Kardinaal Eijk gedenkt pastoor Laan op Roepingendag

Op het hoogfeest van Sint Willibord: Priesters, diakens en religieuzen zijn nodi

Op 7 no­vem­ber wordt het hoog­feest van Sint Wil­li­brord gevierd. Er is (bijna) geen mooier plaats om dat feest te vieren dan in de ka­the­draal van diens op­vol­ger, de aarts­bis­schop van Utrecht. Samen met andere bis­schop­pen en pries­ters heb ik deze mis gecon­ce­le­breerd en andere gelo­vi­gen heb ik gecon­ce­le­breerd. De kar­di­naal her­dacht in zijn preek een mar­kante en heilige pries­ter van het bisdom Haar­lem-Am­ster­dam: pastoor Joris Laan.

Deze impuls­dag voor roe­pingenpas­to­raal was geor­ga­ni­seerd door het Interdio­ce­saan Roepingen, waar­van rector Patrick Kuipers van het utrechtse Ariëns­in­sti­tuut voor­zit­ter is. Nogal wat pries­ters die betrokken zijn bij de ver­schil­lende pries­ter­oplei­dingen waren aanwe­zig, waar­on­der ook onze rector drs. Jeroen de Wit, rector Lic. Luc Georges en studieprefect dr. José Manuel Tercero Simòn en een groep se­mi­na­risten van onze semi­na­ries, het Sint Wil­li­brord­semi­narie in Heiloo en het Re­demp­to­ris Mater­semi­narie in Nieuwe Niedorp. Ook de spi­ri­tu­aal pastoor drs. Jeroen Smith was erbij. Ook van de andere bis­dom­men waren velen aanwe­zig.

Fees­te­lij­ke Mis

De dag begon met een fees­te­lij­ke pontificale Mis in de Utrechtse ka­the­draal St. Catharina. Kar­di­naal Willem Jacobus Eijk was hoofd­cele­brant en predi­kant. Mgr. Johannes van den Hende, voor­zit­ter van de bis­schop­pen­con­fe­ren­tie concelbreerde, evals mgr. Herman Woorts en mgr. Everard de Jong en een twin­tigtal pries­ters. De kar­di­naal begon zijn homilie met het belang te onder­stre­pen van pries­ters, diakens en reli­gi­euzen voor de kerk. de kerk kan niet zon­der. Maar hoe kan een jonge man of vrouw in deze tijd gehoor geven aan een roe­ping die hij of zij ervaart in deze tijd, nu er ook zoveel naar voren komt van wat er niet goed is in de kerk en we in een zeer indi­vi­dua­lis­tische en gese­cu­la­ri­seerde tijd leven? De kar­di­naal verwees naar het voor­beeld van Sint Wil­li­brord die alles achter gelaten had om in deze hei­dense streken het evan­ge­lie te brengen. Ook toen was het niet ge­mak­ke­lijk. Het belang van het gebed om roe­pingen mogen we niet vergeten en heel bij­zon­der verwees de kar­di­naal naar de pries­ter die in een los­ge­sla­gen tijd zich­zelf was ge­ble­ven en vol­ko­men trouw aan het geloof en die hem geïnspireerd had en de moed gegeven had om in te gaan op wat God in zijn hart had gelegd, alles achter te laten en pries­ter te wor­den. Deze pries­ter was de pastoor van Dui­ven­drecht, pastoor Joris Laan en diens huishoudster die zelf even­eens een voor­beeld van geloofs­trouw was.

Pastoor Laan

Deze woor­den spraken me bij­zon­der aan. Ik had al gelezen dat de kar­di­naal pastoor Laan had her­dacht bij het aan­vaar­den van de cultuur­prijs die hem in Rome was toegekend en ook in Heiloo - waar de kar­di­naal afgelopen zater­dag was voor de veer­tigste ver­jaar­dag van de roe­pingen­ge­beds­dag op de eerste zater­dag - was pastoor Laan her­dacht, want die nam altijd deel aan deze gebeds­da­gen en was er biecht­va­der.
Ik heb pastoor Laan leren kennen toen ik rector werd van het semi­na­rie in Vo­ge­len­zang. Omdat de pastoor toen al op gevor­derde leef­tijd was, vroeg hij me met de grote feesten te komen om hem te helpen en te preken en biecht te horen. Daarna begon de pastoor me regel­ma­tig op te bellen, ook nog toen hij al met emeritaat was. Hij deed dat om me te bemoe­digen in mijn taak en me aan te sporen een trouw pries­ter te zijn. Hij was zelf een standvas­tig pries­ter, die trouw was aan het katho­lie­ke geloof, bij wie veel mensen kwamen biechten (dat was zeker toen op­val­lend) en die heel sober leefde. Door zijn inzet werd de kerk van Dui­ven­drecht gered. Later was ik enkele jaren admini­strator (waar­ne­mend pastoor) van zijn pa­ro­chie in Dui­ven­drecht, 2005-2008) en heb dus ook langs die weg de vruchten van zijn werk mogen proeven.

Pro­gram­ma

Tijdens de dag zou­den onder meer mgr. Van den Hende - de hoofd­le­zing over de zorg voor roe­pingen - het woord voeren en Michel Remery, die zich inzet voor Twit­te­ren met God. helaas kon ik niet het hele pro­gram­ma meemaken omdat er ook een andere be­lang­rijke afspraak was: de iden­ti­teits­dag van het katho­liek onder­wijs.