Maria: een uitgaande, hartelijke vrouw

Feest van Maria ter Weghe - O.L. Vrouw van Haastrecht

Op 18 ok­to­ber wordt in Haas­trecht altijd het feest van Maria ter Weghe gevierd. Ook dit jaar waren velen geko­men om dit mee te vieren in de fraaie, pas gerestaureerde en geschil­derde kerk. Het was weer een feest... met pro­ces­sie en bruidjes.

Dat de palen waar­mee de kerk was gefun­deerd slecht waren, wist ik nog uit de tijd dat ik pastoor in Haas­trecht was. Verla­ging van het grond­wa­ter in de pol­der had een probleem gegenereerd en de pa­ro­chie moet daarvoor nu betalen. Toen was het nog niet zo erg dat er meteen iets aan gedaan moest wor­den, nu was het wel zover. Dankzij de bijdragen van pa­ro­chi­anen is het gelukt dit probleem te verhelpen. Een gezellige avond in Vereni­gings­ge­bouw Concordia werd na de Mis aan­ge­bo­den als dank daarvoor, maar er was wel een veiling mee verbon­den die nog voor wat extra finan­cie­ring moest zorgen.

De kerk was geheel gevuld voor de vie­ring van het feest van Maria ter Weghe, een klein Maria­beeldje dat in 1647 vanuit het Belgische Foy naar Haas­trecht was geko­men en mede dankzij enkele gene­zingen op voor­spraak van Maria, een bij­zon­dere faam kreeg.Een flinke schare bruidjes liep mee in de pro­ces­sie aan het eind van de Mis, de koren van Haas­trecht en Schoon­hoven luister­den de vie­ring op, pries­ters uit de buurt, waar­on­der twee Passionisten, con­ce­le­breer­den.

Meer in­for­ma­tie over Maria ter Weghe en de res­tau­ra­tie van de kerk van Haas­trecht staat op de web­si­te van de pa­ro­chie:

• www.barnabas­paro­chie.nl

Tijdens de Mis heb ik de volgende preek gehou­den.

Homilie

Hoeveel gena­den

Broe­ders en zusters,

Het is goed dat U geko­men bent
om met elkaar dit feest
van Maria van Haas­trecht te vieren.
Het blijft iets bij­zon­ders
dat dit kleine beeldje
nu zo’n 370 jaar gele­den
vanuit het Belgische Foy
naar Haas­trecht is geko­men
en daar middel­punt werd
van een brede vere­ring van Maria.
Wij kunnen niet meten
hoeveel gena­den hier
door de bemid­de­ling van Maria
aan mensen gegeven zijn.
Som­mi­ge van die gena­den
uit heden en verle­den
zijn ons bekend:
ik weet in ieder geval
van twee won­der­lijke gene­zingen van mensen
bij wie het beeldje van Maria was gebracht;
en vijfen­twin­tig jaar gele­den
werd een meisje op deze dag in deze kerk
door een bij­zon­dere genade geraakt
en zij is vandaag de provinciale moe­der overste
van een reli­gi­euze con­gre­ga­tie.
Maar we kunnen na­tuur­lijk niet
al het goede doorgron­den
dat Maria in de harten van mensen bewerkt.
We vin­den het vaak ook niet mak­ke­lijk
om daarover te praten,
daar­van te getuigen,
het lijkt zo gauw over­dre­ven
of al te hemels,
maar ik weet en velen van u weten
dat er door de han­den van Maria
vele god­de­lijke zaadjes zijn uitgezaaid,
waardoor we geloof en ver­trouwen,
kracht naar kruis,
gene­zing en hulp
hebben verkregen.
Op deze avond willen we
Maria daarvoor danken
en haar vragen:
laat ons niet alleen,
wil ons met Uw moe­der­lijke bescher­ming
blijven be­ge­lei­den!

Maria is voor ons een voor­spraak
en een mid­de­la­res van gena­den,
zij is ook een groot voor­beeld voor ons.

Wat voor mens­beeld?

De maat­schap­pij waarin wij leven,
laat ons steeds mooie, succes­volle
en onaf­han­ke­lijke mensen zien;
als je jezelf kunt red­den
en niemand nodig hebt,
als je leven één groot succes­ver­haal is,
dan tel je mee.
“Ik geloof in de kracht van mensen”,
houdt het Humanis­tisch Verbond ons voor;
in een humanis­tische school
die pas in Am­ster­dam is opgericht
staat met grote letters in de school
de waar­den waar die school voor staat:
zelfontplooiing, zelfbeschik­king, verant­woor­de­lijk­heid.
Dat gaat allemaal over
de sterke, krach­tige, gezonde mens in een rijk land.
Als het je wat min­der gaat,
kun je stervens­hulp krijgen
en op zorg en ont­wik­ke­lings­hulp
is flink gesnoeid!

