Arsacal
button
button
button
button


Paus Franciscus: Blijf niet onverschillig

Wereldvredesdag, 1 januari in de kathedraal

Overweging Preek - gepubliceerd: vrijdag, 1 januari 2016 - 1011 woorden
De kathedrale basiliek van Sint Bavo
De kathedrale basiliek van Sint Bavo

Op de eerst dag van het nieuwe jaar heb ik de heilige Mis in de ka­the­drale basiliek van Sint Bavo gevierd. De afgelopen dagen waren er 7.500 mensen geweest om de basiliek te bezoeken en/of kerst­vie­ringen bij te wonen, waar­on­der de nacht­mis­sen en de beide kerstzang­avon­den. Nu was het bedui­dend rusti­ger, op nieuw­jaars­dag om 10.00 uur ’s morgens staat nog niet ie­der­een in de rij voor de kerk. Maar wat is er eigen­lijk mooier dan het jaar met God te beginnen? En met Maria want we vieren op deze dag dat zij de Moeder van God is. En tege­lijk is het ook nog wereld­vre­des­dag.

Van harte trouwens een zalig nieuw­jaar aan allen die dit lezen!

Homilie

Barm­har­tig­heid en vrede?

Hope­lijk bent U dit nieuw jaar met goede moed be­gon­nen,
het is tenslotte een heilig jaar van barm­har­tig­heid.
Maar op een dag als vandaag
- nu het ook nog wereld­vre­des­dag is -,
kan het ons nogal cynisch in de oren klinken,
want vrede en barm­har­tig­heid zijn ver te zoeken:
precies op het moment
dat paus Fran­cis­cus
de heilige deur opende in de sint Pieter,
stond die basiliek in Rome onder drei­ging
van een ter­ro­ris­tische aan­slag,
de wijde omge­ving was afgezet...;
en wat barm­har­tig­heid betreft:
de reacties die we in de media ver­ne­men
op de vesti­ging van een AZC
of nood­op­vang voor vluch­te­lingen bij­voor­beeld,
getuigen daar niet altijd direct van....
En eer­lijk gezegd,
dit nieuwe jaar ziet er niet erg vrede­vol uit,
de vooruit­zichten zijn niet al te best.
Drei­gingen gaan onvermin­derd voort...

Houd moed.... zijn wij gek?

Dat is de grote wereld, veraf en dich­ter­bij;
moeten we daar moedeloos van wor­den?
Dat is in ieder geval niet
wat we hier willen uitdragen,
want hier klink een bood­schap van hoop op vrede,
een vreug­de­volle bood­schap.
Er klinkt hier altijd weer opnieuw
bij alles wat er misgaat in de wereld
een tegendraads geluid: “En toch...”.
Zijn wij dan gek of blind?
Nee, we willen onze ogen niet sluiten
voor de wer­ke­lijk­heid om ons heen,
we willen hier juist meeleven
met al degenen
die door een moei­lijk lot getroffen zijn;
toch gaan we niet mee
in de stroom van het doem­denken,
dat het allemaal niks zal wor­den.
dat het toch nooit beter wordt.

Chaos en radeloos­heid

De evan­ge­lies spreken volop van rampen en oorlogen.
Die behoren daar bij een eind­tijdver­wach­ting,
het evan­ge­lie schil­dert de chaos en radeloos­heid in felle kleuren,
maar hoe hef­tig die schil­dering ook,
altijd opnieuw mondt die toch weer uit in hoop
en ver­wach­ting van het ko­men­de heil.
Het negatieve:
de oorlog, de haat, de ellende, het lij­den
is daar
als een tunnel, lang en donker soms,
maar aan het einde is er licht.
Het evan­ge­lie ziet de gruwelen onder ogen
en toch is er uit­ein­delijk opti­misme
omdat we in Gods han­den zijn.
De Heer zal uit­ein­delijk
de mensenge­schie­de­nis voltooien.

“Heden is U een Redder geboren”.

Laten we dus toch maar weer
met ver­trouwen dit nieuwe jaar ingaan.

