Een Mis op een bijzondere plek

WJD-gangers in de St. Vitusdom in Praag

Zondag 24 juli vier­den we met de WJD-gan­gers de heilige Mis in de St. Vitusdom in Praag. In deze prach­tige ka­the­draal liggen de heilige Johannes Nepomuk begraven en wor­den een deel van de relieken van St. Vitus bewaard. We vier­den de Hoog­mis met de mensen van Praag en met het koor The Willow Consort uit York.

Maar we waren ook zeker niet de enige WJD groep in de kerk: een pries­ter con­ce­le­breerde die met een groep uit het bisdom Down & Connor op weg was naar Krakau, de Bossche pries­ter Stefan Schevers was er met een groep 30plussers die met dezelfde bestem­ming op tocht was en er waren nog allerlei andere groepen. Dat werd na­tuur­lijk helemaal een vrolijke boel toen iemand van de groep na de Mis zijn vriendin een geac­cep­teerd huwe­lijksaanzoek deed. 

De Mis werd prach­tig meerstemmig gezongen door The Willow Consort, die op een concert­tour door Tsjechie was. De lezingen waren in het Neder­lands en Tsje­chisch, er waren voor­beden en een woordje in het Engels en De preek werd ver­taalkd in het Tsje­chisch zodat de ‘gewone’ kerk­gan­gers er ook iets van mee kon­den krijgen. Hieronde de preek die ik bij deze gelegen­heid heb gehou­den.

Na de Mis lunchten we in de binen­stad en was er vrije tijd. Aan het begin van de avond vier­den we het avond­ge­bed met de ge­meen­schap van Sant’ Egidio. Wie dat uit Rome kent, weet dat dit heel inpsirerend is. En dan gaan we van­avond op tijd naar bed, want morgen gaan we op weg naar Krakau. Maar dan maken we eerst een stop voor een bij­zon­der bezoek aan... Ausch­witz.

Homilie

Hoe zie jij het?

Hoe sta jij in het leven?
Daar is na­tuur­lijk veel over te zeggen,
het heeft ook met je persoon te maken,
met wie je bent
en wat voor erva­ringen je hebt opgedaan.
Heb je een gelukkige jeugd gehad
of was het allemaal niet zo ge­mak­ke­lijk?
Heb je een zonnig karakter
of zie je het allemaal wat somber in?
Ben je wat meer terug getrokken
of maak je mak­ke­lijk contact met anderen?
Houd je mensen op afstand
of ben je tegemoet komend?
En wat komt er het eerst in je op
als mensen je iets vragen:
is het een “ja” of is het een “nee”?

Val me niet las­tig!

Ook in onze tijd
zijn er mensen die zeggen:
“Val me niet las­tig”,
zoals die man in het evan­ge­lie van vandaag.
“Val me niet las­tig,
ik kan niet opstaan
om het je te geven”.

In veel ste­den en westerse lan­den
- ook in Neder­land –
is een­zaam­heid een groot probleem,
omdat mensen
te weinig naar elkaar omkijken,
er geen sociale cohesie is.
Te veel mensen zeggen:
Val me niet las­tig.
Op straat kun je het aflezen
van het gezicht van som­mi­ge mensen,
daar staat het als het ware
met koeie­let­ters op ge­schre­ven:
“Val me niet las­tig”.

Reden om dank­baar te zijn

Maar ons geloof leert ons anders:
Alles wat wij mensen hebben
aan kunde aan kennis,
aan moge­lijk­he­den en bezit,
hebben we gekregen
en het is niet alleen voor ons zelf.
Dat we geboren zijn in een mooi land,
dat we geen armoede kennen,
dat we gezond zijn
en talenten hebben gekregen,
het is ons allemaal toe­ge­vallen,
we hebben dat cadeau gekregen!

Als we daarbij stil staan
wordt je bijna van­zelf blij:
wat hebben we veel gekregen,
wat is God toch goed!
Tel je ze­ge­ningen,
denk even niet aan de min­pun­ten,
maar denk aan de cadeautjes
en je wordt een blijer mens!
Dan raak je vervuld
van Gods grote barm­har­tig­heid.
Je voelt en merkt dat Hij er voor je is.
Ja, we hebben reden om dank­baar te zijn!

Welke bena­dering?

Er zijn heel veel dingen in het leven
die je posi­tief of nega­tief kunt bena­de­ren.
Bij dingen die moeite kosten en las­tig zijn,
zit je er niet gauw om te springen
om zoiets te gaan doen.
We hebben dan bijna auto­ma­tisch de nei­ging
om het nega­tief te bena­de­ren.
Voel je iets als moeten of niet mogen
dan kan het je hart niet vervullen.
Ook dingen die je pakt en grijpt
en naar je toetrekt,
maken je niet echt blij.
Maar wat je met heel je hart
hebt gezocht en gevon­den,
geeft je een diepe voldoe­ning
en wat je met vreugde en liefde
aan anderen geeft
zal je altijd rijker maken.

Mooi om te geven

Dus het mooiste zou zijn
als die man die de deur al op slot heeft,
met een sprong naast zijn bed zou staan
en zou zeggen:
wat ben ik blij dat je me dit vraagt
en dat je mij gelegen­heid geeft
iets te geven,
dit kleine offer te brengen!
Dat maakt mij tot een rijker mens,
het maakt mijn leven mooier!

Het is mooi
om iets aan anderen te kunnen geven,
iets voor een ander te kunnen betekenen
en het is ook mooi te zoeken en te vin­den,
iets te ont­van­gen
waar­naar je altijd hebt gezocht.
Dan bedoel ik iets met inhoud,
iets van waarde
Zoek met je hart
wat mooi is en goed
en God geeft je
de heilige Geest.

Onze Vader

Jezus leert vandaag in het evan­ge­lie
Zijn leer­lin­gen ook
het Onze Vader bid­den.
Dat gebed kennen we allemaal wel.
“Onze Vader”
dat wil zeggen:
God is een Vader
die veel van ons houdt,
die voor ons zorgt
en - wat je ook over­komt –
God zal je niet laten vallen.
Maar we bid­den niet zomaar “Vader”.
We bid­den: “Onze Vader”,
om dui­de­lijk te zeggen
dat Hij de Vader is van allen
en wij in iedere mens
een zuster of broe­der mogen zien.

Wat geven...

“Val me niet las­tig”,
zegt die man in het evan­ge­lie.

Maar nee, laten we open staan;
val ons maar las­tig,
we kunnen wel wat geven.
We zijn broe­ders en zusters
en we hebben veel gekregen
van die Vader in de hemel.
Amen

(enkele foto's zijn gemaakt door Joost Hinfe­laar)