Arsacal
button
button
button
button


Geloof en liefde moeten samengaan

Het Heilig Kerstmisgilde kwam bijeen

Overweging Preek - gepubliceerd: zaterdag, 13 juni 2015 - 881 woorden
De Groenmarktkerk met Antoniusbeeld in de gevel
De Groenmarktkerk met Antoniusbeeld in de gevel

Op het feest van de H. Antonius van Padua kwam Het Heilig Kerst­mis­gilde voor haar zomer­bij­een­komst naar de Groen­markt­kerk in Haar­lem die aan Antonius is toegewijd. Daar mocht ik met hen de H. Mis vieren, waarbij ik on­der­staan­de preek heb gehou­den. Dit vele eeuwen­oude Gilde toegewijd aan het Kerstgeheim en de Caritas, telt tweemaal 27 gilde­broe­ders en -zusters, gelijke­lijk ver­deeld over mannen en vrouwen.

De lezingen waren die van het feest van de heilige Antonius: Jes. 61,1-3a en Lc. 10,1-9

Homilie

Gilde­broe­ders en -zusters van het Heilig Kerst­mis­gilde
en U allen,

Rijke ge­schie­de­nis

Het is voor mij een vreugde
bij Uw zomer­bij­een­komst
de Gilde­mis te vieren.
Met zijn rijke ge­schie­de­nis
van bijna zeven eeuwen
is het Heilig Kerst­mis­gilde
een levend ge­tui­ge­nis
van de onlosmake­lijke ver­bon­den­heid
van geloof en naasten­liefde.

Geloof zon­der liefde is dood, liefde zon­der geloof sterft

Geloof zon­der werken
- zon­der naasten­liefde -
is dood, leerde ons de apostel Jakobus al.
Tege­lijk mogen we zeggen
dat het uitermate moei­lijk wordt
de naasten­liefde vol te hou­den
als er geen gees­te­lij­ke, bovenna­tuur­lijke motivatie is.
Liefde in een aards per­spec­tief
houdt een keer op.
De gees­te­lij­ke in­spi­ra­tie
plaatst de liefde in een bre­der per­spec­tief,
waarin het men­se­lijk bere­deneren
uit­ein­delijk niet meer de door­slag geeft,
maar de liefde van God
die mens werd
en in Beth­le­hem ons leven kwam delen
en die ver­der ging in Zijn liefde
dan men­se­lijker­wijs ge­spro­ken
rede­lijk en ver­stan­dig is.

Kerst­mis­gilde

Die onlosmake­lijke ver­bon­den­heid
van geloof en liefde
komt in het Kerst­mis­gilde
met nadruk naar voren:
Uw eerbied­waar­dig Gilde is gewijd
aan de ge­dach­te­nis van de menswor­ding,
de geboorte van Jezus Christus,
die wij op Kerst­mis gedenken.
Ook het aantal stoelh­ou­ders
- twee maal zevenen­twin­tig -
is een sym­bo­li­sch getal
dat ver­wijst naar vol­heid
en de Drieëne God:
drie maal drie maal drie.
Vanouds kwam daar nog bij
een ver­wij­zing in het aantal armen
dat werd uit­ge­no­digd: der­tien,
naar het getal van Christus en de twaalf apos­te­len.
Geloof en liefde zijn één
en het verheugt mij zeer
dat het Heilig Kerst­mis­gilde
gedurende zoveel eeuwen
deze beide aspecten
bij elkaar heeft weten te hou­den,
waar­van ook deze Gilde­mis getuigt.
Proficiat!

