“Wees een instrument van barmhartigheid!”

Strengere veiligheidsmaatregelen bij pausvieringen

Op de derde catechese­dag werd de catechese ver­zorgd door mgr. Hans van den Hende, voor­zit­ter van de bis­schop­pen­con­fe­ren­tie en bis­schop van Rotter­dam. Hoe kun je een instru­ment van barm­har­tig­heid zijn, was het thema. Tijdens de Eucha­ris­tie­vie­ring ter ere van Maria koningin en moe­der van barm­har­tig­heid heb ik on­der­staan­de preek gehou­den.

Ook deze mid­dag was er het Youth Festival met een groot aanbod aan ac­ti­vi­teiten en moge­lijk­he­den tot gebed. In de avond volgde een in­druk­wek­kende kruis­weg.

Deze ochtend wer­den de vrij­wil­li­gers bedankt die de Neder­lan­ders hebben ont­van­gen op de pa­ro­chielokatie waar de catecheses wer­den gegeven en de Eucha­ris­tie werd gehou­den. Zij en de pastoor kregen een zeer harte­lijk applaus; alles was dan ook zeer goed ver­zorgd geweest. Er werd ook een groeps­foto gemaakt met de op dat moment aanwe­zige jon­ge­ren. Daarvoor beklom Ramon Mangold het tegen­over gelegen flat­ge­bouw om van grote hoogte de hele groep in beeld te krijgen.

Na een kort mid­dagmaal was het alweer tijd om weg te gaan naar de kruis­weg. Voor vertrek werd de bis­schop­pen aan­ge­kon­digd dat ze nog een iden­ti­fi­ca­tie-arm­bandje zou­den krijgen en dat terwijl we allemaal al twee iden­ti­fi­ca­tie-badges om ons nek hebben hangen! Ook de bis­schop­pen wor­den iedere keer ge­con­tro­leerd en gefouilleerd als zij het terrein van het Bloni park opgaan waar de Bij­een­komsten met de paus zijn. Hieraan is wel te zien dat vei­lig­heid wel een issue is. Een hele operatie ook want er zijn meer dan duizend bis­schop­pen naar ik heb begrepen, ongeveer 25% van heel het epis­co­paat!

Voor de kruis­weg was het wat rege­nach­tig maar ook nu knapte het weer tij­dig op en de kruis­weg kon onder prach­tig weer wor­den gehou­den. Het geheel was mooi ver­zorgd en aan het einde hield paus Fran­cis­cus een toe­spraak uit­gaande van de vraag: waar is God als er onrecht is en zoveel lij­den. Er zijn vragen waarop geen men­se­lijk ant­woord is, we kunnen alleen naar Jezus kijken die ons zegt: God is in hen, in die lijden­den, met hen heeft Hij zich verbon­den. De jon­ge­ren riep hij op een concreet Antwoord te geven van dienst ook de de gave van hun leven aan Christus in dienst van de armen.

Homilie

Niet: je mond hou­den

Hoe kun jij een instru­ment zijn van barm­har­tig­heid?
Laat ik eerst nog maar eens zeggen
dat barm­har­tig­heid niet is
dat je niks meer durft te zeggen,
dat je alles met de man­tel der liefde
gaat bedekken voor de lieve vrede
en dat je je op afstand houdt..
Dat is het niet.
Barm­har­tig­heid is juist ook
dat je soms wél iets zegt,
iemand ergens op wijst.
Je zegt het harte­lijk,
je probeert het te zeggen op een manier
waaruit begrip en liefde spreken,
niet veroor­de­lend;
maar barm­har­tig­heid is niet
dat je - in feite uit angst -
je mond maar houdt.

Verlangen naar waar­de­ring

Al het goede dat je doet
komt in zekere zin uit je hart,
je gevoelens, je emoties en verlangens
spelen daar een grote rol in.
Als je je bij­voor­beeld
niet goed geac­cep­teerd voelt door de anderen,
als je je een beetje min­der voelt
en je verlangt ernaar
dat anderen je goed en aar­dig vin­den,
jou waar­de­ren
en je mee kunt doen met de rest,
dan loop je na­tuur­lijk een kans
dat je dingen gaat doen of gaat zeggen,
om dat te bereiken,
waardoor je jezelf niet bent.

Zij streelde zijn hand

Ik heb heel lang gele­den een meisje leren kennen
dat het thuis niet zo leuk had gehad:
haar vader en moe­der
had­den altijd wat van haar te zeggen,
ze kreeg nooit eens een waar­de­rend woord.
Je snapt dat zij echt
hunkerde naar waar­de­ring.
Toen kreeg ze een vriendje.
Vaak zat die jongen in een stoel,
zij zat er naast op de grond
en streelde zijn hand.
Als die jongen wat wilde hebben,
een cola of chips of wat dan ook,
zei hij dat tegen haar
en zij ging het halen.
Zij had niet door
dat dit geen goede ver­hou­ding was;
ze was een beetje blind
omdat ze zo verlangde naar waar­de­ring en liefde.

