Arsacal
button
button
button
button


Identiteitsdag katholiek onderwijs van Verus

Laudato Si’ als inspirator voor duurzaam onderwijs

Overweging Bezinning - gepubliceerd: woensdag, 6 november 2019 - 1075 woorden

De onder­wijssta­kingen beheerste het nieuws van 6 no­vem­ber. Maar Verus, organi­sa­tie voor katho­liek en chris­te­lijk onder­wijs had al lang gele­den op die dag de iden­ti­teits­dag geor­ga­ni­seerd ‘Duur­zaam leren, duur­zaam leven’, rond thema's van de En­cy­cliek Laudato Si’. Ik heb de dag geopend met een be­zin­ning.

Sprekers waren onder meer Gert Biesta en Eric Holterhues. Marjolijn van Heemstra gaf na de be­zin­ning een voor­stel­ling over de "stadsastronaut" (zie foto). Daar­naast was er veel gelegen­heid voor contact en on­der­lin­ge uit­wis­se­ling, onder meer gesprek in kleine groepen aan de hand van een aantal vragen (foto).

Gelukkig toch maar dat degenen die zich had­den opge­ge­ven voor de iden­ti­teitst­dag niet weg waren ge­ble­ven van­wege de sta­king in het onder­wijs. En... ook op deze dag werd de nodige aan­dacht besteed aan de sta­king en de thema’s die spelen (zie www.verus.nl)

 

Laudato Si’ als inspi­ra­tor voor duur­zaam onder­wijs

Geen mens is 'zomaar'

Wie in het onder­wijs werk­zaam is
staat in dienst van de vor­ming van jonge mensen.
Het gaat er om de ontplooiing van hun moge­lijk­he­den,
het gaat om hun mens-zijn.
Want een kind is geen vat om te vullen met kennis,
maar een mens die ge­roe­pen is
om haar/zijn persoon te ont­wik­ke­len,
met alle talenten en gaven
die daar­mee verbon­den zijn
en zijn of haar roe­ping te ont­dek­ken.
Vanuit chris­te­lijk en katho­liek per­spec­tief
zetten we ons daarvoor in
vanuit de over­tui­ging dat geen mens er ‘zomaar’ is
dat mensen niet zon­der bedoeling, zon­der doel en zin
op deze aarde zijn
maar een missie hebben.
Met die roe­ping en missie
wordt deze wereld opge­bouwd
en wordt die hope­lijk een beetje mooier en beter.

Zo be­lang­rijk is goed onder­wijs...

Daarom zijn onder­wijs en onder­wijs­vrij­heid
zo be­lang­rijk voor de samen­le­ving:
het gaat om de vor­ming van jonge mensen,
het gaat om mens-zijn
het gaat om de waar­den
die onze samen­le­ving mooi, divers en rijk maken,
het gaat om bewust­zijn van en inzet voor het goede.

De boeren zijn be­lang­rijk voor ons voedsel,
de bouwers zijn dat voor ons onderdak,
het onder­wijs is dat voor het mens-zijn zelf
en voor de waar­den
die daar­mee zijn verbon­den.
De zorg voor goed onder­wijs
dient dan ook een priori­teit te zijn
in de organi­sa­tie van iedere samen­le­ving
en in de aan­dacht van het poli­tieke bestel,
daarbij na­tuur­lijk res­pec­terend
dat wij een plu­ri­for­me samen­le­ving zijn
en al die ver­schil­lende mensen
- binnen de grote lijnen die wor­den aange­ge­ven
en die voor goed sa­men­le­ven nodig zijn -
recht hebben op hun eigen levens­over­tui­ging
en gefacili­teerd moeten wor­den
om die te kunnen beleven.

Opzien en omzien

Laudato Si’
- en ons onder­wijs doet dat ook -
stelt de mens centraal,
die naar Gods beeld geschapen is
en vanuit Gods bedoeling is ge­roe­pen
om samen te leven met anderen,
een sociaal wezen te zijn,
geen mens die navel staart
en narcis­tisch zich­zelf in het middel­punt plaatst,
maar één die opziet naar Boven
en omziet naar anderen.
We zijn ge­roe­pen om zo goed als God te zijn
die ons mensen deze schep­ping heeft toe­ver­trouwd.

Een mens is meer dan een individu,
hij is een persoon,
met duizend dra­den verbon­den met anderen.

