“Kom tot Mij als je uitgeput bent...”

Slot van het kinderkamp op De Tiltenberg

Op don­der­dag 16 juli werd het kin­der­kamp op De Tilten­berg af­ge­slo­ten. Dat het altijd heel leuke dagen zijn, werd alleen al dui­de­lijk toens ik hoorde dat de meeste kin­de­ren al voor de derde of vierde keer meede­den. Ik was bij het spel en het eten, heb een catechese gegeven en de slot­mis gedaan. En ik zag dat de lei­ding - se­mi­na­risten en andere jon­ge­ren - het heel leuk deden. Er was een voor­bede in de Mis voor de kape­laan want die had het zo leuk gedaan en ze hoopten dat die volgend jaar er ook weer zou zijn. Leuk om te horen en te zien!

Tijdens de H. Mis heb ik een woordje hou­den in de lijn van wat hier volgt.

“Komt tot mij als je uitge­put bent en onder lasten gebukt en ik zal je rust en ver­lich­ting geven.”

Ook de Joden had­den het moei­lijk toen ze in Egypte waren. Ze wer­den als slaven gebruikt. Het leek eindeloos. Maar tenslotte kwam Mozes het volk bevrij­den. Laat God ons in de steek? Nee blijf ver­trouwen, God komt je helpen, al moet je soms geduld hebben.

Even rust...

Annice zat op dansen (Latin dance) en was haar dans­schoenen kwijt. Ze werd helemaal zenuwach­tig, het was bijna tijd om te gaan. Toen dacht ze aan haar oma die had altijd gezegd: “Je moet eerst even rus­tig wor­den en dan tot de heilige Antonius bid­den: heilige Antonius, beste vrind, geef dat ik mijn schoentjes vind...”. Ze haalde diep adem, probeerde even rus­tig te wor­den en te bid­den, ze opende haar hart voor God... en ja, hoor toen wist ze al weer, waar ze die schoentjes had gelaten..

Ziek en toch blij

Zo gebeurt het vaak. Als er iets moei­lijks is en je probeert te bid­den en rus­tig te wor­den, dan gebeurt er iets. Dat heeft te maken met ver­trouwen: ver­trouw je dat het goed komt? Ik ken een pries­ter die te horen kreeg dat hij erg ziek was en toen gewoon blij­heid uit­straalde... Hoe kan dat? Vertrouwen. Hij verlangde ernaar om naar de hemel te gaan. Hij had gedaan wat Jezus gezegd had: kom maar naar mij en ik zal je rust en ver­lich­ting geven.

Heb je pijn? Heb je verdriet? Gebeuren er heel vervelende dingen? Vertrouw erop dat God je niet in de steek laat, ook als het moei­lijk is.

Een vader...

Elise moest naar het zie­ken­huis voor een operatie. Haar vader ging mee en zei: wees maar niet bang, ik blijf bij je en ik houd je hand vast. En ze lang op de brancard, haar vader hield haar hand vast en zij lag daar gewoon heel rus­tig. En toen de narcose was geko­men en zij niets meer merkte, zei de dokter: nu kunt U wel weg­gaan. De vader zei: nee, ik heb het beloofd, ik blijf bij haar.

Zo is God, net als die Vader, Hij is altijd bij je en als je Gods hand vasthoudt (na­tuur­lijk niet echt, maar dat je op God ver­trouwt) krijg je rust en ver­lich­ting, een blij gevoel van binnen.