Dat klopt niet!

Dat beeld van die gezonde, sterke mens
die zijn eigen bestaan kan regelen,
klopt trouwens helemaal niet:
ons eigen leven is zo niet
en de wereld is zo niet:
een groot deel van de mens­heid
leeft in erbarme­lijke omstan­dig­he­den,
60 miljoen vluch­te­lingen zijn er,
ongeveer 850 miljoen mensen
lij­den aan ondervoe­ding,
daardoor sterven er meer
dan 3 miljoen kin­de­ren per jaar.
Dat zou­den we op kunnen lossen...
En er zijn zoveel lan­den waar oorlog heerst
en niemand van ons kan zich­zelf
het leven geven,
alles wat we hebben en kunnen
is een geschenk
en die jaren
die we hier op aarde hebben gekregen
zijn ons gegeven
om deze wereld
een beetje mooier en mens­waar­diger
te maken,
ons in te zetten
om geloof, hoop en liefde te ver­sprei­den.

Een harte­lijke samen­le­ving

Geen kille, egoïstische wereld,
waarin we goed voor ons­zelf zorgen
en niet om ons heen kijken,
maar een harte­lijke samen­le­ving,
waarin we naar elkaar omzien.

Als alle mensen het als een opdracht zagen
om zorg te dragen voor elkaar,
om rijkdom en wel­vaart beter te ver­de­len,
om ge­meen­schap en ver­bon­den­heid met elkaar
te bevor­de­ren,
wat zou de wereld er dan
anders uit kunnen zien!

Zo was Maria!

Maria is daarin een groot voor­beeld voor ons.
Wij eren haar hier
als Maria ter Weghe
omdat haar klein, een­vou­dig beeldje
erop uit gaat
naar zieken en mensen
die wat gees­te­lij­ke steun wel kunnen gebruiken.

Zo was Maria wer­ke­lijk!
We hebben haar vandaag ontmoet in het evan­ge­lie,
op weg om Elisabeth bij te staan
en daar zingt zij haar lof­lied, het Mag­ni­fi­cat.
Hoewel Maria uit­ver­ko­ren was
om Moeder te wor­den van Gods zoon,
blijft zij dus heel een­vou­dig:
zij gaat op weg om te helpen,
zij zingt daar, bij Elisabeth,
dat zij­zelf maar een een­vou­dige dienst­maagd is
en dat God in Zijn barm­har­tig­heid
op haar heeft neergezien.
Maria heeft geen kapsones,
zij voelt zich niet boven mensen verheven,
zij sluit zich niet af voor de zorgen
waar anderen mee zitten,
zij is een uit­gaande, harte­lijke vrouw,
vol geloof en ver­trouwen,
zij verspreidt om zich heen
vreugde en liefde
en aan­dacht voor de kleinen.
In geloof had zij “ja” gezegd
op de on­ver­wachte plannen
die God met haar leven had
en zij is dat “ja”
altijd blijven herhalen,
zelfs bij lij­den en kruis.
Haar leven was niet voor haar­zelf,
het was een dienst,
dienst aan God en de mensen.

Ga ter weghe!

Maria wordt wel de eerste gelo­vi­ge genoemd
en beeld van de Kerk,
want onze roe­ping is niet anders:
ook wij zijn ge­roe­pen
om in eenvoud
en een zekere be­schei­den­heid te leven.
De wereld draait niet om ons­zelf,
zo be­lang­rijk zijn we nu ook weer niet,
ons leven is een dienst,
wij zijn ge­roe­pen
om door onze liefde een mooie bijdrage te geven,
om erop uit te gaan,
geloof, hoop en liefde te ver­sprei­den,
open te staan voor anderen,
vooral voor degenen
die onze zorg nodig hebben.

Ja, ook wij zijn ge­roe­pen
om ‘ter weghe’ te gaan!

Dat Maria ter Weghe,
Onze Lieve Vrouw van Haas­trecht
U allen
mag blijven be­scher­men en in­spi­re­ren!

Amen.