Aandacht geven aan gezinnen en jongeren

Zondag H. Familie (B)

Zondag 27 de­cem­ber vieren we in de katho­lie­ke kerk de zon­dag van de H. Familie: Jezus, Maria en Jozef. Het is een dag om bij­zon­der stil te staan bij de waarde van het gezin. Dat is goed en be­lang­rijk want de waarde van een gezin staat in onze tijd flink onder druk... Dit ker­ke­lijk jaar is door paus Fran­cis­cus aan sint Jozef toegewijd. Laten we op zijn voor­spraak bid­den voor de ge­zin­nen en voor de jon­ge­ren opdat zij zich goed mogen kunnen voor­be­rei­den op huwe­lijk en gezin.

In de preek heb ik stil­ge­staan bij de zorg voor ge­zin­nen en jon­ge­ren, één van de speer­pun­ten die ik bij mijn aantre­den heb ge­for­mu­leerd. De afbeel­dingen bij dit artikel komen alle uit de ka­the­draal, waar­on­der twee afbeel­dingen over het leven van het Gezin van Nazareth, zoals de H. Familie ook wordt genoemd, van het retabel van het Jozefaltaar.

homilie

Het belang van een goed gezin

Nu door de geboorte van Jezus in Beth­le­hem
een gezin is ontstaan,
de heilige Familie,
wor­den we op deze zon­dag uit­ge­no­digd
om stil te staan bij de bete­ke­nis
van huwe­lijk en gezin.

Het gezin van Nazareth

Zo als gezin
ont­moe­ten we Jezus, Maria en Jozef
in het evan­ge­lie van vandaag.
De ouders ont­van­gen de zegen van Simeon
en zij horen over Jezus profe­te­ren.
Het Kind groeide op
en nam toe in krachten;
het werd vervuld van wijs­heid
en Gods genade rustte op Hem (Lc. 2,40).
Dat gebeurde in het gezin van Nazareth,
van Jezus, Maria en Jozef.

Gezin: een schat of een wond voor het leven

Aan het gezin waaruit we komen
hebben we veel te danken
als we tenminste een goed en gezond
ge­zins­le­ven hebben gekend.
Dat is een schat voor heel het leven,
als het mooi was.
Vaak hou­den mensen er daar­en­te­gen
een levenslange inner­lijke wond aan over,
als het een moei­lijke erva­ring was.

Laten we daarom vandaag
bij­zon­der bid­den
om goede, stabiele ge­zin­nen,
waar vrede heerst en vreugde is,
waar ieder lid van dat gezin
zich thuis mag voelen
en de liefde van God onze hemelse Vader
voor iedere mens
mag leren kennen.
Dat je aanvaard wordt
en geliefd bent,
dat anderen, je ouders
harte­lijk op je betrokken zijn
geeft een stevige basis.
Ook ons geloof in Gods liefde
en onze band van ver­trouwen met Hem
dragen daaraan bij.

De ver­an­der­de plaats van het gezin in de samen­le­ving

Mis­schien is de grootste ver­an­de­ring
in onze samen­le­ving
van de laatste vijf­tig jaren,
wel de plaats die het gezin er heeft.
De meeste kin­de­ren
wor­den nu buiten het huwe­lijk geboren,
dat was vijf­tig, zes­tig jaar gele­den
totaal anders,
maar een paar procent;
er wordt dus niet zo veel getrouwd;
en relaties zijn vluchti­ger gewor­den
en moei­lijker, want de rolver­de­ling
staat niet lan­ger vast,
er moet wel veel uit-onder­handeld wor­den
en er is meer risico
dat de partners voor zich­zelf gaan
in plaats van voor elkaar.
Zo’n 37% van de hu­we­lij­ken
loopt uit op een echt­schei­ding,
terwijl er nog veel meer
andere relaties met kin­de­ren zijn,
die óók stuk lopen...

Pro­ble­ma­tieken...

In de eerste helft van dit jaar
waren er in Neder­land
ruim 64.000 mel­dingen van hui­se­lijk geweld,
waar­van ruim 30.000 kin­der­mishan­de­lin­gen.
En dan zijn er na­tuur­lijk
nog vele andere pro­ble­ma­tieken
waar kin­de­ren door moeten lij­den,
zoals pesten op school
en seksueel mis­bruik.
En er is nog veel meer....
Ook het gebrek aan tijd van de ouders
kan een probleem zijn
waardoor kin­de­ren
niet een gezond gevoel van eigen­waarde
kunnen ont­wik­ke­len
met een besef van:
“Ik mag er zijn, ik ben welkom, ik ben bemind” .

Daar­mee wil ik beslist niet zeggen
dat alle problemen waar kin­de­ren mee kampen
aan de ouders te wijten zijn of aan de maat­schap­pij,
dat zeker niet.
Maar alles is wel meer ge­com­pli­ceerd gewor­den
om nog die veilige bed­ding te kunnen bie­den
die een kind zo hard nodig heeft.

