De betekenis van een altaar

Altaarwijding in de Begijnhofkapel in Amsterdam

Op 7 sep­tem­ber vier­den we in de fraai vernieuwde en opgeknapte Begijnhof­ka­pel de wij­ding van een nieuw altaar. Een bete­ke­nis­volle plech­tig­heid die werd gevierd met de deelname van betrokken gelo­vi­gen.

Aanbid­ding

De begijnhof­ka­pel heeft een bij­zon­der belang: zij is het centrum van de vere­ring van het Sacra­ment van mirakel (Mirakel van Am­ster­dam) en een centrum voor de Associee's van de pater van het Heilig Sacra­ment aan we de kapel is toe­ver­trouwd. Op vele momenten van de week is er aanbid­ding van het uit­ge­stelde Sacra­ment: Maan­dag, dins­dag, woens­dag en vrij­dag: 16.00-17.00 uur en 17.30-18.30 uur'; Donder­dag: 09.30-17.00 uur en 17.30-18.30 uur; Eerste vrij­dag van de maand: 09.30-17.00 uur en 17.30-18.30 uur; Andere vrij­da­gen: 09.30-10.30 uur Zater­dag: 09.30-10.00 uur en 17.00-18.00 uur en op Zondag:17.00-18.00 uur.

Plech­tige vie­ring

Een altaar­wij­ding is een bij­zon­der plech­tige vie­ring: aan het begin van de vie­ring wor­den de gelo­vi­gen en het altaar met gewijd water be­spren­keld. Na de ge­loofs­be­lij­de­nis wordt de Litanie van alle heiligen gezongen en het wij­dings­ge­bed uit­ge­spro­ken, waarna het altaar met chrisma wordt gezalfd en bewierookt. Tenslotte wordt het altaar bekleed en wor­den de kaarsen ontstoken waarna de Mis wordt ver­volgd met het Eucha­ris­tisch gedeelte.

Con­ce­le­branten

Naast de paters van het H. Sacra­ment, pater Pieter van Wijlick, pater Aad van Ruiten en p. Gerard Wijers en een missio­nairs uit Mocambique, con­ce­le­breer­den de vica­ris generaal mgr. dr. Bart Putter en de deen van Am­ster­dam, drs. Eric Fennis. Mgr. Jan van Burg­ste­den was in koorkle­ding aanwe­zig. In de kerk waren onder meer ver­te­gen­woor­digers van de Stich­ting Begijnhof, het Gezel­schap van de Stille Omgang, de architect en de maker van het altaar. Na afloop van de vie­ring was er een receptie in de Engelse kerk, tegen­over de Begijnhof­ka­pel.

Homilie

De Heer aanbid­den in geest en waar­heid

H. EUCHARISTIE EN ALTAARWIJDING BEGIJNHOFKAPEL

Broe­ders en zusters,

Het is mij een vreugde vandaag in deze kapel
het nieuwe altaar te mogen con­sa­cre­ren.

Rond het altaar

Het altaar is voor ons allen een be­lang­rijke plaats,
een gees­te­lijk centrum,
samen met het ta­ber­na­kel
is het altaar het hart van een kerk of kapel
aller­eerst na­tuur­lijk omdat daar
de heilige Eucha­ris­tie wordt gevierd.
Wij komen samen rond het altaar,
dat een teken en symbool is
van de Heer Jezus Christus,
die het middel­punt is en de bron
van ons samen komen.

En het Woord dan?

Na­tuur­lijk is het Woord van God,
dat wij horen als uit de heilige Schrift wordt gelezen,
ook heel be­lang­rijk:
God zelf is daarin aanwe­zig en Hij spreekt tot ons.
Toch is de aanwe­zig­heid van de Heer
in de heilige Eucha­ris­tie
nog weer van een andere orde,
die is uniek, Hij is daar met Zijn lichaam en bloed,
Zijn ziel en Zijn god­heid
wer­ke­lijk en wezen­lijk te­gen­woor­dig.

Waar wij van leven

Dat het altaar in het centrum staat
maakt tege­lijk dui­de­lijk
dat de Eucha­ris­tie
voor de vie­ring waar­van het altaar is bestemd,
het hart is van ons geloof,
de bron van waaruit wij leven
en het hoogte­punt van heel het chris­te­lijk leven,
want de Eucha­ris­tie
stelt het offer van Jezus te­gen­woor­dig,
Zijn leven, dood en ver­rij­ze­nis;
hier wordt de levens­ge­meen­schap met God
en de een­heid van de kerk­ge­meen­schap
tot stand gebracht
en ons samen komen rond het altaar
is dus ook een belij­denis:
wij leven, Heer, van het offer
dat U voor ons heeft opgedragen.

Het mooiste, het liefste...

