Een moment van bezinning....

De laatste dagen van het jaar mocht ik in de stilte door­bren­gen van enkele be­zin­nings­da­gen. Ik was daarvoor te gast in Zon­ne­wen­de, waar het goed toeven was... Het was goed aan het einde van 2018 nog even bid­dend en over­we­gend terug te kunnen kijken. Ik wens U allen een goed uit­ein­de en een zalig en gezegend 2019!

Ik had het geluk in dit huis van Opus Dei aan te mogen sluiten en de uits­te­kende inlei­dingen mee te kunnen maken, onder meer over de eenvoud en nede­rig­heid, over vriend­schap en naasten­liefde en over Maria, om maar enkele thema's te noemen die mij bij­zon­der aan­spra­ken.

Deze zon­dag vier­den we het feest van de heilige Familie met het evan­ge­lie van de terugvin­ding van Jezus in de tempel, nadat Maria en Jozef drie dagen in angst had­den gezeten omdat zij Jezus niet kon­den terug vin­den. In de homilie heb ik erbij stil gestaan dat hier niet gaat om een opstan­dige puber die tegen het gezag van zijn ouders in gaat.

Op de eerste plaats is Jezus na­tuur­lijk de Heer en zijn wij Hem ge­hoor­zaam­heid ver­schul­digd, niet Hij aan ons. Maar het is wel waar dat Hijzelf gekozen heeft voor de kleinste plaats en voor onderdanig­heid. En het wordt dui­de­lijk dat Jezus de bar mitswa - leef­tijd heeft bereikt en zelf gods­diens­tig-verant­woor­de­lijk is gewor­den. Het wordt de ouders nu nog dui­de­lijker dat zij een geheim dienen, dat hen overstijgt. Dat laatste is ook in onze contacten met 'gewone' mensen te bedenken: mensen zijn geen bezit van ons, zij moeten niet doen wat wij willen, wij dienen een geheim.

Ieder mens is naar Gods beeld en gelijkenis geschapen met een eigen roe­ping en zen­ding. Het evan­ge­lie van deze dag (Lc. 2, 41-52) mag ons dus ook eraan helpen denken dat wij die­naars zijn van dat geheim in onze mede-mensen.