Moeilijke keuzes maken....
Jezus en de graankorrel die in de aarde valt; bij La Vie
Op de vijfde zondag van de veertigdagentijd was ik ’s middags bij La Vie in Zeewolde om de Eucharistie te vieren en de gemeenschap te ontmoeten. In dit centrum wordt geestelijke begeleiding gegeven door verschillende geestelijk begeleidsters samen met Elizabeth Duet.
Wie de begeleiding ontvangt - gelovig of niet-gelovig - vanuit een geestelijke nood of verlangen naar meer eenheid, merkt dat de begeleiding niet met andere vormen van hulpverlening te vergelijken is. Herstel van relatie met de naaste, met God, vanuit dit charisma maakt dat mensen ook een gevoel van thuis komen ervaren.
De gemeenschap van La Vie heeft het in de Corona-tijd natuurlijk ook veel moeilijker omdat de beperkingen de hulpverlening bemoeilijken en beperken. Maar gelukkig kunnen ze we contact houden met de mensen die een beroep op hen doen. De Mis was dit keer niet in een volle kapel, maar alleen met de mensen van La Vie, vanwege de Corona-situatie. We wensen Elizabeth Duet en heel de gemeenschap ‘Huisgezin van God’ sterkte en zegen toe!
Het evangelie was Jo. 12, 20-33
Homilie
Als de graankorrel...
Voorrang voor de zorg
Iemand - ik zal de naam niet noemen -
kwam in aanmerking
voor een zeer mooie, belangrijke functie,
een ambt met veel aanzien ook,
maar daarvoor zou hij moeten verhuizen;
zijn echtgenote is echter
mantelzorger voor haar moeder,
die bij hen in de buurt woont.
Als ze zouden verhuizen,
zou zij dat niet meer kunnen doen.
Hij en zijn vrouw besloten
de kans van die mooie benoeming
te laten schieten
en niet te verhuizen
om die zorg de voorrang te kunnen geven.
Mooi vind ik dat!
Keuzes maken
En ook heel herkenbaar, denk ik.
We staan allemaal wel
op bepaalde momenten
voor een dergelijke keuze:
er komen aantrekkelijke kansen
op onze weg,
maar wat betekent het dan
voor je gezin, je naasten, je geloof
als je die stap gaat zetten?
Het blijft dan altijd wel belangrijk
om even afstand te nemen
als een mooie keuze zich presenteert,
door te bidden en te vragen:
Heer, wat moet ik doen?
Wat is beter?
Hoe komt mijn roeping
als mens en als christen
beter tot zijn recht?
En het zal altijd belangrijk zijn
dat onze naasten
liefde en zorg voor hen
in die keuze kunnen ervaren.
Een sterk teken van liefde
Ik denk dat velen van ons
de ervaring zullen hebben
dat bepaalde offers
die we in ons leven moesten brengen
of hebben gebracht,
vruchtbaar waren:
die keren dat we ons
uit liefde hebben gegeven
al moesten we daarvoor offers brengen
en we andere, verleidelijke kansen
voorbij lieten gaan,
hebben ons mens-zijn verrijkt
en de liefde bevestigd.
Iemand zal niet gauw vergeten
wat we voor hem of haar hebben gedaan
als we daar een offer voor moesten brengen.
Dat is een heel sterk teken van liefde:
dit heeft hij of zij opgegeven
uit zorg en liefde voor mij.
Unieke kans
In het evangelie van vandaag
komt Jezus voor een keuze te staan:
Er komen enkele Grieken
naar de apostelen toe,
die Jezus willen spreken.
Dat klinkt heel interessant:
het zijn buitenlanders,
met belangstelling
voor de missie van onze Heer,
en ze zijn afkomstig uit Griekenland,
toen een centrum van wetenschap en cultuur;
een unieke kans om de boodschap
breder te laten klinken
en door te laten dringen in andere landen.
Menselijk bezien
Want - menselijke bezien -
hoe zou dit groepje apostelen,
gewone mensen uit Galilea vooral,
dat hebben kunnen bereiken?
Die arme, ongeletterde vissers
zouden die internationale uitstraling
niet kunnen bereiken, zou je denken.
Maar dat is menselijk geredeneerd.
God doet het altijd anders...
Het werk van de Geest
Wij weten nu
dat de heilige Geest
zou worden uitgestort over de leerlingen
en dat zij kracht van Omhoog
zouden ontvangen;
en we weten dat de Heer
een zekere Saulus zou roepen,
die Paulus ging heten
en een geweldige missionaris zou worden
die onder meer door Griekenland trok
door Klein-Azië en tot aan Rome toe,
om het evangelie te verkondigen.
Maar dat was in het evangelie van vandaag
nog niet aan de orde.
Een verleidelijke keuze
Jezus wordt gevraagd
door Grieken die Hem willen spreken.
zal Hij ingaan op die
toch wel verleidelijke belangstelling
van deze kosmopolitische Grieken
met kansen en mogelijkheden
die daar voor Hemzelf
in kunnen zitten?
Het antwoord van Jezus
is een antwoord
dat we allemaal
op bepaalde momenten van ons leven
moeten geven.
Jezus zegt in feite:
Ik moet mij geven,
ik moet nu niet naar mezelf kijken,
wat ik fijn en prettig zou vinden,
niet kiezen voor mijn aanzien en succes.
Ik moet worden als de graankorrel,
die in de aarde valt en sterft
en zo veel vrucht draagt.
De goede keuze?
Zo komt er op de weg
van ieder van ons wel iets,
wat we liever niet hadden gehad,
waarvan je af en toe denkt:
hoe kan ik hiervan af,
hoe kan ik dit ontlopen;
terwijl je tegelijkertijd duidelijk voelt:
ik moet de goede keuze maken,
ik moet mij geven,
als de graankorrel,
naar het voorbeeld
van Jezus onze Heer.
Laten we Hem daarvoor
om kracht en zegen vragen.
Het uur van Jezus
Voor Jezus is dit
de weg van Zijn lijden en kruis.
Hij heeft dat kruis op zich genomen
uit liefde voor ons,
al had Hij kunnen verhuizen,
weg kunnen gaan,
het kunnen ontlopen.
Jezus noemt die lijdensweg
die voor Hem ligt
“het uur” dat Hij “verheerlijkt wordt”.
Dat is voor hem natuurlijk zo
omdat Hij zal verrijzen,
maar ook voor ons is dat waar:
als we geven wat we moeten geven,
het offer van harte brengen,
worden wij verheerlijkt,
later in het hemels leven,
maar ook hier al
want ons mens-zijn wordt
mooier en rijker
door wat we geven.
We worden als die graankorrel,
die sterft
en vruchten voortbrengt.
