Agatha, een moedige maagd...

H. Agathakerk in Beverwijk vierde eeuwfeest

Zondag­mor­gen 4 februari vier­den we in Beverwijk het hon­derd­ja­rig bestaan van de H. Agatha-kerk, een robuuste koepel­kerk met een Byzan­tijnse uit­stra­ling, een werk van Joseph Cuijpers in samen­wer­king met zijn zoon. De Eucha­ris­tie­vie­ring had als thema mee­ge­kre­gen: "Omzien naar elkaar", niet allen omdat dit paste bij het evan­ge­lie van deze zon­dag maar ook in ver­band met de ac­ti­vi­teiten die in het jubileum­jaar van de kerk gepland zijn.

[De foto's onderaan dit artikel zijn - op twee na - van Jos Nagel)

Carillon

Een bij­zon­der detail van de vie­ring was de bespeling van het carillon van de kerk door beiaardier Gerda Peters. Binnen in de kerk waren de klanken van het carillon te horen voor­af­gaand aan de vie­ring - gespeeld werd onder meer het nieuwe jubileum­lied ter ere van Sint Agatha - en bij de communie en na de Mis. Daarvoor klom zij als het haar tijd was helemaal naar de nok van de koepel. Op een scherm waren haar verrich­tingen te volgen.

Agatha-lied

De kerk was geheel gevuld. Het ope­nings­lied van de Mis was het nieuwe lied ter ere van Agatha, dat was ge­schre­ven door Mattijs Reijnen en op muziek gezet door dirigent-organist Jos Herfs in een bewer­king van een bestaande melodie. Onder diens lei­ding zong het Agatha­koor samen met het Staccato-koor o.l.v. Marieke Zonder­van.

Con­ce­le­bra­tie

De pries­ters van de pa­ro­chie - pastoor Ruben Torres, kape­laan Jaider Chantré Sanchez en pastoor Niesten - con­ce­le­breer­den samen met rector Jeroen de Wit en de pastoor van de Poolse pa­ro­chie die ook gebruik maakt van de H. Agatha­kerk, terwijl diaken Marcel de Haas assis­teerde. Na afloop van de Mis was er nog een geanimeerd samen­zijn.

Homilie

DE PIJLERS VAN HET CHRISTEN-ZIJN

ZESDE ZONDAG DOOR HET JAAR B - 100 jarig bestaan van de St. Agatha­kerk in Beverwijk

Wie was Agatha?

Broe­ders en zusters, beste mensen,

De heilige Agatha, mar­telares
en gestorven in de christen­ver­vol­ging
rond 250 na Christus,
wordt op vele plaatsen vereerd.
Aller­eerst na­tuur­lijk in Catania op Sicilië,
vlakbij de vulkaan de Etna,
waar de bevol­king haar bescher­ming inroept
tegen de lava­stro­men
- van­daar is zij bescherm­hei­lige tegen brandwon­den - ,
maar ook op tal van andere plaatsen.
Want zij was een moe­dige vrouw
die zich dapper verweerde
tegen pogingen haar als pros­ti­tuee te laten werken
en tegen grens­over­schrij­dend gedrag.
Behalve christen­ver­vol­ging zat er waar­schijn­lijk ook achter
dat men grip wilde krijgen op het bezit van haar familie.
Maar Agatha hield vol,
beleed haar geloof
en wilde geen schaamte­loze dingen doen,
maar haar zuiver­heid bewaren.
Op deze gedenk­dag van Agatha
gedenken en vieren we het jubileum van de kerk.

Joseph Cuijpers

Deze prach­tige kerk
is van architect Joseph Cuijpers,
van wie we de afgelopen weken in de ka­the­draal,
die hij ook heeft gebouwd,
de 75e sterf­dag hebben her­dacht;
Samen met zijn zoon Pierre Cuijpers junior
heeft hij dit magnifieke bouw­werk tot stand gebracht
waar­van we vandaag dus het eeuw­feest mogen gedenken
als begin van een fees­te­lijk jaar.

Levende stenen

Tege­lijk mogen we er op deze dag aan denken
dat het eigen­lijk niet op de eerste plaats
om de dode stenen van een gebouw gaat,
maar om de levende stenen die wij­zelf zijn
wanneer wij door onze manier van christen-zijn
en het evan­ge­lie beleven
mee-bouwen aan de kerk van Jezus Christus
die de levende ge­meen­schap is.