Een zorg en een gebeds­in­ten­tie

Een zeer groot deel van de kin­de­ren
heeft dus niet het voor­recht gekend
van een fijne, goede jeugd
waarin ze gesteund door hun beide ouders,
kon­den opgroeien tot even­wich­tige,
volwassen jonge mensen,
die op hun beurt weer in staat zijn
om goede, stabiele relaties aan te gaan.
Dat is een zorg
en zeker een intentie voor ons gebed.

Daarbij komt
dat het voor gelo­vi­ge, katho­lie­ke jon­ge­ren
moei­lijker is dan vroe­ger
om een partner te vin­den
die bij hen past
en ook hun gelo­vi­ge levens­over­tui­ging deelt.
De vijver om in te vissen,
is helaas niet al te groot.
En als man en vrouw
hun geloofs- en levens­over­tui­ging
niet kunt delen,
kan dat een extra hobbel geven
op de levensweg;
het mooiste is
als je elkaar en je gezin kunt steunen
ook in het geloof.

Het tweede Vati­caans concilie
had het over het gezin
als een huis­kerk,
dus de kleinste cel van kerk-zijn.
Dat is het ideaal.

Onze inzet als kerk

Dit is één van de zaken
waarvoor we ons als katho­lie­ke kerk
extra in moeten zetten:
hoe kunnen we jon­ge­ren
bijstaan in hun ont­wik­ke­ling
als mens en als christen?
hoe kunnen we hen helpen
te werken aan relatie­vor­ming?
Hoe kunnen we hen
in contact brengen
met net­werken - natio­naal en inter­na­tio­naal -
van katho­lie­ke jon­ge­ren,
want een christen alleen is in gevaar.
Samen sta je sterker.

Het belang van een erva­ring

Onlangs hoorde ik een politicus
die een rapport over christen­ver­vol­ging
pre­sen­teerde,
zijn toe­spraak beginnen
met een terug­blik op zijn leven
en met name op de Wereld­jon­ge­ren­da­gen
die in het jaar 2000 in Rome wer­den gevierd.
Zo’n erva­ring is wezen­lijk,
want meer dan een redene­ring of kennis,
is christen-zijn een ont­moe­ting en een erva­ring,
uit­ein­delijk gaat het
om de ont­moe­ting met Jezus Christus.
Als je die hebt gehad en vasthoudt,
wordt iedere Mis die je meemaakt anders,
wordt iedere communie die je ont­vangt
die ont­moe­ting met de Levende Heer.

Gebed!

Ja, laten we bid­den voor de ge­zin­nen,
voor onze eigen ge­zin­nen
en die van anderen,
voor de families
en de jonge mensen,
dat God in Zijn goed­heid
hen bij de hand neemt en leidt,
hen maakt tot brandhaar­den
voor het vuur van de Geest.

Voor­bede (Gebed van de gelo­vi­gen) H. Familie

Laten wij bid­den tot de Vader in de hemel, die ons heeft ge­roe­pen om kin­de­ren te zijn van Zijn gezin.

Voor het gezin van de Kerk

1. Laten we bid­den voor het grote gezin van de Kerk, de ge­meen­schap van gelo­vi­gen we­reld­wijd en voor haar her­ders en voor allen die zich inzetten voor de bood­schap van het evan­ge­lie. Om zegen en het vuur van de heilige Geest. Laat ons bid­den.

Voor alle ge­zin­nen

2. We vragen vandaag om zegen over alle ge­zin­nen en families, dat jonge mensen er in vreugde en vei­lig­heid op kunnen groeien, dat er een sfeer van geloof en ver­bon­den­heid moge heersen. Laat ons bid­den

3. Laten we ook bid­den voor de ge­zin­nen die het moei­lijk hebben, waar span­ningen zijn, voor alle mensen die ge­schei­den zijn, voor wie heeft gele­den door de toe­slagenaffaire en de belas­ting­dienst, voor alle ge­zin­nen die in finan­ciële problemen verkeren, voor de ge­zin­nen waar geen goede sfeer heerst. Dat zij hulp en begrip, kracht en zegen mogen ont­van­gen. Laat ons bid­den.

Voor de jon­ge­ren

4. Voor de jonge mensen die gaan trouwen, dat zij een mooie toe­komst tegemoet mogen gaan met elkaar en met de kin­de­ren die hun wor­den toe­ver­trouwd.

Voor onze in­spi­re­rende voor­beel­den

5. Laten we ook in dank­baar­heid denken aan alle dier­ba­re fami­lie­le­den die ons zijn voor­ge­gaan, in het bij­zon­der aan wie wij veel te danken hebben, die voor ons een voor­beeld en in­spi­ra­tie zijn geweest op onze levensweg. Dat zij in Gods vrede mogen zijn. Bidden we ook om Gods zegen voor allen die nu een in­spi­ra­tie zijn voor anderen, die zich met veel liefde inzetten voor hun gezin. Laat ons bid­den

Gebed

B.: Vader, U hebt ons ge­roe­pen om kin­de­ren van één gezin te zijn en te leven van Uw woord en van het gees­te­lijk voedsel dat U ons biedt in de sacra­menten. Geeft dat wij daardoor steeds weer nieuwe moed en in­spi­ra­tie opdoen en anderen door onze manier van leven en spreken iets moois kunen door­ge­ven, door Christus onze Heer.