Arsacal
button
button
button
button


Uitvaart pastoor Jan van der Linden

Afscheid van een trouwe dienaar

Overweging Preek - gepubliceerd: woensdag, 20 december 2023 - 1030 woorden

Woens­dag 20 de­cem­ber hebben we in de H. Lau­ren­tius­kerk in Heems­kerk de uit­vaart gevierd voor pastoor Johannes Cornelis (Jan) van der Linden in con­ce­le­bra­tie met een zevental pries­ters. Het was een waar­dig afscheid voor een pries­ter die ondanks zijn leef­tijd tot het eind van zijn leven actief was.

Pastoor van der Linden assis­teerde voor­na­me­lijk in de regio Heems­kerk, Castricum, Uitgeest, Beverwijk, Wijk aan Zee en Velsen Noord.

Uitvaart

Bij zijn uit­vaart con­ce­le­breerde de pastoor van de H. Familie­paro­chie en de regio, Ruben Torres, evenals kape­laan Jaider Chantre Sanchez, rector van Heiloo Jeroen de Wit en pastoor Matthew. Ook oud-deken Eudard Moltzer en Abba Tesfayoanes Yakoub van de katho­lie­ke Eritrese ge­meen­schap. In de kerk was de diaken van de pa­ro­chie, Marcel de Haas, aanwe­zig en pas­to­raal werker mw. Ands Dekker, naast andere (oud)collega's fami­lie­le­den en vrijwili­gers van de pa­ro­chie en andere gelo­vi­gen.. Het koor onder lei­ding van Bert Stolwijk zong Gre­go­ri­aans, Neder­lands en meerstemmig en dat klonk goed.

Waarland

Morgen is er nog een H. Mis in de pa­ro­chie van Waarland, waar pastoor Van der Linden pastoor-deken is geweest. Die zal oud-deken Moltzer celebreren.

Homilie

"Hij houdt niet op te werken"

UITVAART PASTOOR JAN (Johannes Cornelis) VAN DER LINDEN

Beste fami­lie­le­den en vrien­den van pastoor Jan van der Linden,
Broe­ders en zusters,

Paulus

De apostel Paulus zei het ons al:
We mogen niet bedroefd zijn,
zoals de andere mensen,
die geen geloof en geen hoop hebben
op een eeuwig leven.
En ook Jezus zelf zei het ons al in het evan­ge­lie:
“Laat je hart niet verontrust wor­den”.
Het zijn woor­den
die zeker in de geest van de over­le­de­ne zijn.

De Eucha­ris­tie in het leven van pastoor Van der Linden

Want we nemen vandaag dank­baar afscheid
van een goede pries­ter,
die een hoge leef­tijd heeft bereikt
- 92 jaar is hij gewor­den -
en die tot zijn dood
heel actief is ge­ble­ven.
Hij was altijd inzet­baar
en hij is gestorven, zoals hij had gewild:
“Als ik geen Eucha­ris­tie meer kan vieren,
is mijn leven voorbij”, zei hij;
en zo was het ook:
Op Christus Koning, dat was op 26 no­vem­ber,
con­ce­le­breerde hij nog
met de andere pries­ters en met mij
bij de H. Mis voor Wereld­jon­ge­ren­dag
in de Maria­kerk,
op 13 de­cem­ber is hij overle­den.
Maar hij was voor­be­reid,
zijn hart was niet verontrust,
want hij ver­trouwde op de Heer,
die weg, waar­heid en leven is.

Pries­ter­ja­ren

Daarom is dit aller­eerst een dag van dank­baar­heid.
We zijn dank­baar voor het mooie, rijke leven
dat pastoor Jan van der Linden heeft gehad
in dienst van Christus en Zijn Kerk,
met 68 pries­ter­ja­ren.
Hij was pries­ter op tal van plaatsen,
met een lange kape­laans­tijd in Castricum,
een eerste pastoor­schap in Wijk aan Zee
en opnieuw een lange periode
nu als pastoor in Waarland,
met pastoor­schappen daarbij in de pa­ro­chies
van onder meer ‘t Veld en Nieuwe Niedorp
en tevens deken van het dekenaat Schagen.
Hij heeft zich voor velen ingezet als pries­ter.
We danken de goede God
voor zijn vrucht­baar pries­ter­schap
en zijn pries­ter­lijk voor­beeld,
voor het goede dat hij voor zo vele mensen
heeft mogen betekenen.