Een goed en mooi spoor

Want het goede dat we in ons leven doen,
laat in ons hart een spoor na van vreugde en dank­baar­heid;
Wie bewaart er niet in haar of zijn hart
een mooie her­in­ne­ring aan iets goeds
dat hij of zij voor iemand heeft betekend?
De personen met wie je in liefde verbon­den was,
die veel voor jou hebben betekend
en voor wie je zelf veel hebt gedaan,
die laten een blijvende indruk na.

Goede dingen doen

Eigen­lijk is dat alleen al een oproep
om niet te gaan voor meer geld dan je nodig hebt,
niet te streven naar macht
en het over­heer­sen van anderen,
niet te proberen iets naar jezelf toe te trekken
al heb je er eigen­lijk
niet zo’n recht op.
Alle dingen die we op die manier bereiken
- ik bedoel dus op die hebberige,
eigen­lijk egoïstische manier -
kunnen ons nooit vervullen met blijvend geluk.
De zaken die we ons hebben toegeëigend,
naar ons hebben toege­trok­ken
al had­den we er geen recht op,
die wegen uit­ein­delijk op ons als een last;
op het einde van je leven
kun je er niet goed en mooi aan terug denken
en we moeten er ook in de eeuwig­heid
verantwoor­ding voor afleggen.
Dus het is veel beter en mooier
en het maakt je veel gelukki­ger
als je je leven vult
met mooie, goede dingen
die je hebt gedaan voor God en voor je naaste.

Uit welke in­spi­ra­tie?

Na­tuur­lijk, wij doen die goede dingen niet alleen
omdat die ons een goed gevoel geven.
Onze in­spi­ra­tie gaat ver­der:
dit is het voor­beeld
dat onze Heer Jezus Christus zélf
ons heeft gegeven.
We hoor­den dat vandaag in het evan­ge­lie.
Dat evan­ge­lie was als het ware een dag
uit het leven van Jezus
en je zou het bijna kunnen zien
als een dag uit het leven
van een christen,
een ant­woord op de vraag:
“Wat is christen-zijn in de praktijk?”

Omzien naar elkaar

Jezus bezoekt het huis van de familie
van twee apos­te­len, Simon en Andreas.
Hij geneest de zieken en drijft boze geesten uit.

Nou, mis­schien dat wij niet zo bekwaam zijn
in het doen van won­de­ren, zoals Jezus dat was
en mis­schien moeten we het genezen van zieken
wat meer aan dokters overlaten,
maar de aan­dacht en de liefde
zoals Jezus die had
voor de zieken en lij­dende mensen in Zijn omge­ving,
zijn wél heel erg be­lang­rijk;
liefde­volle aan­dacht die we hebben
voor mensen in onze omge­ving
is goed voor de personen zelf,
maar in feite ook voor heel de maat­schap­pij.
Door de aan­dacht die je
aan je zwakste mede­mensen geeft,
maak je de maat­schap­pij
een stukje men­se­lijker en chris­te­lijker.
Dat is christen-zijn!
Omzien naar elkaar!

Het gebed

De tweede dragende pijler
van de dag van Jezus Christus
is het gebed.
We hoor­den hoe Jezus zich
naar een eenzame plaats begaf
om er te bid­den.
Hij blééf bid­den,
dat wil zeggen:
Hij maakte zich er niet
met een afgeraffeld wees­ge­groetje vanaf
maar Hij zocht de stilte op
om Zijn hart en Zijn geest
open te stellen voor Gods aanwe­zig­heid,
om Zijn gebed te maken
tot een echte ont­moe­ting met Zijn hemelse vader.

Dit wens ik jullie allen toe:
neem de tijd voor gebed,
stel je hart open om God te ont­moe­ten;
die ont­moe­ting
maakt ons leven anders, mooier, beter,
want Christen-zijn mag geen uiter­lijk etiketje zijn
het moet een over­tui­ging zijn
die vanuit je hart komt
en die zich uit in daden en woor­den.
Het gebed hoort daarbij,
in het contact met God ligt de bron.

Schatkist

De mooie dingen die je doet en zegt en bidt,
neem je mee naar de hemel.
Zij vormen als het ware je schatkist
die je aan de Heer laat zien:
Kijk, goede God, dit heb ik gedaan
met de talenten en gaven
die U me heeft toe­ver­trouwd.

Opzien en omzien

Tenslotte gaat Jezus rond
om overal te prediken
en Gods goede bood­schap door te geven.
Laten ook wij dat proberen te doen
in onze samen­le­ving
waar zoveel waar­den en normen verloren gaan,
laten wij uitstralen, zeggen, doen
wat mooi is, goed en opbouwend,
tot eer van God
en tot wel­zijn van onze naaste.
Want we moeten op zien naar God
en omzien naar elkaar!