Oud-deken en kanunnik Ton Cassee overleden
Hij ruste in vrede!
Vanmorgen - 30 maart - kwam het bericht dat Pastoor-deken en ere-kanunnik Ton Casee vroeg in de ochtend is overleden. We gedenken hem met veel liefde en sympathie en in dankbaarheid voor zijn inzet voor Christus, voor Maria en de Kerk. Zaterdag aanstaande wordt hij - vanwege de Corona-crisis-situatie in besloten kring - begraven.
Deken - Kanunnik - Pastoor
Ton Cassee was in november 75 jaar geworden en - zoals hij al geruime tijd eerder had aangekondigd - bij het bereiken van die leeftijd deed hij afstand van het dekenaat. Hij had aangegeven dat hij bereid was pastoor te blijven en dat had de volle steun van zijn parochies, want hij was een geliefd priester en herder met een hartelijke nabijheid. Sinds 2006 maakte hij deel uit van het kathedraal kapittel en hij werd bij zijn afscheid als deken benoemd tot ere-kanunnik.
Ziekte
Maar toen was hij al ziek geworden. Anderen merkten al wel op dat er iets was doordat hij sterk vermagerde en vorig jaar zomer, eind juli, dachten we dat zijn overgang naar het eeuwig leven heel dichtbij was. Hij heeft toen nog een heel aantal mooie maanden gekregen, waarin hij nog heel wat heeft kunnen doen in zijn parochies. Maar toen ik hem vorige week belde gaf hij wel aan dat het niet goed ging. Bij die gelegenheid, zoals hij dat vaak had gedaan, uitte hij nogmaals zijn hartelijke verbondenheid met bisdom en bisschoppen en zijn dankbaarheid voor het vele mooie dat hij als priester had mogen betekenen. De zus van deken Cassee zijn we zeer dankbaar voor haar geweldige zorgen en coördinatie van bezoek.
Maria
Onder dat vele mooie is niet te vergeten zijn liefde en verering voor de maagd Maria, zijn verbondenheid met het Maria-heiligdom van Lourdes, dat hij talloze malen met bedevaarten heeft bezocht en waarvan hij ere-kapelaan was, zijn pastoraat van de Mariakerk in Alkmaar en sinds 1998 in Heemskerk, waar (naast een Laurentiuskerk) ook een Mariakerk is, waar hij bij woonde.
Samenwerking en begeleiding
In Heemskerk heeft hij een heel aantal seminaristen begeleid in stages en het pastorale jaar en in de eerste jaren na hun priesterwijding, waar deze priesters met dankbaarheid op terug kijken.
De laatste jaren was hij verantwoordelijk geworden voor een steeds grotere pastorale regio waartoe Beverwijk, Wijk aan Zee, Velsen Noord, Heemskerk, Uitgeest en Castricum behoorden. Die verantwoordelijkheid droeg hij in hartelijke verbondenheid en samenwerking met de priesters en diaken die tot het team van deze samenwerkingsverbanden behoren.
In Pace!
Van harte denken we aan hem in onze gebeden en in de viering van de Eucharistie. Moge de Heer zijn trouwe dienaar nu laten delen in de vreugde van het huis van de Vader!
