Arsacal
button
button
button
button


Kerstmis met de armen bij Sant’ Egidio

Mozes en Aäron, Amsterdam

Nieuws - gepubliceerd: zondag, 24 december 2017 - 517 woorden

Op Kerst­avond vierde Sant’ Egidio het jaar­lijkse kerst­feest met de armen. Vluch­te­lingen, dak­lo­zen, ouderen, kin­de­ren van de school van vrede waren als vrien­den samen met de mensen van Sant’ Egidio voor een kerst­di­ner en om te luis­te­ren naar de kerst­lie­de­ren. Onder de aanwe­zigen ook mensen van “We are here”, een groep vluch­te­lingen die geen onderdak heeft.

In de kerk

Het kerst­di­ner van Sant’ Egidio wordt overal in de wereld in een kerk gehou­den. Ook de paus heeft daar onlangs aan deel­ge­no­men, zoals voor zover ik weet, ook zijn voor­gan­gers deden. Iemand zal zeggen: maar de kerk is toch voor de ere­dienst en niet voor feesten en partijen? Dat klopt maar in dit geval is het toch iets anders: Sant’ Egidio brengt ermee tot uiting dat de dienst aan de armen - of liever nog: vriend­schap met de armen, die in het hart van Sant’ Egidio staat ge­schre­ven -, ere­dienst is en net zo nood­za­ke­lijk als de lof van God door de li­tur­gie.

Van vluch­te­ling tot vrij­wil­li­ger

De Mozes en Aäron­kerk was vol mensen afkoms­tig uit alle delen van de wereld. Ik sprak mensen uit Polen, Estland, veel vluch­te­lingen uit Syrië, uit Soedan, iemand uit Italië enzo­voorts. Iemand uit Syrië met wie ik twee jaar gele­den aan tafel had gezeten, had nu zijn weg in Neder­land gevon­den en was zelf weer vrij­wil­li­ger bij Sant’ Egidio gewor­den. Er waren trouwens veel vrij­wil­li­gers bij Sant’ Egidio actief, waar­on­der op­val­lend veel jon­ge­ren. Dat is goed om te zien.

School van de vrede

Ook de kin­de­ren van de “school van vrede” die mensen van Sant’ Egidio doen in de St. Boni­fa­tius­paro­chie in de Ooster­park­straat waren aanwe­zig. Het zijn kin­de­ren uit mi­gran­ten-ge­zin­nen die na school wor­den op­ge­van­gen en huis­werk­be­ge­lei­ding krijgen.

De oudste

Ik zat aan tafel naast - ik denk - de oudste deelneemster aan het kerst­di­ner: 95 jaar oud is zij en woo­nach­tig in een zorg­cen­trum. Ook zij genoot er van om er weer bij te zijn.

We are here

Ook aan mijn tafel zat een Soedanees die als in­for­mele lei­der optreedt van de groep vluch­te­lingen van “We are here” die in de voor­ma­lige Christus Koning kerk in Water­graafsmeer bivak­keert. Ze hebben daar gelukkig wel een kachel die het doet en stromend water, maar geen electrici­teit. Bovendien gaat het om een kerk die reeds lang buiten gebruik is. Iemand die de vluch­te­lingen daar had bezocht, ver­telde dat hij geschrokken was van de menson­te­rende situatie. Ook in Am­ster­dam west is een deel van deze groep op een soortge­lijke manier onderdak. Ik hoop van harte dat er een uit­zicht mag komen voor hen. De man met wie ik sprak - in goed Neder­lands - ver­telde dat hij niet terug kon en geen do­cu­menten kon bemach­tigen en dat hij al acht jaar zo leefde, maar dat er in zijn groep zelfs mensen waren die al vijf­tien jaar lang zo hun leven moeten lei­den, zon­der vast onderdak.

Om 21.30 uur was de nacht­mis in de Mozes en Aäron, maar daar kon ik niet meer bij aanwe­zig zijn.

Terug