Stank voor dank? Als je gekwetst bent....

Palmzondag

In de ka­the­draal vier­den we Palm­zon­dag. De plech­tige Mis is op ka­the­draal TV nog te volgen. Jezus, bejubeld als Messias en Koning, werd enkele dagen later al ver­wor­pen en veracht. De gunst van de mensen kan keren en je krijgt niet altijd wat je verdient, dat is ook nu nog zo...

Hier de link naar de vie­ring op ka­the­draal TV:

Heilige Mis - Zondag 24 maart - Palm­zon­dag (youtube.com)

Ga niet mee met de massa...

PALMZONDAG

Steun

Ik denk dat we allemaal wel hebben ervaren
hoe veel goeds de steun van andere mensen kan doen;
we zijn dank­baar als we gesteund wor­den door anderen
en we voelen ook het gemis
als we er alleen voor ston­den.
Dan vraagt het veel moed en kracht
om toch door te gaan.

In geloof en kerk

Wat we in het dage­lijks leven meemaken
- hoe goed het je doet als je gesteund wordt
en er niet alleen voor staat -
dat geldt ook in het geloof.
Het is niet voor niets
dat Jezus Christus zijn volgelingen
niet heeft gezegd
dat ze maar in hun eentje moesten geloven,
maar dat Hij hen heeft ge­roe­pen
om ge­meen­schap te zijn.
Samen staan we veel sterker,
gedeelde vreugde is dubbele vreugde,
gedeelde smart is halve smart.
Daarom ook zijn kern­waar­den van ons geloof
de roe­ping tot ge­meen­schap en tot naasten­liefde.
Laten we naar elkaar omzien.
Ie­der­een heeft behoefte aan aan­dacht en liefde,
niet alleen die persoon
die er zo dui­de­lijk om vraagt,
ook die persoon die zijn mond niet open doet.

Verworpen

Maar vandaag staan we voor het feit
dat die men­se­lijke welwillende aan­dacht en steun
ook ge­mak­ke­lijk kunnen ver­dwij­nen
of zelfs omslaan in haat.
Dat is het wat Jezus Christus moest ervaren:
de ene dag werd Hij bejubeld
- we hebben dat aan het begin van deze vie­ring
fees­te­lijk en plech­tig her­dacht -,
maar enkele dagen later al
werd Hij verguisd en ver­wor­pen.
De mensen die zo enorm posi­tief over Hem waren,
spreken dan kwaad en eisen Zijn kruisi­ging.
En langs de kant van Zijn kruis­weg
ston­den wel mensen toe te zien,
maar ze bemoei­den zich niet met Hem
en gaven Hem geen enkele steun.
Behalve Simon van Cyrene
die ertoe ge­dwon­gen werd
om méé het kruis te dragen.
Verder werd Hij beschimpt en bespot
door mensen van hoog tot laag.

Stank voor dank

Het is voor de meesten van ons wel herken­baar:
soms doe je iets goeds
en krijg je stank voor dank,
soms hoop je en reken je op steun
en harte­lijke belang­stel­ling van je naasten
en krijg je die niet.
Soms wor­den we echt gekwetst.
Op zo’n moment zou je je verbon­den mogen weten
met Jezus die dit lot heeft aan­ge­no­men
uit liefde voor ons mensen, voor zon­daars.
Hij ging niet wild om zich heen slaan,
werd niet kwaa­daar­dig en lelijk,
dacht niet na over vergel­ding,
maar het offer van liefde dat Hij bracht,
blééf Zijn offer van liefde.

Haat zaaien

Zeker is dit een uit­no­di­ging aan ons
om ons niet mee te laten slepen
door negatieve gevoelens,
geen haat te zaaien of wraak te nemen,
want daar wordt het niet beter van.
Wie haat zaait en wraak neemt,
zal storm oogsten.

Hoe staan wij zelf langs de kant
als Jezus in Zijn lij­den voorbij komt?

In een dorp...

Lang gele­den was ik pastoor op een dorp.
De mensen die op straat liepen
groetten elkaar en maakten een praatje.
Ze ken­den elkaar.
In een stad is dat anders,
wie zal je groeten als je door de stad loopt?
Ieder gaat zijn eigen weg,
het leven is er meer in­di­vi­dueel
met als uitwas dat iemand soms overle­den is
en dagen of zelfs weken later
pas gevon­den wordt.

Laten wij verbin­ding zoeken,
niet mee­gaan met de stroom van deze tijd
die gericht is op het “ik”, op vergel­ding
en nu zelfs op oorlog...

Kruisig Hem

Het lij­dens­ver­haal dat we zojuist hebben gehoord
ver­telt ons van de grillig­heid
van men­se­lijke ver­hou­dingen.
Het volk dat Jezus enkele dagen tevoren
nog als koning had toegejuicht,
is niet meer voor rede vat­baar:
ze schreeuwen bij ieder tegenargu­ment
alleen nog maar har­der
dat Hij ge­krui­sigd moet wor­den.

Trouw

Blijf trouw
aan je diepste inner­lijke over­tui­ging,
blijf trouw aan mensen
en handel ernaar, leef ernaar,
laten we niet mee gaan
in de “flow” van de samen­le­ving
en laten we er ook zijn
als we met niet zo velen zijn
of tame­lijk alleen,
zoals toen, daar onder het kruis van Jezus Christus.