Wanneer ben je arm in bijbelse zin?

Bisdombedevaart naar de Maagd der Armen

Meestal ben ik eind au­gus­tus wel een keer in Banneux te vin­den wanneer daar één van de bede­vaarten vanuit ons bisdom is. Zondag 26 au­gus­tus was het zover. In Banneux wordt Maria als Maagd der armen vereerd. Het is een mooie plaats en je kunt heer­lijk ronddwalen over het bede­vaart­ter­rein met de vele kapellen. Maar waarom is Maria er daar voor de armen? Wie zijn die armen?

Op zon­dag­mor­gen is er de inter­na­tio­nale heilige Mis waar onze pelgrims aan deelnamen. De preek die ik daar heb gehou­den (met een samen­vat­ting in het Frans en het Duits) vindt U hier­on­der. Daarin wordt inge­gaan op wat bijbelse armoede is.

Met de be­ge­lei­ding erbij waren er zo’n 150 pelgrims uit ons bisdom naar Banneux geko­men, waar­on­der een erns­tig zieke vrouw voor wie hiermee een laatste grote wens was vervuld. De vrouw was door de inzet van een stich­ting meteen ambulance naar Banneux ver­voerd en was zicht­baar geëmo­tio­neerd toen ik haar de heilige communie gaf.

Kape­laan Nico Kerssens en pastoor van der Plas begeleid­den de bede­vaart. Alles verliep in opperbeste stem­ming: het is mooi bij Maria, maagd der armen te zijn.

Homilie

Niet per se als je niets bezit

Broe­ders en zusters, medepelgrims,
We zijn hier in Banneux bij Maria,
die hier als Maagd der armen wordt vereerd.
Die armen zijn niet per se mensen
die niets bezitten
en mis­schien alleen maar schul­den hebben,
maar dat zijn alle mensen
die weten
dat zij het uit zich­zelf niet kunnen,
dat alles ons ge­schon­ken wordt,
dat wij maar kleine mensen zijn,
die leven in ver­trouwen
op de zorg van God voor ons
en op de liefde
die Maria, onze moe­der, voor ons heeft,
voor ieder van ons.

Vertrouwen op de vlucht

Want zo is Maria en zo was zij,
die in ver­trouwen op God
de bood­schap van de engel had aanvaard
en die dat ver­trouwen niet heeft verloren
toen zij moe­der moest wor­den in een stal,
tussen de beesten,
toen zij moest vluchten naar Egypte,
toen haar kind op 12 jarige leef­tijd spoorloos was
of toen zij er onder het kruis getuige van was
dat haar jonge Zoon
als een crimineel ge­krui­sigd was.

Zalig zij...

Als Maria haar nicht Elisabeth bezoekt
wordt zij door haar begroet met de woor­den:
“Zalig die geloofd heeft,
dat tot vervulling zal komen,
wat haar van­wege de Heer gezegd is”.

Die woor­den mogen wij
voor ons­zelf herhalen,
telkens weer opnieuw,
want die woor­den gel­den ook voor ons
als wij met geloof en ver­trouwen
op weg gaan.

Gaat het niet zo lekker?

Staat u voor een on­ver­wachte wen­ding in uw leven,
die u niet had verwacht of gehoopt?
Krijgt u een slecht bericht van de dokter?
Gaat het niet zo lekker?
Gebeurt er in uw familie iets naars,
krijgt U een slecht bericht?

Dan klinken die woor­den
“Zalig die geloofd heeft...”
voor ons
als een soort opdracht:
Blijf ver­trouwen!
Verlies het ver­trouwen niet!

Logisch?

Want als wij een slecht bericht krijgen,
als er iets gebeurt
dat we niet had­den gehoopt of gewild,
dan staan er voor ons
twee wegen open:
we kunnen opstan­dig wor­den,
ons afkeren,
onze eigen weg gaan.
Soms is dat heel logisch,
het is be­grij­pe­lijk als we denken:
dit is teveel wat nu van mij gevraagd wordt,
waarom laat God toe
dat mij dit gebeurt?
Waarom wordt mij dit aan­ge­daan?
Wie kan dit nog verdragen?

De arme...

Toch is er dan ook een andere weg:
het is de weg van de “arme”
in de zin van het evan­ge­lie
en het Oude Testa­ment,
van de mens die voor God
met lege han­den staat,
die zijn eigen armzalig­heid beseft
en toch zijn weg wil gaan in hoop en ver­trouwen.
Omdat God door tegen­slag en lij­den heen
een weg met ons gaat.

Weg gaan?

In het evan­ge­lie dat we vandaag hebben gehoord
nemen veel mensen
aanstoot aan Jezus;
wat Jezus gezegd had
stuit hen tegen de borst
en velen ver­trek­ken en verlaten Jezus.
Ze hou­den het voor gezien!

We zien het ook in onze tijd
overal om ons heen gebeuren:
mensen gaan weg,
ze verlaten de kerk,
die toch zoveel ver­keerd doet
en zeggen niet te geloven.
Toch zijn er ook
won­de­ren om hen heen,
dingen en gebeur­te­nissen
die aan het denken zetten
Laten we bid­den
voor de mensen die niet geloven,
dat zij in hun ziel
door de liefde van God
mogen wor­den geraakt!

Een God die iets voor je doet...