Liefde en geloof vevlochten

Dit is wezen­lijk voor ons katho­lie­ke geloof,
zoals ook de lezingen van vandaag getuigen
op dit feest van de heilige Antonius van Padua.
In het evan­ge­lie wer­den de leer­lin­gen uit­ge­stuurd.
Mis­schien zou je moeten zeggen
dat zij wor­den uit­ge­stuurd
om het geloof te ver­kon­di­gen,
maar de eerste opdracht is niet de ver­kon­di­ging.
Dat komt in het evan­ge­lie pas op het einde
en dan klinkt het nog bijna troostend
naar degenen die in nood zijn:
“Het rijk Gods is u nabij”.
Zij krijgen aller­eerst de opdracht
om vrede te wensen,
te eten en te drinken wat hun wordt voor­ge­zet
en de zieken te genezen.
Eerst wellevend­heid, nabij­heid, naasten­liefde.
In de eerste lezing uit de profeet Jesaja
was het al niet anders:
de ver­kon­di­ging van de blijde bood­schap
en de werken van naasten­liefde
voor treuren­den, bedroef­den, ge­van­ge­nen, armen
zijn er helemaal met elkaar vervlochten.

Paus Fran­cis­cus

En dat is na­tuur­lijk wat onze paus Fran­cis­cus
in tal­loze beel­den en gebaren ons vóórleeft
als hij vooral de kleinen, de armen, de vluch­te­lingen,
de mensen in nood
zijn voort­du­rende aan­dacht geeft.
Een christen, een katho­liek is iemand
die door zijn geloof wordt geïnspireerd
om naar het voor­beeld van Jezus
en de opdracht van het evan­ge­lie
een goed mens te zijn,
iemand met het hart op de juiste plaats,
met aan­dacht en liefde voor de armen,
voor mensen in nood.

De armen eerst...

Ik heb met genoegen gelezen
dat het Heilig Kerst­mis­gilde
in bepaalde perio­den van de ge­schie­de­nis
toen de finan­ciële mid­de­len
uiterst beperkt waren,
het eigen Gildenmaal heeft laten ver­val­len
om toch de armen te kunnen helpen.
Vandaag kan het er gelukkig weer iets beter vanaf,
maar het blijft toch een mooi ge­tui­ge­nis
uit de ge­schie­de­nis.

Een ander mooi punt is
dat het Gilde niet aan de weg timmerde.
Mensen wisten zelfs vaak niet
dat iets door het Gilde bekos­tigd was.
Helemaal in de traditie van:
“Laat uw linker­hand niet weten,
wat Uw rechter doet”.

Antonius van Padua

Op deze 13e juni wordt in de katho­lie­ke kerk
het feest van Sint Antonius van Padua gevierd,
de heilige aan wie deze kerk is toegewijd.
Ook hij was een man
bij wie geloof en naasten­liefde sterk verbon­den waren.
Hij was van een rijke, adellijke familie uit Lissabon,
stamde volgens zeggen nog af van Godfried van Bouillon,
en kwam uit­ein­delijk in Padua,
waar hij op deze dag in 1231 gestorven is.
Hij werd Fran­cis­caan.
Aanvanke­lijk had hij als ideaal
om naar Marokko te gaan
en vreed­zaam de Moslims te bekeren
door naasten­liefde en door predi­king.
Maar hij werd ziek
en kwam min of meer per ongeluk
- de wind stond ver­keerd -
in Italië terecht.
Daar werd hij keuken­hulpje in het klooster
tot men op een dag
bij toeval zijn preektalenten ontdekte.
Daarna begon het:
waar hij maar kwam wer­den zieken genezen,
armen geholpen, verloren zaken terug­ge­von­den
en vol vuur en vreugde
verkon­digde hij het evan­ge­lie.
Menigten trokken hem achterna
en hij werd na zijn dood
een zeer populaire heilige:
er is bijna geen kerk
waar je zijn beeld niet tegen komt,
er is bijna geen katho­liek
die nog nooit heeft gehoord
dat je voor verloren zaken
bij Antonius moet zijn.
“Dé heilige”, “Il Santo”
wordt hij in Italië genoemd.

Geloof en liefde samenbin­den

De kern ervan is en blijft
dat hij geloof en liefde wist samen te bin­den
Daar gaat het om,
in het Kerst­mis­gilde,
in de kerk, in het geloof,
in het leven...
Amen.

Terug