Voor de mensen

Zijn pries­ter­lijk leven en werk
had ver­schil­lende mooie kenmerken.
Hij was echt pries­ter voor de mensen.
Dat beleefde hij ook in de Eucha­ris­tie.
Hij had thuis een gebeds­ruim­te
waar hij de Mis kon vieren,
maar daar nodigde hij altijd graag
mensen bij uit
en nog liever vierde hij de Mis
in de kerk met de gelo­vi­gen.
Hij was dan ook altijd be­schik­baar voor assis­tentie
en vierde de Eucha­ris­tie
tot voor kort zelfs nog gerust
twee maal op een zon­dag.
Hij was be­schik­baar, dienst­baar.

Gebed

Pastoor Jan van der Linden was een man van gebed.
Toen ik kort voor zijn dood
bij hem in het zie­ken­huis was,
was hij het brevier aan het bid­den,
de lezingen­dienst,
die wilde hij graag gebe­den hebben,
voordat hij het zie­ken­huis zou verlaten,
op­ge­haald door zijn nicht,
om weer naar huis toe te gaan.
Hij bad zijn brevier met aan­dacht.
Dat kon ik wel zien

Voor de Mis op Christus Koning
zag ik hem met veel devotie
de rozen­krans bid­den
en zo deed hij altijd.
Zijn Mis was inge­bed door gebed!

Maria en de Bijbel

En hij had een band met Maria,
hoe vaak is hij niet in Lourdes geweest?
Ook de heilige Schrift nam een be­lang­rijke plaats in
in zijn leven.
Veel werk heeft hij altijd gemaakt
van de bijbel­cur­sussen die hij gaf
en die uit­ein­delijk resul­teer­den in publi­ca­tie.
In april 2018 mocht ik zijn boek
“Spreekt God nog tot ons?”
in ont­vangst nemen
bij de pre­sen­ta­tie tij­dens de Alpha cursus
in de Apostel­kerk,
waarbij hij de laatste jaren actief was,
samen met pastoor Niesten.

Voort­du­rend aan het werk...

Eens verweten de mensen Jezus
dat Hij een zieke genas op de sabbat,
de rust­dag van de Joden.
Jezus ant­woordde daarop
dat Zijn Vader tot op de dag van vandaag
voort­du­rend aan het werk is
en dat Hij daarom óók niet ophield te werken (Jo. 5, 17).
Die woor­den en dat voor­beeld gel­den voor ons
en in het bij­zon­der voor een pries­ter.

Je kon een beroep op hem doen

Niet dat we geen rust zou­den moeten nemen
of altijd maar zou­den moeten door­gaan,
maar Jezus bedoelt dat je op God de Vader
altijd een beroep kunt doen,
je kunt altijd bij Hem terecht.
En zo wilde Jezus zelf ook be­schik­baar zijn
als de nood van de mensen daarom vroeg.
En zo is het ook voor ons:
als iemand ons nodig heeft,
een beroep op ons doet,
als iemand in een nood ver­keert,
moeten we niet zeggen
dat we er niet voor open staan
en dat die persoon zich aan kantooruren moet hou­den.
Na­tuur­lijk, alles binnen onze moge­lijk­he­den.
Maar we zijn er om elkaar te helpen
en het is eigen aan een pries­ter om dienst­baar te zijn.
Pastoor Van der Linden was zo iemand
op wie je altijd een beroep kon doen,
een pries­ter die dienst­baar wilde zijn
aan mensen
op hun weg met God en naar God.

Weg, waar­heid en... LEVEN!

Nu is hij­zelf bij de hemelpoort aan­ge­ko­men.
Hij heeft geloofd in Jezus als de Waar­heid,
Hij is Hem gevolgd als de Weg,
nu zal hij Hem leren kennen
als het Leven.
We hebben er alle ver­trouwen in
dat de Heer tot hem zal zeggen:
“Kom binnen, goede en getrouwe knecht
en dat Hij hem belonen zal
voor zo’n mooi pries­ter­le­ven.
Moge hij rusten in vrede!

Terug