Priesterwijding Wim Zürlohe
De liefde is de kern. Maar wat is liefde?
Op zaterdag 28 oktober vierden we in de Sint Martinuskerk in Bovenkarspel de priesterwijding van Wim Zürlohe in een feestelijke viering. In de homilie van de H. Mis stonden we natuurlijk stil bij het priesterschap en de betekenis van de Eucharistie. Want wat vieren we dan eigenlijk?
Koren
Zoals bij het koor-jubileum waarvoor ik eerder in Bovenkarspel was, zongen de koren van de parochies van de regio - Bovenkarspel, Lutjebroek, Grootebroek en Enkhuizen - als één groot koor samen, onder leiding van Jerry Korsmit. Het is mooi te zien dat deze samenwerking zo welluidend tot stand is gekomen!
Seminaristen, diakens en priesters
Seminaristen dienden de Pontificale wijdingsliturgie; diakens Jules Post en Hans Bruin assisteerden. Beiden zijn - nu of vroeger - met de regio verbonden. De priesters van de opleiding - Sint Bonfatiusinstituut en Seminarie - en van het dekenaat concelebreerden, naast priesters die vroeger in de regio hadden gewerkt. Pastoor-deken Samuel Marcantognini opende de viering met een welkomstwoord en een terugblik op de roeping van Wim Zürlohe en Jules Post sloot de viering af met een hartelijke felicitatie, waarop de vele aanwezig gelovigen luid applaudisseeren voor de nieuwe priester.
Niet zo jong
De priester is nieuw, maar niet zo jong, dat is ook in de dagbladen tot uiting gekomen. Na het overlijden van zijn vrouw is hij nader tot de kerk gekomen en is de roeping tot het priesterschap gegroeid, waarna hij alle studies netjes heeft afgerond en begeleid is door verschillende priesters.
Dank aan de vrijwilligers
Het was een goed verzorgde viering waarvoor de vrijwilligers van de parochie weer het nodige werk hadden verzet. Een hartelijke dank aan hen allen, aan de koorleden en allen die Wim hebben bijgestaan op zijn weg naar het priesterschap!
DE LIEFDE IS DE KERN, MAAR WAT IS LIEFDE?
PRIESTERWIJDING WIM ZÜRLOHE, St. Martinuskerk, Bovenkarspel 28 okt. 2023
Beste Wim, broeders en zusters,
We zijn hier bijeen voor een feestelijk
en uitzonderlijk gebeuren.
De energie van een tiener
Het is niet de eerste keer
dat hier een bisschop komt;
ik ben hier kort geleden nog geweest
voor het mooie feest van het koor
en dit is de geboorteplaats
van een grote bisschop, kardinaal Willebrands;
en het is ook niet de eerste keer
dat in deze kerk een wijding plaats vindt,
Ik heb er hier al twee meegemaakt;
maar deze wijding is natuurlijk wel bijzonder,
omdat het niet gebruikelijk is, beste Wim,
dat iemand op jouw leeftijd priester wordt gewijd.
We zijn blij met jouw energie,
- die is als van een tiener, lazen we in de krant -
en met jouw pastorale inzet voor de mensen.
Deze streek
Er zijn vele, vele priesters uit deze streek voortgekomen,
het katholieke geloof was hier sterk en stevig aanwezig.
Ik ben ook daarom verheugd
dat ik hier weer een priester mag wijden.
Graag wil ik dus vandaag
met U stilstaan bij de betekenis
van het katholieke priesterschap.
Het hart van het priesterschap
Het hart van dat priesterschap
en trouwens van heel het kerkelijk leven
is de Eucharistie,
waarin het verlossend lijden, sterven en verrijzen
van onze Heer Jezus Christus
wordt gevierd en tegenwoordig gesteld.
Als gelovige, verloste mensen leven wij
van het offer dat Iemand
uit liefde voor ons heeft gebracht.
Jezus Christus werd voor ons
als de graankorrel die in de aarde valt.
Hij stierf en droeg en draagt nog steeds veel vrucht.
Dat is het hart en de kern van het leven
van iedere priester en gelovige.