De eucha­ris­tie is een onuit­putte­lijke rijkdom.
Het is een offer dat Jezus
uit liefde voor ons heeft gebracht
en dus iedere keer als wij hier samen komen,
vieren we dat God onein­dig veel
van ons houdt.
Hij heeft ons Zijn Zoon gegeven,
het liefste, het mooiste dat Hij te bie­den had.
De Eucha­ris­tie vieren rond dit altaar
dat we vandaag mogen con­sa­cre­ren,
is dus dank­baar eraan denken
dat God onein­dig veel van ons houdt.

Niet alleen...

Heb je verdriet, voel je pijn,
gaat het allemaal niet zo ge­mak­ke­lijk meer?
Leg het gees­te­lijk op het altaar,
biedt het met Jezus aan de Vader aan,
verenig het met Zijn liefdesoffer
en denk eraan dat je
in Gods liefde bent opgeno­men.
Je bent niet alleen,   
je staat er niet alleen voor!

De vruchten

Denk er ook aan dat Gods Zoon
dit offer heeft gebracht,
dat het Hem zoveel lij­den,
zoveel pijn en moeite heeft gekost,
maar dat dit grote lij­den
enorm vrucht­baar werd.

Mede-ver­los­sers

Dat nodigt ons uit om ons eigen lij­den
mee op het altaar te leggen
en aan te bie­den
en te vragen dat God het vrucht­baar zal maken.
We zijn uit­ge­no­digd om mede­wer­kers te wor­den
aan de verlos­sing die Jezus Christus heeft gebracht.
Dus als de Eucha­ris­tie hier wordt gevierd
en na de consecratie hostie en kelk wor­den getoond:
aanbid hem dan in Geest en waar­heid
en zie voor je geestesoog
hoe je verenigd bent met de heiligen en engelen
die hun gebed en offers opdragen
en God loven en prijzen.

Te hemels?

Klinkt dit mis­schien allemaal te hemels?
Zou je denken dat het toch veel be­lang­rijker is
als wij ons wij­den aan de aarde,
aan onze opdracht hier in deze wereld,
die zoveel haat en geweld, zoveel armoede,
zoveel criminali­teit kent en zoveel ver­vuiling
en ver­an­de­ring van het klimaat?
Als we ons zo op de Eucha­ris­tie richten,
op de aanbid­ding en de lofprij­zing,
zijn we dan niet onwer­ke­lijk bezig
en zon­de­ren we ons dan niet af
van de wer­ke­lijk­heid om ons hen?

Afstand nemen om beter te zien

Ja en nee!
Zeker, we nemen wat afstand,
we zien alles in een ander per­spec­tief,
we nemen een onzicht­ba­re wer­ke­lijk­heid
in ogenschouw.
Maar is dat niet precies wat nodig is
om onze taak hier op aarde
te kunnen vol­bren­gen?
Is dat niet wat je moet doen
om een bijdrage te leveren
aan het oplossen van de problemen?
We ervaren het zelf ook al
in gewone men­se­lijke dingen.
Als we ons bij­voor­beeld door een bepaald probleem
laten opslokken,
dat probleem onze gedachten bepaalt,
we er mis­schien niet eens van kunnen slapen,
dan kan het zijn dat we juist geen oplos­sing kunnen vin­den,
terwijl die oplos­sing ons vaak gegeven wordt
wanneer we een beetje afstand nemen,
waardoor we alles in een beter per­spec­tief gaan zien.
Zo kan een vakantie al won­de­ren doen,
maar als onze geest afstand neemt
en vrij is voor God - vacare Deo -
dan zullen we nog beter
de ver­hou­dingen kunnen zien
en de wil van God kunnen on­der­schei­den.

De ere­dienst leert het ons

De ere­dienst, de aanbid­ding en lofprij­zing
- niet een uiter­lijke ere­dienst,
maar een aanbid­ding in geest en waar­heid,
met ons hart -
leren ons pas recht
wat te doen en hoe het te doen,
omdat dan het licht van God erover schijnt.

Een plaats van aanbid­ding

Daarom bid ik vandaag
dat dit altaar en deze kapel
ene plaats mag zijn van ont­moe­ting
en vereni­ging met de Heer,
een plaats van aanbid­ding,
dat vraag ik voor dit altaar en deze kapel
die op een bij­zon­dere wijze zijn gewijd aan de Eucha­ris­tie
door het Paas­mys­te­rie dat hier wordt gevierd,
door de aanbid­ding,
door de Con­gre­ga­tie van het H. Sacra­ment
die hier aanwe­zig is
en door het Mirakel van Am­ster­dam
dat hier wordt vereerd.
Moge Gods zegen rusten
op dit altaar
en op allen die hier komen.
Dan zullen we ook onze taak in de wereld
beter kunnen vervullen.