Zo'n laatste avond vergeet je niet....
Witte Donderdag
Op Witte Donderdag was ik 's avonds in de kathedraal, na 's middags de instelling van het priesterschap op het seminarie te hebben gevierd. Want ook dat is een traditie om op deze dag te gedenken dat Jezus bij het Laatste Avondmaal ons de Eucharistie en het priesterschap heeft gegeven. Maar er was meer die laatste avond...
In de kathedraal klonken de fraaie Gregoriaanse gezangen van deze dag met een enkel motet. Het rustaltaar was dit jaar ingericht in de Mariakapel in de absis, een mooie en intieme ruimte. Kapelaan Johannes van Voorst concelebreerde, diaken Philip Weijers assisteerde en van zes personen heb ik de voeten gewassen ter gedachtenis aan dit gebaar van dienstbaarheid dat de Heer stelde op die laatste avond van Zijn aardse leven.
Homilie
Die laatste avond...
Aan de laatste avond
van het leven van mijn vader,
bewaar ik bijzondere herinneringen.
Hij was helder,
zich goed bewust dat hij ging sterven
en dat het moment was gekomen
om afscheid te nemen.
Die laatste avond waren we daar
met mijn moeder en de kinderen.
Tot ieder van ons
had hij nog een persoonlijk woord,
een aanmoediging en bevestiging gesproken
en een dankwoord, vooral voor mijn moeder.
Zijn taak op aarde was vervuld.
Er sprak veel liefde uit.
Die nacht is hij gestorven,
nadat hij ons gevraagd had
naar huis te gaan en te gaan slapen
opdat we de dagen erna
voldoende krachten zouden hebben.
Het was een avond
die ik nooit zal vergeten.
Het is voor mij een blijvende mooie herinnering.
De indruk van een afscheid
Ik denk dat op velen van ons
zulke momenten van afscheid
indruk hebben gemaakt,
soms positief, soms negatief.
Niet voor niets hechten we waarde
aan iemands laatste woorden
en iemands laatste wil.
En vaak zijn droevige momenten
niet alleen maar droevig,
dan hebben ze een diepere betekenis.
Ze laten ons zien
wat werkelijk waardevol is,
wat er echt toe doet
en wat eigenlijk helemaal niet.
Mijn vader had nog gevraagd
om een buurman te halen
die kwaad op hem was geweest;
hij wilde nog graag met hem spreken
om goed uit elkaar te kunnen gaan.
De man is gekomen, geroerd door die geste
en ze hebben elkaar de hand gereikt.
“Laat de zon niet over uw toorn ondergaan”.
De laatste avond van Jezus
Vanavond neemt Jezus afscheid;
het is een bijzondere avond,
de meest bijzondere avond van Jezus’ leven.
Hij weet dat Zijn uur gekomen is,
dit is het uur van Zijn lijden en sterven.
Hij spreekt tot Zijn leerlingen bijzondere woorden,
die zullen ze niet vergeten.
Veel van die woorden gaan over de liefde
en wat Hij zijn leerlingen geeft en nalaat
zijn eveneens tekens van liefde,
het mooiste wat Hij ons te bieden heeft:
het priesterschap en de Eucharistie
en het gebod van de naastenliefde,
van de eenvoud en nederigheid,
uitgedrukt in de voetwassing.
Paus Franciscus knielt neer
Vorige week had paus Franciscus
de politieke leiders van Zuid Soedan
- een regio geteisterd door oorlog en geweld
en allerlei problemen -
uitgenodigd in het Vaticaan
voor een geestelijke bezinning.
Bij die gelegenheid knielde
de 82 jarige paus
met al zijn rug-problemen neer
om de voeten van deze leiders te kussen.
Het deed me denken
aan wat Jezus op deze avond doet,
in de zaal van het Laatste Avondmaal
als Hij neerknielt aan de voeten
van de apostelen
om hen uit te nodigen
tot nederigheid en dienstbaarheid.
De oude Adam en de nieuwe...
Adam had in het paradijs
de vrucht aangenomen
van de boom van de kennis van goed en kwaad.
Inzicht zou hij daardoor krijgen
en groot en trots, verheven als God zou hij zijn.
Maar de vriendschap met God zou Hij verliezen
en zijn leven zou door strijd getekend worden.
De nieuwe Adam, Jezus, herneemt als het ware
die misstap van Adam:
Jezus kiest ervoor als slaaf
te knielen voor Zijn medemens.
Niet omdat die mens zo goed was.
Ook Judas heeft Hij de voeten gewassen
en Petrus die Hem zou verloochenen.
Zowel de Eucharistie als de voetwassing
zijn tekens van uiterste liefde.
Alleen de liefde
- niet het geweld, de boosheid en de haat -
kan Gods koninkrijk bouwen.
De leerlingen
De leerlingen zijn nog vooral
met hun eigen dingen bezig:
met hun positie bijvoorbeeld
- ze maakten daar ruzie over wie de grootste is -;
en Judas denkt aan het geld
dat hij aan het verraad van Jezus gaat verdienen,
Petrus is er met zijn eigen menselijk redeneren;
hij heeft een God voor ogen
die aan zijn ideeën moet beantwoorden.
Jezus doorbreekt die gedachte,
want God is anders dan wij denken
en wie kan Hem doorgronden?
Vervul je taak met liefde
En zo is deze bijzondere avond
een uitnodiging
om voor onszelf na te gaan
waar het nu eigenlijk over gaat,
wat werkelijk belangrijk is
en wat niet.
Dat ligt uitgedrukt in de Eucharistie
waarin Jezus zich geeft,
dienend en liefhebbend,
man met een missie.
Vervul je taak met liefde,
leef met iedereen in vrede,
niet te beroerd om de minste te zijn,
een hand te reiken,
te dienen.
Amen.