Onver­schil­lig­heid

Paus Fran­cis­cus heeft in zijn bood­schap
voor deze wereld­vre­des­dag
opge­roe­pen om onver­schil­lig­heid
te over­win­nen
door een vorm van be­trok­ken­heid
bij het wereld­ge­beu­ren
die we denk ik het best kunnen om­schrij­ven
als compassie of met dat woord van het jaar:
“barm­har­tig­heid”.
Dat zal de bete­ke­nis zijn
van de symboliek van het binnen gaan door de heilige deur
die ook hier vorige week,
op het kerst­feest is geopend:
we leven allemaal van Gods barm­har­tig­heid,
iedere seconde van ons leven is gegeven
en tege­lijk is een uit­zicht op een toe­komst hierna,
aan ons ge­schon­ken;
we leven dus zelf van barm­har­tig­heid
- want het is ons allemaal maar gegeven -
en we wor­den door die deur geno­digd
om binnen te gaan in een hou­ding van barm­har­tig­heid,
door niet on­ver­schil­lig te blijven
voor het lot van zoveel anderen.
Geen betere methode vaak
om zelf uit een put te geraken
dan door iets voor anderen te doen.

Ver­won­de­ring

Onver­schil­lig­heid over­win­nen,
bewust leven van barm­har­tig­heid,
van gaven, geschenken, cadeaus.
Één van de mooiste dingen in het leven
die ons daarbij helpt is de ver­won­dering.
Ver­won­de­ring is er
als we het mooie en bij­zon­dere,
als we het won­der kunnen zien
in wat ons gebeurt
of in wat er is om ons heen.
Ver­won­de­ring zet ons aan
tot re­flec­tie en over­we­ging;
wie zich ver­won­deren kan
blijft zich verbazen
over tal van mooie,
vaak kleine en een­vou­dige dingen
Wie zich ver­won­dert
krijgt oog en hart voor het mysterie.
ver­won­dering is een bron van vreugde en geluk.

Blijf je ver­won­deren

Het is precies dit
wat we vandaag in het evan­ge­lie zien gebeuren:
de her­ders haasten zich naar Betlehem
om het Kind in de kribbe te zien
en ze ver­tellen ie­der­een
wat hun door de engel was gezegd
die over de geboorte van dit Kind had bericht.
En er is ver­won­dering bij allen
die de bood­schap van de her­ders horen.
Die her­ders zijn mensen
van een­vou­dige komaf,
uit de periferie van de samen­le­ving,
Maar arm of rijk,
goed onderlegd of niet zo knap,
dat maakt op zich niet zoveel uit;
ze zijn ont­vanke­lijk en open genoeg
om het op zich in te laten werken,
in zich toe laten.
En Maria deed feite­lijk het­zelfde:
zij bewaarde alles in haar hart
en overwoog het bij zich­zelf.
Waar dat toe leidt
kunnen we ook in dit evan­ge­lie herkennen:
de her­ders die hebben getuigd van hun ver­won­dering,
gaan vol vreugde terug naar hun kud­den:
zij loven en ver­heer­lij­ken God.
Dat kon allemaal natuurlijik alleen maar
omdat zij zich niet had­den af­ge­slo­ten,
ont­vanke­lijk waren
om het won­der te zien.

Is dat niet ergens essentieel?
Het evan­ge­lie zegt
dat we als kin­de­ren moeten zijn
om het rijk der hemelen
binnen te kunnen gaan;
ver­won­der je.
Kunnen we het won­der zien?

Blijf niet on­ver­schil­lig,
vraagt paus Fran­cis­cus ons vandaag,
onver­schil­lig­heid noemt hij in zijn bood­schap
bedreigend voor de wereld­vre­de,
want wie on­ver­schil­lig is
zal zich niet inzetten
voor vrede en ge­rech­tig­heid.
Want dat doen we omdat het ons ter harte gaat.

Blijf niet on­ver­schil­lig

Laten we dus niet on­ver­schil­lig blijven,
dat dit nieuwe jaar
een jaar mag zijn van ver­won­dering
en een jaar van compassie,
een heilig jaar van barm­har­tig­heid.

Maria

Op deze eerste dag van het jaar
vieren we ook
het hoog­feest van Maria de moe­der van God,
moe­der van dit pas­ge­bo­ren hemels Kind.
Laten we vandaag Maria’s bescher­ming
en voor­spraak vragen
voor ons­zelf en allen die ons dier­baar zijn.
Amen.

Terug