Arsacal
button
button
button
button


Martelaren van onze tijd herdacht

Christenvervolging wordt steeds heviger

Overweging Preek - gepubliceerd: vrijdag, 7 april 2017 - 989 woorden
Joris van Voorst tot Voorst, directeur Kerk in Nood, besluit de avond
Joris van Voorst tot Voorst, directeur Kerk in Nood, besluit de avond
Martelaren van onze tijd herdacht
Velen waren gekomen...
Velen waren gekomen...

Op vrij­dag­avond 7 april vond in de Sint Nicolaas­basi­liek in Am­ster­dam de avond van de mar­te­la­ren plaats. Deze avond waarop de vele mar­te­la­ren wor­den her­dacht die in de laatste tijd om hun christen-zijn vermoord zijn zon­der dat ze geweld hebben gebruikt, is intussen een mooie traditie. Kerk in Nood orga­ni­seer­de de avond opnieuw met deelname van vele gelo­vi­gen en zeven bis­schop­pen.

Stockholm

De avond begon om 18.30 uur met de heilige Mis, met als hoofd­cele­brant mgr. Jozef Punt. Ik heb de preek gehou­den, die U hier­on­der weerge­ge­ven vindt. Tijdens de Mis werd onder meer gebe­den voor de slacht­of­fers van de ter­ro­ris­tische aan­slag in Stockholm op deze zelfde dag en voor alle slacht­of­fers van aan­slagen...

Ge­tui­ge­nissen

Na de Mis werd de kruis­weg gebe­den, afgewisseld met ge­tui­ge­nissen over vier ter­ro­ris­tische aan­slagen tegen chris­te­nen gericht: zuster Clara Agano, een hoofd van een school, die werd vermoord, de pries­ter Jacques Hamel uit de omge­ving van Rouen, die aan het eind van de Mis werd afgeslacht door twee ter­ro­ris­ten, Sabah Wadie uit Egypte, een Koptische christen die samen met vele anderen door een bomaasn­slag op een kerk in Caïro wer­den gedood en tenslotte de zusters van Moeder Teresa (Mis­sio­na­rissen van de Naasten­liefde) uit Jemen, die voor een soort bejaar­denhuis zorg­den en met een inval van Isis te maken kregen. Vier van de vijf zusters wer­den vermoord, samen met een aantal leken-mede­wer­kers; de pries­ter werd ont­voerd en is nog steeds in gevangen­schap. Zomaar vier voor­beel­den uit een mer à boire...

Een lichtje...

Na ieder ge­tui­ge­nis kon­den de vele aanwe­zige gelo­vi­gen een lichtje ops­te­ken om de mar­te­la­ren te gedenken. Kar­di­naal Adrianus Simonis was aanwe­zig, evenals de Apos­to­lisch Nuntius mgr. Aldo Cavalli, de voor­zit­ter van de bis­schop­pen­con­fe­ren­tie, mgr. Johannes van den Hende, mgr. Rob Mutsaerts en mgr. Herman Woorts.

 

Homilie

Een keuze

We zijn bijna allemaal diep­gaand beïn­vloed
door onze ach­ter­grond,
gezin op de eerste plaats, school, vrien­den.
Allerlei waar­den rond omgang met mensen,
sociale vaar­dig­he­den, inzet voor anderen,
ons geloof en ons doopsel
hebben we daar meestal mee­ge­kre­gen
en dat is na­tuur­lijk heel be­lang­rijk.
Toch komt er dan een tijd in ons leven
waarin we daar zelf voor gaan kiezen of niet,
het moet een per­soon­lijke keuze wor­den.
Daar is een gees­te­lij­ke vrij­heids-ruimte voor nodig.
De één is meer zoekend dan een ander,
maar we kunnen niet zon­der die per­soon­lijke toe-eige­ning
omdat het gaat over waar­den die beleefd wor­den
vanuit een inner­lijke over­tui­ging.
Gods­diens­tig zijn bij­voor­beeld is nu eenmaal niet
dat je zon­dags naar de kerk gaat,
maar dat je op zoek bent
of tot geloof geko­men bent
en dus naar de kerk gaat om je geloof te beleven.

Rela­ti­vis­me?

In feite is dit onze per­soon­lijke erva­ring
met het belang van gods­dienst­vrij­heid.
Gods­dienst­vrij­heid is geen rela­ti­vis­me:
dat we alles wel goed vin­den,
dat het niet uitmaakt,
maar is respect
voor de per­soon­lijke zoek­tocht van eenie­der,
omdat ieder
- geholpen door wat hij of zij heeft mee­ge­kre­gen -
tot keuzes moet komen.
De katho­lie­ke kerk leert daarom
dat niemand onder dwang
gel­dig kan wor­den gedoopt.