“Wij moeten opnieuw beseffen
dat wij elkaar nodig hebben,
dat wij een verant­woor­de­lijk­heid hebben
jegens de ander en de wereld,
dat het de moeite waard is goed en eer­lijk te zijn”,
zegt paus Fran­cis­cus in de En­cy­cliek “Laudato Si’” (n. 229).

Voor ie­der­een!

Inzet voor een duurzame samen­le­ving
vraagt dus dat we ons rea­li­se­ren
dat de schep­ping en deze aarde
niet alleen van ons zijn of van de rijken.
De schep­ping is een gave
en dat cadeau is er voor ie­der­een!
Onze inzet moge zijn
dat die schep­ping inder­daad
een gemeen­schap­pe­lijk huis wordt
voor alle mensen.

We kunnen er niet onder uit
- zegt paus Fran­cis­cus in Laudato Si’ (n. 49) -
dat een ware eco­lo­gische bena­dering
altijd en overal een maat­schap­pe­lijke bena­dering wordt.
De armste mensen hebben vaak
het meest te lij­den van de effecten
van ver­vuiling en ver­slech­te­ring van het klimaat.
De strijd voor duur­zaam­heid en klimaatver­be­te­ring
moet een bewust­zijn met zich mee brengen
van de problemen van de ge­mar­gi­na­li­seer­den,
van de mensen die op de laatste plaats komen.
De armen wor­den vaak vergeten;
dat gebeurt bij het winnen van grond­stof­fen,
bij de inzet van goedkope werk­krachten
in slechte arbeids­om­stan­dig­heden
en dat gebeurt als het terug­drin­gen van het geboorte­cij­fer in arme gebie­den
als oor­zaak van milieu­pro­ble­men wordt aangewezen
en niet het con­sump­tie­ge­drag van de rijken.
Een derde van het voedsel dat wij produceren,
wordt verspild.

De basis van inzet voor duur­zaam­heid
kan niet de bescher­ming van onze wel­vaart
en onze con­sump­tie­be­hoef­ten zijn.

Soli­da­ri­teit

Het gaat - zoals paus Fran­cis­cus zegt -
om de inzet voor ons gemeen­schap­pe­lijk huis
en om de grote waar­den van de katho­lie­ke sociale leer,
die door chris­te­nen over alle ker­ke­lijke grenzen heen
en door vele mensen van goede wil
wor­den gedeeld:
het gaat om onze verant­woor­de­lijk­heid
voor het wel­zijn van alle mensen,
het gaat om soli­da­ri­teit,
om inzet opdat alle mensen
in de goe­de­ren van deze wereld kunnen delen,
het gaat om de toe­komst
van de mensen die na ons komen
(niet alleen van onze kin­de­ren en klein­kin­de­ren);
het gaat om respect voor iedere mens,
want wie hij of zij ook is of waar die ook leeft:
we zien in haar of hem een beeld van God!

De kleine stapjes

Niet alleen het grote plaatje is be­lang­rijk:
alle kleine stapjes die mensen zetten
om het milieu te sparen en het klimaat te verbe­te­ren,
dragen bij aan de zorg voor onze planeet
en zij laten de bewustwor­ding groeien,
waardoor de samen­le­ving wordt bevrijd
van op con­sump­tie gerichte onver­schil­lig­heid (vgl. Laudato Si’, n. 232)
zodat er een cultuur van zorg voor klimaat en milieu ont­staat,
en een ach­te­loos omgaan met
en verspillen van grond­stof­fen
hope­lijk tot het verle­den behoort.
We zien gelukkig om ons heen
dat er een mentali­teits­ver­an­de­ring aan het ontstaan is,
niet in de laatste plaats door de aan­dacht
die er binnen het onder­wijs is voor milieu en klimaat.

Een olievlek

Laten we hopen en bid­den
dat dit groeiend klimaat- en milieubewust­zijn,
de zorg voor deze planeet
- ons gemeen­schap­pe­lijk huis -
en voor de mens­heid die dat huis bewoont,
zich als een olievlek
over de samen­le­ving mag verbrei­den.

Die olievlek wél goed voor klimaat en milieu.

Hierna werd voor­ge­le­zen: Lucas 12, 22-27

Het be­zin­nings­mo­ment werd af­ge­slo­ten met het

Gebed voor onze aarde uit Laudato Si’

Terug