Het gaat erom Jezus te vinden
Bij de sluiting van een kerkgelegenheid
Op zondag 7 januari was ik in Velsen Noord voor de laatste viering van de Eucharistieviering in de "Meerpaal", het parochiecentrum dat tijdelijk is gebruikt als kerkgelegenheid na de sluiting van de Sint Jozefkerk. Het was een viering van verdriet en afscheid nemen, maar ook keken we vooruit, want geloof en kerk gaan door...
De Meerpaal staat schuin achter de Jozefkerk die al eerder aan de eredienst is onttrokken.
Bedankt!
Aan het einde van de Eucharistieviering werden de vrijwilligers bedankt die veel hadden gedaan voor de gemeenschap. Leny Dekker heeft vele jaren als "moeder overste van de parochie" - zo kwalificeerde Cees Backer haar in zijn toespraak - die inzet voor de gemeenschap gecoördineerd. Ageeth Backer weerd geëerd voor haar inzet als dirigente van het koor, in coördinatie en in de catechese. De gelovigen zullen naar verschillende parochies in de omtrek gaan. We wensen hen allen sterkte toe en ik hoop dat allen een goed geestelijkthuiszullen kunnen vinden in de kerken in de regio.
Homilie
Om Jezus te vinden...
OPENBARING VAN DE HEER - Velsen Noord - H. Jozef
Het doet pijn...
Dit is voor U een moeilijke dag
hoe mooi en feestelijk deze dag van Driekoningen ook is.
Het is een afscheid van deze plaats
en al is dit niet meer de Jozefkerk,
deze plaats was toch nog op het terrein
van de parochie
en de “Meerpaal” is voor vele generaties
een plaats van samenkomst en verbondenheid geweest.
Het doet pijn
om dat nu los te moeten laten,
tegelijk merken we dat het moment
inderdaad gekomen is,
al zou je het misschien willen rekken
en willen blijven bij wat was.
Wijzen op weg...
Wat dat betreft is het mooi
dat we deze dag van afscheid beleven
op het hoogfeest van de Openbaring des Heren
zoals het feest van Driekoningen officieel heet.
Want die wijzen uit het oosten
laten ons zien wat belangrijk is,
namelijk dat het erom gaat
om Jezus te vinden,
die voor ons heil, voor ons eeuwig geluk
werd geboren;
en zij laten ons zien
dat je dan soms je vertrouwde omgeving
achter je moet laten,
om je te laten leiden door de ster
die je bij Jezus brengt.
Die wijzen uit het oosten kwamen van ver,
zij doorkruisten stad en land
en vele woestijnen,
zij hadden soms tegenspoed
omdat de ster niet meer viel te ontdekken,
zij moesten moeite doen,
gaan vragen bij koning Herodes,
maar hun moeite werd beloond
en zo knielden zij tenslotte neer
aan de voeten van het Kind met Zijn Moeder Maria.
Een nieuwe boost voor je relatie
Ik denk dat dit beantwoordt
aan een ervaring die wij ook zelf
in meerdere of mindere mate
hebben opgedaan:
wil je je geloof levend houden en krachtig,
dan moet je op zoek naar nieuwe impulsen,
want het is in je relatie met God
als het is in de relatie tussen mensen:
als je niet naar iemand omkijkt,
iemand niet bezoekt, geen contact houdt,
zal de relatie verflauwen en wegebben.
We zullen bijna allemaal wel hebben ervaren
hoe een bedevaart naar Lourdes,
een retraite, Wereldjongerendagen
of een ander mooi, inspirerend evenement
ons geloof en onze band met God
een nieuwe boost kan geven.
Daarom is het zo belangrijk
dat we - net als de wijzen -
erop uit gaan om Christus de Heer te zoeken.
De wijzen hadden er alles voor over
en zij hadden gelijk,
want het allerbelangrijkste in ons leven is
dat we gaan met God,
gesterkt door de sacramenten,
door Zijn Woord en in gemeenschap.
Samen
Jezus zelf heeft gewild dat wij kerk zouden zijn,
niet alleen, maar samen.
En toen Hij zei dat Hij op de apostel Petrus
en diens opvolgers de pausen,
de kerk wilde bouwen,
bedoelde Hij niet een gebouw,
want de leerlingen trokken rond,
samen met de Heer;
en ook de eerste christenen
hadden nog geen kerken,
dat zou nog eeuwen duren,
maar zij kwamen samen rond de Heer,
voor de viering van de Eucharistie.
Waarheen?
De wijzen volgden een ster
en zij zagen dat die ster ergens stil bleef staan,
waar zij het Kind hebben gevonden.
Overgrote blijdschap vervulde hun hart.
Ik wens U datzelfde toe;
waarheen zal de ster U leiden?
Waar zult U het Kind kunnen vinden
en het Uw hulde kunnen betuigen?
De reis zal niet zo groot zijn
als die van de wijzen,
maar ik hoop dat u die zult maken
en elkaar zult helpen om die te maken.
Ook al doet het afscheid pijn,
ik hoop en bid dat U uw weg mag vinden
naar de Heer en de Eucharistie
in een van de kerken in de omgeving
en dat de parochie U zal helpen
om goed Uw plaats te kunnen vinden
in die gemeenschap
en hopelijk ook elkaar weer te ontmoeten.
Verder schrijven in het boek...
We slaan een bladzijde om,
maar het boek gaat niet dicht,
de kerk gaat door;
er verandert veel,
de maatschappij is veranderd,
godsdienstige betrokkenheid is verminderd,
dat doet pijn,
maar Jezus Christus blijft
en de kerk blijft als gemeenschap.
Hij zal er altijd zijn
en Hij nodigt ons uit
om steeds weer een nieuw hoofdstuk te schrijven
in het boek van ons leven met God;
ik hoop dat voor niemand van ons
dat boek ooit dicht zal gaan
en dat we - net als de wijzen -
de Heer blijven zoeken.
Omzien en vooruitzien
Laten we omzien in dankbaarheid
voor het vele goede en mooie
dat op deze plaats tot stand is gekomen;
laten we vooruitzien
met hoop en vertrouwen.
Het laatste boek van de bijbel, de Apocalyps,
spreekt over verwoesting en ondergang,
over allerlei kwellingen die de gelovigen
zullen overkomen;
maar dan komt het visioen van een nieuw begin,
een nieuwe hemel en een nieuwe aarde
en de Heer zegt dan,
op één van de laatste bladzijden van de bijbel:
“Zie, ik maak alles nieuw” (Apc. 21,5).
Onze weg vooruit
We zijn een nieuw jaar begonnen
en dat nieuwe jaar is voor U
als gelovigen van de Jozefkerk
ook het moment van een nieuw begin.
Van harte wens ik U daarvoor
optimisme, kracht
en vertrouwen op God
die uiteindelijk alles ten goede zal leiden,
maar die ons ook zegt
dat er kruisen zullen zijn op onze weg,
kruisen die we moeten dragen.
Ik wens U van harte alle goeds en Gods zegen,
de kracht die U nodig hebt,
het vertrouwen dat U er met Gods hulp
iets moois van kunt maken
en de moed om door te gaan
met de goede God die ons zegt:
“Zie, ik maak alles nieuw!”