De liefde is de kern
En dat is iets heel moois:
het katholieke geloof betekent
dat je mag weten en mag vieren
dat er Iemand is die oneindig veel van je houdt,
dat wat je ook overkomt aan pijn en verdriet,
je er niet helemaal alleen voor staat,
dat je toch geborgen bent
in een liefde die altijd blijft,
zelfs over de grenzen van de dood;
en dat de liefde de kern is van je leven,
de liefde tot God en de liefde voor je medemens.
Die liefde is een zichzelf gevende, offerende liefde.
Wonderen en offers
Die liefde maakt ons leven tot iets moois,
want het mooiste in het leven van een mens
zijn de wonderen die je mag ervaren
- zoals de geboorte van een kind ;
daarin mag je terecht
een teken van Gods liefde ervaren -
én wat je hebt gedaan voor een ander,
de offers die je hebt gebracht
om je kinderen op te voeden,
om voor je ouders te zorgen,
om je in te zetten voor een ander,
voor iets moois en goeds,
ook dat alles is iets heel moois:
alles wat je gedaan hebt uit liefde,
maakt je leven tot een mooie,
kostbare parel.
Stigmata
Beste Wim, als priester ben je geroepen
om de gemeenschap daarin voor te gaan.
Dat wil je ook,
dat spreekt al uit de afbeelding
die je hebt uitgekozen
voor de uitnodiging voor deze dag
en voor het liturgieboekje:
we zien er sint Franciscus van Assisi op staan.
Die was eerst een rijke, jonge man
die graag baadde in weelde en luxe,
maar toen kwam er een keer, een wending;
hij bleef niet langer draaien om zichzelf,
zijn eigen status, zijn geld en zijn successen,
maar hij werd arm, met en voor de armen.
Hij draaide zijn leven radicaal om.
Op de afbeelding zien we Franciscus
die de stigmata ontvangt, de wondetekenen
van Jezus Christus.
Stigmata als teken van waar het om gaat
Die stigmata zijn tekenen
van het liefdevol lijden:
net als voor Jezus zelf,
gold ook voor Franciscus
en eigenlijk voor ons allen,
dat de kern van de liefde het offer is;
wie slechts liefheeft als alles leuk is en prettig,
die heeft alleen zichzelf lief;
wie echt liefheeft,
weet dat je offers niet uit de weg mag gaan,
dat liefde is: iets over hebben
voor een ander, voor God,
dat liefde uiteindelijk is: het geven van jezelf.
In die geest, dank ik je, beste Wim,
dat je je leven - ook op deze leeftijd -
in dienst wilt stellen van Jezus Christus
en jezelf in liefde wilt geven.
Niet volmaakt
Dat betekent niet dat Wim van nu af volmaakt is,
dat hij nu hij eenmaal priester is
geen fouten meer zal maken.
Nee, ook een priester is een zondaar,
ook een priester moet gaan biechten,
zelfs de paus biecht regelmatig.
Maar het is wel mooi en heel belangrijk
als je fouten kunt erkennen
en stappen kunt zetten
om steeds een beetje beter mens te worden.
Dat proberen, daaraan werken,
is de kern van christen-zijn.
Sacramenten
Zo mag ik je vandaag in de priesterwijding
de viering van de sacramenten toevertrouwen:
de viering van de Eucharistie allereerst,
het sacrament van de biecht
en de zalving van de zieken.
Het doopsel - heel belangrijk -
heb je ook als diaken al toegediend.
En het huwelijkssacrament
heb je ook al toegediend;
dat heb je in het huwelijk gedaan
want dat sacrament geeft het bruidspaar aan elkaar;
we gedenken vandaag bijzonder ook
je overleden echtgenote.
Het is je roeping om te proberen te zijn
zoals Jezus voor de mensen was,
een goede herder, hartelijk nabij,
met begrip en verwelkomend.
Deuren en luikjes
Ik zal je straks de handen opleggen
en daarna het gebed van de wijding uitspreken.
Dat is de kern van deze viering.
Het gebaar maakt al duidelijk
dat we niets kunnen uit ons zelf,
dat we moeten maar ook: mogen
vertrouwen op wat God ons geeft,
de deuren en luikjes die Hij voor ons opent.
Moge die goede God
jouw priesterschap zegenen
en vruchtbaar maken.
