Arsacal
button
button
button
button


Leven vanuit vertrouwen

Eerste Kerstdag, 25 december 2011

Overweging Preek - gepubliceerd: maandag, 26 december 2011 - 877 woorden

Op de eerste kerst­dag horen we niet meer van de her­ders en de wijzen, de engelen en de stal, maar het gaat over strijd tussen licht en duisternis, over de strijd die we allemaal moeten voeren. Mis­schien zult U denken: moet dat vandaag? Past dat wel bij het kerst­feest?

Spreek ons van mooie, gezellige, roman­tische dingen. Maar de wereld is zo niet, en ons leven kent nu eenmaal ook zijn “ups” en “downs” en het evan­ge­lie wat we nu hebben gehoord, wil ons eigen­lijk zeggen dat het mooie tafereel van de stal, van de geboorte van Jezus in Beth­le­hem ook een harde reali­teit is: voor Hem was er geen plaats onder de mensen, in de her­berg, het licht werd door de duisternis niet aan­ge­no­men, Hij werd naar de verblijf­plaats voor dieren verwezen.

Maar tege­lijk is dat een troost voor iedere mens die duisternis ervaart, voor de velen in onze wereld die vluch­te­ling zijn, lij­den onder armoede, onder­druk­king, oorlog of geweld, en ook voor ons: voor als je je mis­schien niet zo opgewekt voelt, voor als je aan den lijve ervaren hebt hoeveel kwaad, hoeveel duisternis er in de wereld is, als je kwaad is aan­ge­daan: Hij is naast je komen staan in een weerloos Kind. Het laat Hem niet on­ver­schil­lig, jouw tranen zijn de Zijne en Hij wil je door Zijn licht verlichten opdat je de hoop in je hart zou bewaren, want alles wat je ziet en wat je over­komt: het gaat voorbij, Zijn liefde blijft. Zijn licht dat in het donker schijnt is een uit­no­di­ging om ver­trouwen te bewaren of opnieuw te ont­van­gen, ook al heb je dingen mee­ge­maakt waardoor je alle ver­trouwen zou verliezen.

Na­tuur­lijk denken we in deze dagen bij­zon­der aan slacht­of­fers van seksueel mis­bruik. We moesten als katho­lie­ke kerk met schaamte horen dat de aantallen en cijfers van het mis­bruik binnen de katho­lie­ke in­stel­lingen niet lager is geweest dan in andere in­stel­lingen. Ook niet méér, maar het blijkt wel om hoge aantallen te gaan. 9,7 % van de Neder­landse bevol­king boven de veer­tig jaar geeft aan in zijn jeugd onder mis­bruik te hebben gele­den buiten de familie­kring, terwijl uit onder­zoeken blijkt dat ook het mis­bruik in de eigen familie­kring zeer hoog moet zijn. Dat komt daar dan nog bij! Het is dus een groot probleem, niet alleen van de kerk, maar van de hele maat­schap­pij. Voor de kerk is het zeer beschamend omdat zij juist als doel heeft de zwakken te be­scher­men en het evan­ge­lie van Gods liefde voor te leven. En dat is niet gebeurd, het leven van on­schul­dige mensen is bescha­digd, soms echt verwoest, de bood­schap van het evan­ge­lie en van de kerk is met voeten getre­den.

Maar wat moet nu onze reactie zijn? Moet je zeggen: die kerk is een criminele organi­sa­tie, ik doe er niet meer aan mee? Ik kan me begrijpen dat som­mi­ge mensen dat in een eerste opwelling roepen. Maar dan kun je je wel uit de hele maat­schap­pij terug trekken, want die is net zo crimineel. Nee, we moeten juist terug naar die bood­schap die het zo dui­de­lijk zegt, naar het licht van de Heer dat in de duisternis van zonde en kwaad heeft geschenen, naar Hem die zegt: “Je kunt beter met een molensteen om de hals in zee wor­den geworpen dan dat je een van deze kleinen aanstoot geeft”, dat zijn de woor­den van Jezus in het evan­ge­lie. Zijn bood­schap is goed, zelfs de bood­schap en de regels van de Kerk waren eigen­lijk goed en dui­de­lijk, maar ze moeten wor­den toegepast en geleefd en dat is niet gebeurd. We moeten de bood­schap van het evan­ge­lie juist meer beleven, serieuzer werk maken van ons geloof, leven in het licht van de Heer, die altijd bij ons is, dat licht helder­der laten stralen.

Jaren gele­den heb ik lang iemand begeleid die mis­bruikt was door een broer. het duurde lang voordat zij het verhaal kon ver­tellen en alles in zich toe kon laten. Zij tekende veel. Op een dag kwamen we toe aan de vraag: maar waar was Jezus nu toen jou dit overkwam? Zij ant­woordde toen al spon­taan: “Hij was erbij” maar ver­der kon zij er niet over praten, op dat moment. Later kwam zij met een teke­ning - mooi gemaakt, want zij kan goed tekenen -; terwijl het af­schu­we­lijk gebeurde - zij was een kind -, stond Jezus daar met de doornen­kroon, zijn han­den geboeid en bloe­dend uit al Zijn won­den, mach­te­loos en gekweld stond Hij daar, maar met een blik vol liefde en medelij­den.

Voor slacht­of­fers is het moei­lijk weer ver­trouwen te krijgen; daarom bid­den we ook om inner­lijke gene­zing voor hen.

God wilde een heel kleine plaats innemen in die stal van Beth­le­hem en Hij wilde voor ons lij­den, daaraan kunnen we zien - als we geloof bezitten - dat Hij ons ver­trouwen niet zal beschamen.
Als je kunt zien en ver­trouwen dat die blik vol liefde op je rust, dan heb je in de moei­lijkste omstan­dig­he­den toch ergens weer een houvast, een steun, hoe moei­lijk je het toch ook hebt. Dat dit licht ook voor ons mag schijnen als het duister is, dat het mag schijnen in het hart van ieder van ons, dat wens ik U van harte toe: Zalig kerst­mis!


Terug