Die mensen die weglopen
in het evan­ge­lie vandaag
waren Jezus eigen­lijk achterna gegaan
omdat Hij hun bij de broodvermenig­vul­diging
zo goed te eten gaf
en omdat Hij hun zieken genas,
maar de band met Jezus was niet zo sterk
dat zij bleven en ver­trouw­den,
toen dat niet meer aan de orde was.
Zij had­den een God gezocht
die iets voor hen deed,
maar God zoekt ook mensen
die iets voor Hem willen doen,
die iets willen offeren, iets willen geven,
willen leven voor anderen,
voor het heil van de wereld.

Vlees en bloed

Wat had Jezus gezegd
dat zoveel mensen
aanstoot aan Hem nemen en weg gaan?
Jezus had gezegd
dat ze Zijn vlees en bloed moesten nut­tigen,
dat Hij het Brood van eeuwig leven is,
dat Hijzelf het voedsel is
dat hun ziel absoluut nodig heeft.

Voor ons wordt dit allemaal heel concreet
als Jezus onder ons komt in de heilige Mis
met Zijn lichaam en bloed
en wanneer we Hem ont­van­gen
in de heilige communie.
We krijgen daar kracht
ook om te dragen en vrede te hebben.

Laten wij hier Maria om de genade vragen
om maar bij die “armen” te mogen horen,
dat we als kleine mensen mogen leven met ver­trouwen,
als een kind aan de hand
van de hemelse Moeder.
Amen

Franse samen­vat­ting

Cher frères et soeurs,

Nous sommes venues ici,
pèlerins de la Vierge des pauvres.
Nous sommes ces pauvres!
Cette pauvreté et la pauvreté de Marie,
n’ont rien à voir avec l’ indigence
ou le manque d’argent. Non!
Il y a va d’une attitude spi­ri­tu­elle,
de ne pas être auto-suffisant
de savoir que tout est don, grâce...
et d’en être totale­ment conscient.
La Vierge Marie a toujours été
plei­ne­ment convaincue que la Provi­dence
s’exprimait dans tous les événements de sa vie:
dans la croix et dans la joie,
le Seigneur se faisait présent.

Dans l’évangile de ce dimanche
beaucoup de ses disciples
s’en retournèrent et cessèrent
d’accompagner Jésus.
Les foules étaient venues
pour la multiplication des pains
et pour la guérison de leurs maladies,
mais peu avant les paroles de l’évangile d’aujourd’hui
Jésus avait parlé de sa chair et son sang,
comme le vrai pain de la vie éternelle.
Il s’agissait d’une invitation à la confiance et à l’abandon,
une invitation à perdre sa propre vie
pour vivre de la vie de Jésus.
Beaucoup de gens s’en allèrent....

Pour nous non plus il n’est pas facile
de voir claire­ment
que nous ne pouvons pas être auto-suffisants,
et vivre sans avoir besoin du bon Dieu,
surtout dans les périodes de bonne fortune;
Et ce n’est pas facile de toujours croire
que Jésus est réelle­ment
le vrai pain pour nôtre vie,
encore moins dans les épreuves....

Mais nous pouvons dire avec Saint Pierre:
“Seigneur, à qui irions-nous?
Tu as les paroles de la vie éternelle”.
Nous pouvons implorer l’intercession de la Vierge Marie,
la Vierge des pauvres,
pour vivre dans cette conviction:
que tout est grâce, tout nous est donné....
Heureuse elle qui a cru....

Duitse samen­vat­ting

Liebe Brüder und Schwester,

wir ehren hier die Magd der Armen.
Diese Armen sind auch wir
aber das hat wenig oder nichts zu tun
mit Geld oder Bankkonto.
Es geht hier um eine innere Haltung.
Wir sind arm in Geist des Evangeliums
wenn wir nicht
selbstzufrie­den und selbstgenügsam sind,
wenn wir ein klares Bewusstsein haben
das eigentlich alles Geschenk und Gabe ist.
Auf diese Weise konnte die Gottesmutter
in alles was geschah
die Hand des Herrn entdecken.

Viele Jünger
verlassen Jesus im heu­tigen Evangelium.
Sie waren gerne mit Ihm gegangen
als er Brot vermehrte
oder Heilungen vornahm.
Aber dann hatte Jesus gesprochen
von sein Leib und Blut
und das er das Brot des Lebens war.
Daran waren die Leute nicht so interessiert!

Auch für uns ist es nicht immer leicht
dem Herrn treu zu sein
und mit Ihm zu bleiben.
Wenn alles schön und rich­tig geht,
denken wir vielleicht mal
den Herrn nicht zu brauchen:
es geht doch sehr gut auch ohne Ihm!
Und wenn es schwierig ist,
wenn wir lei­den müssen,
dann denken wir vielleicht:
Er kümmert sich nicht um mich,
Gott hat mich nicht geholfen,
es hat kein Zweck Ihm noch zu dienen.

Maria aber hat geglaubt
und ist dem Glauben treu geblieben
in Kummer und Freude, immer,
gerade weil Sie sah
dass alles Geschenk ist, Gabe Gottes!

Lasset uns also mit Petrus und Maria sagen:
“Herr, zu wem sollen wir gehen?
Du hast Worte des ewigen Lebens”
Du hast uns alles gegeben.