Koken en borrelen

Aan de andere kant
- dat kennen we allemaal wel, denk ik -
kan het gebeuren
dat iemand je vre­se­lijk gekwetst heeft;
als je eraan moet denken
word je weer kwaad,
dan gaat het in je koken en borrelen.
Ik denk dat ik je niet hoef te ver­tellen
dat dit voor jou geen moment is
om met zo’n persoon in gesprek te gaan,
dat gaat helemaal fout!
Je gaat alleen maar dingen zeggen,
waar je spijt van krijgt
en het is niet voldoende om tot tien te tellen,
maak daar zeker maar tien miljoen van!

De ergernis van Martha

Het is vandaag ook de feest­dag van de heilige Martha.
We vieren dat vandaag niet echt
omdat we met het thema van de barm­har­tig­heid bezig zijn.
Maar ik mag haar er mis­schien toch wel even bij halen:
Martha ont­ving Jezus in haar huis
en zij ging direct zorgen
voor hapjes en drankjes en wat al niet meer.
Zij had een zus, Maria,
en die deed niks.
Die ging lekker op haar... derrière
bij Jezus zitten.
Gelukkig maar, eigen­lijk,
want stel je voor dat ie­der­een gaat lopen,
dan is er geen aan­dacht meer voor de gast
en hier was de gast ook nog eens Jezus zelf!
Maar Martha zat zich op te vreten,
zij ergerde zich, werd kwaad
en vond dat Jezus er maar eens iets van moest zeggen.
Daar heb je het weer:
als je met ergernis zit, geprikkeld bent,
houd dan maar beter je mond
of praat er ver­trouwe­lijk over
met een wijs en ver­stan­dig persoon,
want wat je anders gaat zeggen
is vast niet geïnspireerd door barm­har­tig­heid!

Het komt uit je hart

Al het goede dat je doet,
komt uit je hart,
dus dat betekent dat eerst je hart
in vrede moet zijn.
Zelfs als je iets doet voor een arme, een zieke,
als je iets weg geeft:
alles wordt kost­baar en mooi
als de liefde erin zit.
Dus zorg dat je een hart vol liefde en vrede hebt.

Lang niet ie­der­een maakt goede keuzes,
mensen kiezen vaak niet voor wat waar is, goed en mooi,
daar moet je zeker niet in mee­gaan,
maar wat we er ook terecht van vin­den:
de liefde en de vrede in ons hart
moeten blijven.

De apostel Paulus zei het net al in de lezing:
“Voegt bij dit alles de liefde
als de band der volmaakt­heid
en laat de vrede van Christus
heersen in je hart” (1 Kor, 12-017, hier v. 14-15).

Tips van Paulus

Hoe doen we dat?
Paulus geeft wel een paar tips,
bij­voor­beeld:
“Vergeef elkaar, zoals de Heer jou ver­ge­ven heeft”.
Dus, bedenk hoeveel God jou ver­ge­ven heeft;
als je een ander iets verwijt,
denk eraan dat je zelf niet perfect bent
en mensen zich mis­schien
ook aan jou weleens geërgerd hebben.
En Paulus zegt ook: “Wees dank­baar”.
Denk vaak even
aan alle mooie dingen
die je in jouw leven van God gekregen hebt.
Dat maakt je dank­baar.
Dat helpt ook
om zelf van binnen vrijer en gelukki­ger te zijn.

Maria, moe­der van barm­har­tig­heid

Ik zou daaraan toe willen voegen:
Bidt tot Maria.
Zij is de Moeder van Barm­har­tig­heid.
Maria had een heel vrij hart,
zij kon “ja” zeggen tegen God
toen zij de ongelooflijke bood­schap kreeg
dat zij de moe­der van God zou wor­den.
Zij ging moe­dig op weg
om haar nicht Elisabeth te gaan helpen
en zij zong daar vrij en dank­baar haar lied
om God te bedanken
Zij zag heel dui­de­lijk
dat God zo barm­har­tig voor haar was geweest
en won­de­ren voor haar had gedaan
en dat maakte haar sterk
om die liefde en barm­har­tig­heid
door te laten stromen
naar ons allemaal.
Zij zal je niet in de steek laten
als je met haar hulp
een instru­ment van Gods barm­har­tig­heid
wilt wor­den!

Amen.