Arsacal
button
button
button
button


Diakenwijding Anton Goos en Teun Warnaar

In de Haarlemse kathedraal

Overweging Preek - gepubliceerd: zaterdag, 12 november 2016 - 1372 woorden
Diakenwijding Anton Goos en Teun Warnaar
(foto: Wim Koopman)
Diakenwijding Anton Goos en Teun Warnaar
Diakenwijding Anton Goos en Teun Warnaar

In Haar­lem wer­den op 12 no­vem­ber aan het einde van het heilig jaar van de barm­har­tig­heid twee transeünt diakens gewijd, wat wil zeggen dat zij bestemd zijn om later de pries­ter­wij­ding te ont­van­gen: Anton Goos en Teun Warnaar. 

Armen

De beide nieuwe diakens hebben hun oplei­ding aan het groot­semi­narie van het bisdom gehad en doen hun pas­to­raal jaar in Volen­dam (Anton Goos) en Heems­kerk (Teun Warnaar). Beiden hebben erva­ringen opgedaan met het werken met de armen: Teun in een con­gre­ga­tie van broe­ders van Moeder Teresa, Anton in Rotter­dam in de Paulus­kerk.

Omdat de bis­schop, mgr. Punt, momenteel een rust­pe­rio­de heeft, had die de wij­ding aan mij toe­ver­trouwd en dat heb ik met vreugde gedaan, ook omdat ik beide nieuwe diakens al heel lang ken, vanaf het moment dat zij zich aanmel­den voor het semi­na­rie.

Slui­ting van de heilige deuren

Aan het einde van de plech­tig­heid is de heilige deur gesloten als teken dat het jaar van de Barmharr­tig­heid ten einde loopt. In de sint Nicolaas­basi­liek in Am­ster­dam (mgr. J. van Burg­ste­den) en in de grote kapel van Onze Lieve Vrouw ter Nood in Heiloo (mgr. J. Hendriks) gebeurt dat de dag erna, op zon­dag 13 no­vem­ber. In Rome wordt de heilige deur met Christus Koning gesloten en van die laatste week maken bijna 2000 Neder­landse pelgrims gebruik om op bede­vaart te gaan naar Rome, waar a.s. dins­dag een Neder­landse dag wordt gevierd. Ook uit ons bisdom ver­trek­ken een 130 mensen naar de eeuwige stad en bijna alle bis­schop­pen zullen op dins­dag 15 no­vem­ber in de Sint Pieter zijn voor een ge­za­men­lijke Mis.

Er waren veel mensen geko­men om de wij­ding mee te maken, het mid­den­schip van de ka­the­draal was bijna geheel gevuld. The Bishop's sin­gers van het ka­the­drale koor luister­den de vie­ring op met hun fraaie zang. Na afloop van de vie­ring was er een drukbe­zochte receptie in het nieuwe ka­the­draal museum onder de kerk.

Tege­lijker­tijd werd in Utrecht Johan Rutgers tot pries­ter gewijd, die als Utrechtse kan­di­daat even­eens een groot deel van zijn oplei­ding in het semi­na­rie van het bisdom Haar­lem-Am­ster­dam heeft gevolgd.

Homilie

Een daad van liefde

De diaken­wij­ding die jullie vandaag mogen ont­van­gen,
houdt in dat jullie je leven gaan geven
aan Christus en de kerk
en dat de Heer
jullie leven aanneemt en omvormt.
Uit vrije wil en met over­tui­ging
je leven geven aan iemand,
kan eigen­lijk niet anders
dan een daad van liefde zijn ,
die ieder die hier te­gen­woor­dig is, ontroert,
omdat we herkennen dat hier
iets moois gebeurt.
We weten allen
dat het voor jonge mensen in onze tijd
moei­lijk is om een de­fi­ni­tieve stap te zetten
en jezelf te geven
zon­der allerlei voor­waar­den,
zon­der kleine lettertjes.
En toch is dat het juist
wat het leven mooi maakt en de moeite waard.
 "Niemand heeft groter liefde dan hij die zijn leven geeft",
heeft Jezus ons al gezegd.
Iets is niet mooi
omdat je iets doet
als je dat leuk vindt
en zolang het je bevalt,
iets is mooi omdat je je geeft.
En Hij is het 't meeste waard
om voor Hem je leven te geven.

De grote ver­an­de­ring

Dat geven van jezelf
klinkt door in de ant­woor­den
die jullie zullen geven
op de vragen die ik jullie
in naam van de Kerk ga stellen
Gods ant­woord op die gave van jullie leven
is Zijn genade
die jullie door gebed en handopleg­ging zullen ont­van­gen.
De diaken­wij­ding is het moment
waarop je alles geeft en alles belooft
voor heel je leven:
het celi­baat, ge­hoor­zaam­heid,
het bid­den van de getij­den,
de geest van gebed,
het dienen van het volk van God.
Het is ook het moment
waarop je wordt opgeno­men in de clericale staat,
‘gees­te­lij­ke’ wordt.
en je de opdracht ont­vangt
om in naam van de Kerk
te ver­kon­di­gen, vooral door je leven
en dan ook door je woord.
In die zin is het deze dag
die de grote ver­an­de­ring teweeg brengt,
de dag waarop je voor jezelf
het verbond met God tot stand brengt.
Bij de pries­ter­wij­ding,
die jullie volgend jaar hopen te ont­van­gen,
wor­den Gods grootste gaven
aan jullie han­den toe­ver­trouwd:
de vie­ring van de sacra­menten,
samen met de her­der­lijke dienst van de lei­ding.
Je geeft je leven
en als je dat in eenvoud en dienst­baar­heid wilt doen,
zul je er veel voor terug­krij­gen.

