Koorschoolfeest in de kathedraal
Hoe de zaadjes vallen op de bodem van ons hart...
Zondag 16 juli werden in een feestelijke Eucharistieviering in de kathedraal de nieuwe koorleden geïnstalleerd, terwijl de leerlingen van groep acht die de koorschool gaan verlaten om naar de middelbare school te gaan, hun gouden speld kregen.
Dertien koorschoolleden van groep acht beëindigden de koorschool, twaalf werden geïnstalleerd plus één die de installatie alsnog kreeg.
De viering is nog na te zien op kathedraal TV: Heilige Mis - Zondag 16 juli - 15e Zondag door het Jaar - YouTube
Homilie
De zaadjes die worden gezaaid...
VIJFTIENDE ZONDAG DOOR HET JAAR A
Welkom
Een van de mooie dingen van een kerk
- en dat geldt zeker voor deze prachtige kathedraal -
is dat je er voor de viering zomaar kunt binnen lopen,
niemand die je vraagt
wat je komt doen
of die je iets opdringt;
je wordt alleen maar hartelijk welkom geheten
door de dames bij de ingang
die je een boekje geven en een programma
en je kunt gaan zitten waar je wil.
Je stapt door de kerkdeur
ineens een andere wereld binnen
en omhoogkijkend in die prachtige koepel
en luisterend naar de fraaie zang
van onze voltallige koorschool,
kun je je zomaar in de hemel wanen.
Getroost
Iedereen neemt weer iets anders mee naar huis,
dat heeft natuurlijk vaak te maken
met wat zich afspeelt in ons eigen leven.
Twee weken geleden ging iemand hier getroost naar huis
omdat hij nog zo verdrietig was geweest
over het verlies van een goede vriend
en eigenlijk nog geen tijd had gehad
om daar eens rustig op te reflecteren.
De viering was balsem voor zijn ziel.
De bodem
Er kan in ons leven iets zijn dat spanning geeft,
dat ons verontrust,
dat misschien een beetje onbewust,
steeds op de achtergrond is
van onze gedachten,
iets dat ons geraakt heeft
of het is iets dat een drijfveer is bij wat we doen.
De woorden, de muziek en heel de viering
vallen dan op die grond, op die bodem;
de woorden resoneren tegen de achtergrond
van wat ons beweegt en bezig houdt.
In de ruimte van God
Zo zal het zelfde woord, dezelfde muziek, dezelfde sfeer
bij ieder weer anders over komen.
Dat maakt ook niet uit,
het belangrijkste is dat we hier komen
met een hart dat probeert zich te openen
voor een ontmoeting,
voor nieuwe ervaringen, nieuwe indrukken,
die ons uit ons eigen, beperkte wereldje halen
en ons plaatsen in een grotere, weidse ruimte,
de ruimte van God,
die altijd groter is dan alles
wat ons misschien onoverkomelijk
en onaanvaardbaar schijnt.
Een verlangen om met enige afstand
en met enige diepte te kunnen reflecteren
op wat op onze weg komt,
is best wel goed voor een vruchtbaar kerkbezoek.
Naast ons
Soms lijkt iets onoplosbaar
en lost het zich gaandeweg toch op.
En God is groter en onbegrijpelijker
dan alles wat wij kunnen vatten en verstaan;
maar Hij is tegelijk een mens geworden
die naast ons is komen lopen,
met een doornenkroon en een kruis,
verworpen en veracht,
de kleinste, de minste...
Door de herkenning van de God die naast ons loopt,
door die ontmoeting
komen vele dingen in een ander perspectief te staan.
Het zaad als beeld
Jezus heeft het vandaag in het evangelie
over de grond waarop het zaad terechtkomt,
het goede zaad dat wordt uitgezaaid.
Dat zaad is een beeld
van alles wat hier wordt gezongen en gezegd,
van alle woorden van God.
Je hebt de weg waar niets kan groeien,
de rotsachtige plekken, waar niet veel aarde ligt;
je hebt grond vol distels en doornen
waar al het goede zaad verstikt wordt
en je hebt goede, volle grond
waar het zaad kan gedijen.
Dat laatste wordt verbeeld
door deze preekstoel
die vol met bloemen en planten zit,
allemaal zaadjes die zijn uitgekomen.
Iets van alles...
Maar het is niet zo
dat wij, hier in deze kerk of waar dan ook
in te delen zijn
in rotsgrond-mensen, mensen als een weg,
distelgrond-mensen en vruchtbare bodem,
het is niet zo dat de één dit soort bodem is
en een ander een ander soort,
nee: er is eigenlijk wel van alles wat in ons
en het kan ook nog per levensperiode verschillen
en ook wel per dag.
Soms zijn we meer volle grond
en ook kan het per thema verschillen
al naar gelang onze ervaring en onze openheid
voor een bepaalde, specifieke boodschap.
Een woord dat helpt
Zo gaat het ene woord, het ene muziekstuk
koud langs ons heen,
het heeft ons weinig te zeggen,
terwijl onze buurman of buurvrouw in de kerk
er misschien juist door geraakt kan zijn;
terwijl bij ons misschien juist weer
een andere zang of een ander woord
naar binnen gaat,
ons raakt, troost,
voor ons een woord is dat helpt.
Al naar gelang...
Het zijn allemaal zaadjes,
alles wat hier wordt gezegd, gezongen en gedaan,
en ze vinden een bodem in ons hart
al naar gelang onze situatie en levensfase,
al naar gelang onze vragen, onze pijn,
onze vreugden en verdriet,
afhankelijk van hoe wij onszelf bevinden.
Het kathedrale koor
Vandaag staan we bijzonder stil
bij alle mooie zaadjes
die worden uitgezaaid
door de zang van ons kathedrale koor,
dat ik bijzonder hartelijk dank voor hun mooie inzet,
samen met de leraren, dirigenten, bestuur
en alle betrokkenen en alle vrijwilligers!
Ook paus Franciscus heeft daar dit voorjaar
in Rome van kunnen genieten,
net als alle mensen die daar bij de verschillende Missen
en bij de concerten onder meer in het Pantheon waren.
Het was weer een bijzonder mooie ervaring!
Woord en gebaar
Er is nog een andere manier
waarop wij worden gesterkt, getroost en geholpen
dan wat we uiten door woorden.
Een liefdevol gebaar van nabijheid
zegt vaak nog veel meer dan een woord.
Ook onze goede God heeft zo gedacht,
toen Jezus ons de sacramenten heeft gegeven.
Het zijn tekens van nabijheid,
een Goddelijke hand op je schouder,
dat Hij er voor je is,
dat drukt Hij uit door het doopsel, de communie, de biecht
en alle andere sacramenten.
Er worden zaadjes gezaaid
door het woord, door de zang, door de sacramenten;
soms vallen ze niet zo goed,
maar ik hoop en bid
dat er ook heel veel
goed terecht mogen komen
doordat ze ons raken en verrijken.
