vijf­tigtal christen-vluch­te­lingen die in vriend­schap­pe­lijk contact staan met de ge­meen­schap van Sant’ Egidio waren vanuit het hele land naar Am­ster­dam geko­men om deze bij­zon­dere dag mee te maken. Na een ont­vangst en uitleg van het pro­gram­ma in café-restaurant Loetje bij het Centraal Station, ging de stoet naar de Sint-Nicolaas­basi­liek waar allen door de heilige deur naar binnen trokken waar ik ieder van hen een speciale zegen mocht geven. Na gebed in de kerk, ging het pro­gram­ma ver­der met een route langs enkele gedenk­waar­dige plekken in de hoofd­stad, zoals Onse Lieve Heer op Solder, waarna in de Mozes en Aäron­kerk aan het Waterloo­plein de heilige Eucha­ris­tie werd gevierd. Dat mocht ik doen in con­ce­le­bra­tie met pastoor Leo Neders­tigt, terwijl mgr. Joop Stam in de kerk be­schik­baar bleef voor wie wilde biechten. Tijdens de H. Mis heb ik on­der­staan­de homilie gehou­den, die in het Arabisch werd ver­taald.

De dag werd af­ge­slo­ten met een fees­te­lij­ke maal­tijd waarin de vriend­schap werd gevierd.

Homilie

Broe­ders en zusters,

Wie is Hij?

Vandaag vraagt Jezus
uit­druk­ke­lijk aan Zijn leer­lin­gen
wie zij zeggen dat Hij is.
Is Hij zomaar een grote profeet,
een be­lang­rijk iemand uit het verle­den
of is Hij wer­ke­lijk de Levende, de verrezene,
de Gezalfde, de Ver­los­ser?
In feite is dat ook de vraag
die Jezus aan ons allen stelt:
Wie ben ik in jouw ogen?
Wie ben ik voor jou?
Mag ik voor jou zijn
wie Ik wer­ke­lijk ben?

In het jaar van de barm­har­tig­heid
wor­den we allemaal uit­ge­no­digd
om door een heilige deur te gaan
als teken van een nieuw begin.

Een nieuw begin, een nieuwe toe­komst

Jullie vluch­te­lingen
weten als geen ander wat dat is:
die gees­te­lij­ke kracht
het verlangen naar vrede
voor jezelf en je gezin
en het verlangen
om opnieuw te kunnen beginnen,
heeft jullie hier in Neder­land gebracht.
Een nieuwe toe­komst,
een nieuw begin:
daar hebben we Gods hulp en kracht
bij nodig.

Een heilig jaar is een jaar
om opnieuw te beginnen.
Dat moet een vluch­te­ling doen
in de nieuwe wereld
waarin hij of zij terecht komt;
dat mogen wij allen steeds weer gees­te­lijk doen
in het sacra­ment van de biecht.

We zijn één

De woor­den die we hebben gehoord
in de tweede lezing
uit de brief van de apostel Paulus
aan de Galaten
zijn voor ons allen heel mooi:
Wij zijn één persoon in Christus,
wij hebben Hem aange­trok­ken
als een kleed,
er is geen Jood of hei­den meer,
geen Syriër of Neder­lan­der,
geen vreem­de­ling of autoch­toon,
we zijn één,
we zijn broe­ders en zusters.

Het be­lang­rijk­ste dat over je te zeggen is

We zijn allemaal geschapen
naar Gods beeld en gelijkenis,
je kleurtje of je taal, je positie in de maat­schap­pij,
nieuw in Neder­land
of daar geboren:
het doet er niet toe,
het meest be­lang­rijke
dat over je gezegd kan wor­den, is
dat de Vader in de hemel
je als Zijn kind heeft aan­ge­no­men,
dat Hij van je houdt,
dat Hij je graag ziet,
dat Hij wil dat je gelukkig wordt
en dat we in die grote we­reld­wijde kerk
allemaal broe­ders en zusters zijn.
Wij allen zijn ge­roe­pen
om dat zicht­baar te maken
door onze naasten­liefde.

Jezus belooft Zijn volgelingen vandaag
geen ge­mak­ke­lijke weg
maar een kruis
en zelf-verlooche­ning.
En daarbij wor­den wij uit­ge­no­digd
om mensen-van-ge­meen­schap te zijn.

Voor­beel­den wekken

Als we iemand zien bid­den
met liefde en devotie,
wor­den we zelf ge­sti­mu­leerd
om een echte gelo­vi­ge te zijn;
als we iemand zien
die de armen helpt,
wor­den we in feite uit­ge­no­digd
om zelf ook goed te doen
aan mensen
Het voor­beeld dat we zien
en het voor­beeld dat we zelf geven
werken posi­tief:
het is een hulp voor anderen
om hun geloof te bele­den,
ook zo te doen.
Alstjeblieft, laat zien
dat je een christen bent, een katho­liek
in het dage­lijks leven.

De deur is een teken

We wor­den in dit jubileum­jaar van de barm­har­tig­heid
uit­ge­no­digd om de heilige deur binnen te gaan.
We hebben dat vandaag gedaan
in de Sint Nicolaas­basi­liek
Die deur is een teken:
als we een deur binnen­gaan,
gaan we een grens over,
we laten ons verle­den achter ons,
we stappen in een nieuwe wer­ke­lijk­heid
Dat is de diepe bete­ke­nis
van dit heilig jaar
en van de aflaat die ermee verobn­den is:
we mogen de last die we dragen,
de zon­den die we hebben begaan,
heel ons verle­den,
achter ons laten
en door Gods barm­har­tig­heid
een nieuw begin maken.
De Heer is daar om je te helpen.
Hij is de Gezalfde, onze Ver­los­ser.
Laat Hem dat voor je zijn!

Vooruit met moed en ver­trouwen

We gingen vandaag door de heilige deur
en we kunnen dat nog vele malen opnieuw doen.
Zo is ons leven:
we moeten telkens weer opnieuw beginnen
met God te beminnen
en de liefde te beleven.
Laten we ver­der gaan,
met moed en ver­trouwen
en moge de heilige Maagd Maria,
daarbij ons voor­beeld en onze voor­spreek­ster zijn.
Amen.