Love till it hurts

We willen vandaag dan ook stil­staan
bij de geest waarin je
de dienst van het diaconaat
en later van het pries­ter­schap zult vervullen.
Dat zal niet de geest
van die onrecht­vaar­dige rechter zijn,
die we in het evan­ge­lie hebben ontmoet.
Die man gaat uit­ein­delijk in
op de vraag van de arme weduwe
om maar van het gezeur af te zijn.
Zo is God niet,
zo moet je dus zelf ook niet zijn.
Nee, laat jouw hart vervuld zijn
van liefde en barm­har­tig­heid,
zoals het hart van God
die onze gebe­den hoort.
De verlei­ding is
om te doen wat ons uit­komt,
wat ons past,
wat niet nadelig voor ons is,
om onze eigen belangen na te gaan.
Maar de weg van Jezus is
om in liefde te geven tot het uiterste:
" Love till it hurts" ,
zei Moeder Teresa
en in al haar huizen liet zij het kruis aan­bren­gen
met de woor­den ernaast
die de Heer op het kruis heeft ge­spro­ken:
"Ik heb dorst", "I thirst" .
Deze woor­den her­in­ne­ren ons eraan
dat Jezus dorst heeft
naar onze daden van liefde,
daden die zover mogen gaan
dat het je iets kosten mag,
ja dat je je leven wilt geven.

Ijverig

Als een klein kind erg ziek is
en het heel veel liefde en zorg van de moe­der ervaart,
telt dat laatste nog meer dan die ziekte.
Als dat kind beter wordt,
zal het nooit de erva­ring van die liefde vergeten.
Laten liefde en bezorgd­heid
om het heil en het wel­zijn van de zielen
het hart van jullie dienst­werk zijn;
die liefde en zorg zullen je ijverig maken en vurig.

Iets warmer

Over de heilige Philippus Neri
werd door de mensen van zijn tijd gezegd
dat het in de omge­ving van zijn biecht­stoel
altijd een paar gra­den warmer was
dan in de rest van de kerk.
Of dat ook waar was?
Er is volgens mij
geen proef met meetinstru­menten gedaan,
maar het is ons met stellig­heid over­ge­le­verd
en het zou zo maar kunnen.
In ieder geval was het om aan te geven
dat er van deze heilige
zoveel warmte en liefde uit­ging
dat dit merk­baar en voel­baar was.
Dat moet bij een gees­te­lij­ke,
diaken, pries­ter en bis­schop
na­tuur­lijk ook zo zijn:
de liefde moet je leidraad zijn,
je hart is voor God en voor de mensen.
Ie­der­een, maar vooral wie arm en klein is
moet jouw liefde krijgen.
Dat willen we ons vandaag
aan het einde van dit jaar van de Barm­har­tig­heid
wel te binnen brengen.
Het heilig jaar is bijna afgelopen,
we sluiten de deur,
maar de barm­har­tig­heid
moet blijven in ons hart,
die deur moet open blijven.

De Eucha­ris­tie

De twee heiligen die ik al even noemde,
Moeder Teresa en Philippus Neri,
hebben in jullie leven
een bij­zon­dere plaats.
Zij had­den allebei
een grote liefde voor de Eucha­ris­tie.
Als je moe­der Teresa vroeg
waar ze kracht van kreeg
om altijd onder de armste mensen te zijn,
steeds zoveel ellende te zien
en de armsten van de armen te dienen,
gaf zij een­vou­dig als ant­woord:
“Van Jezus in de Eucha­ris­tie”.
Als diaken krijg je veel bij­zon­dere taken toe­ver­trouwd:
je mag dopen, preken, begrafenissen en hu­we­lij­ken vieren,
en... je assis­teert in de Eucha­ris­tie.
De assis­tentie in de Eucha­ris­tie
is eigen­lijk de kern:
bron en hoogte­punt,
de rest vloeit daar als het ware uit voort
en komt daar weer bij terug.
Als diaken word je dus op een bij­zon­dere manier
met de Eucha­ris­tie verbon­den.
Dat is be­lang­rijk,
daar krijg je de kracht
om Jezus voor de mensen te zijn.

Fouten maken mag!

En er is nog iets anders
dat be­lang­rijk is
en ik jullie wil zeggen:
Je mag fouten maken.
Ik hoop dat je veel fouten maakt,
dan heb je veel gedaan,
het is een teken van inzet
en fouten zijn leer­zaam.
Als je nederig bent
zijn fouten gewel­dig.
Dus ik wens jullie veel fouten,
maar bovenal
dat vreugde en geluk
jullie hart vervullen mag
als diaken
en later als pries­ter
in Gods kerk.
Dat vraag ik voor jullie
op de voor­spraak van Maria,
onze Moeder
Amen

Terug