Geen leven meer...

Toch is vrij­heid van gods­dienst in onze wereld
verre van van­zelf­spre­kend,
zelfs in onze eigen samen­le­ving niet:
Een moslim die katho­liek werd in Am­ster­dam
moest onderduiken;
bedrei­gingen, vernielingen,
het was voor hem geen leven meer;
en hoevelen durven in hun werk- of school­om­ge­ving
er niet voor uit te komen dat zij katho­liek zijn?

Vrij­heid van gods­dienst is in onze wereld
niet van­zelf­spre­kend
zoals het dat ook niet was voor de mensen
in het evan­ge­lie
dat we vandaag hebben gehoord:

“Niet om een goed werk stenigen we U,
maar om een Godslaste­ring”.

Trieste cijfers

Het is triest dat deze woor­den van het evan­ge­lie,
die bijna twee­dui­zend jaar gele­den zijn ge­schre­ven,
vandaag nog even actueel zijn als toen.
Chris­te­nen zijn de meeste ver­volgde groep
ter wereld,
het aantal ver­volgde chris­te­nen stijgt,
en na al die eeuwen
is de beschul­diging nog steeds vaak dezelfde:
strenge anti-blasfemie-wetten,
wetten tegen Godslaste­ring
wor­den mis­bruikt
om chris­te­nen te ver­volgen.

Niet ge­res­pec­teerd

Pakistan bij­voor­beeld staat daarom bekend;
je kunt levenslang krijgen
voor het ont­hei­ligen van de Koran
of het bele­digen van Mohammed.
Vooral chris­te­nen wor­den daar­van beschul­digd.
In veel lan­den wor­den fun­da­men­tele mensen­rechten
niet ge­res­pec­teerd,
communis­tische lan­den, met name Noord Korea,
proberen gods­dienst uit te bannen
en de over­tui­gingen van mensen te controleren;
vaak wor­den chris­te­nen ver­volgd
omdat zij een min­der­heids­groepe­ring zijn
en er zijn zoveel ter­ro­ris­tische groepen
die het op chris­te­nen hebben gemunt.
Hoeveel chris­te­nen zullen er in Syrië en Irak
na de oorlog nog over zijn?
Wat is daar veel kapot gemaakt!
Helaas heeft op tal van plaatsen
een radi­ca­li­sering van de Islam plaats gevon­den.

Nee, gods­dienst­vrij­heid is in onze wereld
verre van van­zelf­spre­kend

“Niet om een goed werk stenigen we U
maar om een Godslaste­ring”

Al die duizen­den...

Iedere maand wor­den gemiddeld 322 chris­te­nen
gedood om hun geloof,
hebben onder­zoe­kers berekend.
Deze chris­te­nen tre­den in het voetspoor
van Jezus Christus zelf
om wie we een net van tegenstand, ver­vol­ging en veroor­de­ling
samenge­trok­ken zien wor­den in het evan­ge­lie vandaag.
Volgende week zullen we Zijn lij­den en dood gedenken
en vieren dat dit alles verlossend is, een Paasgeheim.
Dat is ons geloof, dat is onze hoop,
dat is ons ver­trouwen
ook voor allen die we van­avond gedenken
en die achter Jezus aan
hun kruis gedragen hebben:
al die duizen­den chris­te­nen
die gemar­teld zijn, ver­volgd, gedood,
die niet de vrij­heid kennen
die een fun­da­men­teel mensen­recht is.

Ons ant­woord

Als we haat met haat be­ant­woor­den,
ver­gro­ten we de haat;
ons laatste woord kan geen ander zijn
dan dat van Jezus:
“Vader, vergeef het hun,
zij weten niet wat ze doen”.

Het goede doen

“Niet om een goed werk stenigen wij U
maar om een Godslaste­ring”.

Maar aan die goede werken
wordt juist zicht­baar
dat een mens God zoekt.
Een goed mens is een mens
die het goede zoekt te doen.
De echte Godslaste­ring is van wie
een mooie gods­diens­tige buiten­kant laat zien,
zon­der dat de binnen­kant daaraan beant­woordt.

In vrij­heid God zoeken

Laten we van­avond bid­den om gods­dienst­vrij­heid,
overal ter wereld,
en om een klimaat waarin waar­den wor­den doorge­ge­ven
die mensen helpen en sti­mu­leren
om in vrij­heid God te zoeken
en een goed mens te zijn.

Terug