Maria ging ‘ter weghe’!

Feest van O.L. Vrouw van Haastrecht

In Haas­trecht wordt op 18 ok­to­ber altijd het feest van Maria van Haas­trecht (Maria ter Weghe) gevierd. Dit jaar was ik uit­ge­no­digd om daar - mijn oude pa­ro­chie - de fees­te­lij­ke Eucha­ris­tie te vieren. Het werd een weerzien met vele oude beken­den...

Oude beken­den, ook in let­ter­lijke zin want we zijn allemaal bijna 25 jaar ouder gewor­den sinds ik de pa­ro­chie in 1997 verliet! Na afloop van de fees­te­lij­ke vie­ring in de kerk was er een bij­een­komst in het Vereni­gings­ge­bouw waar ik alle nog levende kerk­be­stuurs­le­den uit mijn tijd als pastoor aantrof. We hebben nog even een foto gemaakt.

Bij aan­komst viel me al meteen een mooie ver­an­de­ring op: enkele weken gele­den is een kleine kapel geopend op het voor­plein van de kerk tegen de pastorie, met een prach­tig groot beeld van Maria ter Weghe. De kapel is open en veel mensen maken daar gebruik van om even een kaarsje op te steken en wat te bid­den (zie foto's).

De fees­te­lij­ke en pontificale Eucha­ris­tie­vie­ring - pastoor Joost van der Mee en pastoor Thijs van Zaal con­ce­le­breer­den - in de zeer goed gevulde kerk ein­digde met een pro­ces­sie waarin een flinke groep meisjes als bruidje meeliepen; aan het einde van die pro­ces­sie zongen deze meisjes een Wees gegroet voor het altaar van Maria van Haas­trecht waar we ook het gebed van Maria ter Weghe hebben gebe­den.

Het was weer een mooie en fees­te­lij­ke avond!

Homilie

Een compli­mentje

Bijna ieder mens verlangt ernaar
erkend en geëerd te wor­den.
Wat is het fijn als je eens een compli­mentje krijgt
voor al het werk dat je hebt gedaan,
wat fijn als iemand anders er oog voor heeft
dat we een mooie bijdrage hebben gegeven.
Het hoort bij de gewone men­se­lijke harte­lijk­heid
dat we daar zelf ook attent op zijn
en af en toe eens een aar­dige opmer­king maken
over wat iemand in onze omge­ving
voor een goede zaak heeft gedaan.
Zo bevor­de­ren we
het goede in deze wereld!

Als we aan­dacht en waar­de­ring ont­van­gen van anderen,
zullen we mis­schien ook beter kunnen aanvoelen
dat God van ons houdt
en dat Hij waar­de­ring heeft
voor het goede en mooie dat wij doen,
ook tot Zijn eer.
“God zal het U lone”, zei­den ze vroe­ger
en zo is het ook:
Het goede wat U doet
wordt door Hem gezien
en zal wor­den beloond.

Recht om waar­de­ring te ont­van­gen?

Toch komt het nogal eens voor
dat mensen voelen en vin­den
dat zij­zelf recht hebben
op aan­dacht en waar­de­ring,
eer en erken­ning,
maar die niet aan anderen geven.
Zij zitten een beetje op­ge­slo­ten in zich­zelf,
in wat zij verlangen,
in waar zij recht op menen te hebben,
terwijl ze vergeten of eraan voorbij gaan
dat andere mensen
ook recht hebben op aan­dacht, liefde en waar­de­ring.

Die ander moet eerst

Vaak gebeurt het
dat mensen vin­den
dat een ander eerst
maar eens over de brug moet komen,
dat zij er recht op hebben
dat die ander eerst een stap zet
om tot elkaar te komen.
Zij zijn niet degene
die het eerst moet buigen,
die het eerst een waar­de­rend woord moeten spreken.
Mis­schien hebben ze theore­tisch gelijk....
Maar toch: wie een stap zet,
gaat een weg naar de ander toe.
Wie vast blijft zitten in zijn eigen gelijk
mist de kansen
om de wereld iets mooier te maken,
om een situatie van onbegrip mis­schien
weer te genezen.

Uit­ein­de­lijk komt het dan neer op de vraag:
zijn we met ons­zelf bezig
of zijn wij gevende mensen,
die zich­zelf kunnen vergeten?

Maria, een gevende mens

Vanavond mogen we hier samen zijn
om het feest van Maria ter Weghe,
Onze Lieve Vrouw van Haas­trecht,
te vieren.

Maria, Moeder van God,
was zo’n gevende mens.
In eigen­lijk iedere hou­ding
die van een gelo­vi­ge mens
mag wor­den verwacht,
is Maria ons voor­beeld.
Zij is de eerste gelo­vi­ge
en Gods eerste mede­wer­ker
door haar “ja”
op de bood­schap van de engel.
Maria boog haar hoofd
en stemde in,
zij liet haar eigen plannen los,
want zij wilde dienen
en zo kon zij een heel mooi geschenk geven
aan de mens­heid, aan de schep­ping:
een kind,
Jezus, onze Heer en Ver­los­ser.

Zij was hoger!

In de bood­schap van de engel
had zij gehoord
dat ook haar nicht Elizabeth
zwan­ger was gewor­den
en een zoon verwachtte.
Maria was eigen­lijk boven Elizabeth verheven,
zij was de hoogste, de be­lang­rijk­ste,
want zij verwachtte de Zoon van God,
die Heer is van hemel en aarde
en kwam om ons te verlossen.
Zíj werd de Moeder van God!
Die Johannes de Doper
die Elizabeth verwachtte,
was maar een voorloper,
een die­naar van Jezus.
Dus eigen­lijk zou Elizabeth
naar Maria toe moeten komen
en niet andersom.
Maar Maria heeft niet zulke gedachten
over wie de be­lang­rijk­ste is,
wie in zijn recht staat en wie niet;
zij bedenkt zich geen moment,
zij gaat op weg, zij gaat “met spoed”,
een lange reis,
want Elizabeth woonde
aan het andere eind van het land,
144 km ver­derop.
Zij ging naar Elizabeth toe
om met haar te delen in de vreugde
en om haar nicht bij te staan
als een hulp en dienares.
Zo heeft Maria
dezelfde hou­ding geleefd
als Jezus haar Zoon
die op aarde kwam om ons te dienen
en de minste te wor­den.

Maria komt naar ons

En zo gaat het door,
tot op de dag van vandaag.
Maria gaat naar ons toe,
zij geeft Gods genade aan ons door,
zij is Mid­de­la­res met de Midde­laar Jezus
en helpt ons om Gods hulp te ver­krij­gen.
Maria is liefde­vol dienend aanwe­zig in ons leven.
Als we een harte­lijke en liefde­volle band
met Maria krijgen
zullen we dat ervaren.

Kijk Maria in de ogen

Steek een kaarsje voor haar op,
kijk haar eens recht in de ogen:
als Maria die zo be­lang­rijk is en groot
- de moe­der van de Heer -
als zij al zo een­vou­dig en zo dienend is,
wat zou­den wij dan zeuren
over onze trots die gekwetst is,
over wat wij tekort zijn geko­men
aan aan­dacht en liefde.
Kijk Maria in de ogen
en voel haar liefde op je rusten
en laat je hart genezen
van de gees­te­lijk won­den die we
allemaal weleens hebben opgelopen.

Ga ter weghe!

Ja, Maria ging ter Weghe, toen, des­tijds,
toen zij haar nicht Elizabeth bezocht;
en nog steeds gaat zij naar ons toe
en staat zij ons bij met haar gebed,
haar liefde en zorg.
Dat vieren we hier
van­avond in Haas­trecht:
Ga ter weghe, sta ons bij!

En als we naar Maria kijken
en naar Jezus haar Zoon
en zien hoe klein en een­vou­dig,
hoe dienst­baar,
hoe uit­gaand naar anderen
zij hebben geleefd,
hoe zou­den wij
dan een andere weg kunnen kiezen,
hoe zou­den wij dan kunnen denken:
die ander moet eerst...
Ga ter weghe, als Maria,
zet de eerste stap,
dat is de weg van de liefde!