Wat heb je nodig om christen te zijn?

Witte Donderdag in de kathedraal

Witte Donder­dag vier­den we in de Ka­the­draal met kape­laan Teun Warnaar, diaken Philip Weijers, acolieten van de ka­the­draal en se­mi­na­risten die dien­den. Het is een bij­zon­dere avond: met Jezus zijn we in de zaal van het laatste Avondmaal en aan het eind van de vie­ring ver­ge­zel­len we Hem naar de Hof van Olijven.

Tijdens de vie­ring van Witte Donder­dag doet gelei­de­lijk het lij­dens­ver­haal zijn intrede: na het Gloria (Eer aan God) zwijgen de klokken en het orgel, een ratel neemt de plaats in van de bellen en na de Mis wordt alle versie­ring weg geno­men: altaarkle­den, kaarsen, bloemen, alles wordt weg­ge­no­men om de kaal­heid en de "naakt­heid" van het lij­den tot uitdruk­king te brengen.

De vie­ring van Witte Donder­dag is te volgen op Ka­the­draal TV en ook - daarna live - is de camera gericht op het rustaltaar voor de aanbid­ding.

Wat is normaal?

Het normaal van de samen­le­ving

Na­tuur­lijk wor­den wij voort­du­rend uitgedaagd
om normaal te vin­den
wat ie­der­een gewoon vindt
en af te keuren
wat ie­der­een afkeurt.
We staan altijd onder druk
van het “nieuwe normaal”
van de samen­le­ving
en dan doel ik nu niet
op de Corona-maat­regelen
maar meer op wat “men”
- de maat­schap­pij of de groep -
vindt en denkt.

Wars van conventies

Maar we vieren deze week
dat wij een Heer en Meester hebben
die dwars tegen alle conventies
is inge­gaan,
zich niet liet inpalmen
door wie Hem tot koning wil­den kronen,
zich niet liet lei­den
door de ver­wach­tingen van Zijn leer­lin­gen
die graag hoge posities had­den bekleed
en zich niet liet intimi­de­ren
door Fari­zeeën en Schrift­ge­leer­den,
Romeinse heersers of soldaten,
maar die in trouw aan Zijn geweten
en Zijn opdracht heeft geleefd,
ook al kwam Hij daardoor alleen te staan,
ook al werd Hij door ie­der­een uitgespuugd,
ook al kostte Hem dat Zijn leven.
Trouw bleef Hij aan Zijn opdracht,
trouw aan Zijn Vader,
dienst­baar en trouw
aan wat heilig is en on­aan­tast­baar moet zijn,
met als kern
de liefde tot God
en de liefde voor de naaste.

Daarin zien wij ook onze eigen opdracht
als mens en als christen.

Drie gaven, drie opdrachten

Om dat door te geven
en na te laten,
heeft de Heer op deze avond
drie opdrachten gegeven
die tege­lijk schit­te­rende geschenken zijn.
Die drie gaven van Christus
die van­avond centraal staan,
brengen ons bij het hart van Christen-zijn.

Pries­ter­schap

Ja, dit is de laatste avond
van Jezus’ aardse leven;
Hij spreekt Zijn laatste woor­den
tot Zijn leer­lin­gen,
dit is Zijn ultieme wilsbeschik­king,
het “novum testa­mentum”,
het nieuwe verbond:
één gave is die van het pries­ter­schap
dat op deze avond is inge­steld.
Jezus geeft aan de apos­te­len
de opdracht
om wat Hij
bij het laatste Avondmaal had gedaan
te blijven herhalen
tot Zijn ge­dach­te­nis.

Eucha­ris­tie

Die gave is dus nauw verbon­den
met die andere gave:
die van de heilige Eucha­ris­tie,
waarin we vieren
hoe de Heer zich geeft en voor ons offert;
de geest daar­van beleven we
in de derde gave,
die ons wijst naar de chris­te­lijke praktijk:
de voet­was­sing
met de opdracht tot dienst­ba­re naasten­liefde,
het “mandatum caritatis”.

Wil je christen zijn?
Verlang je ernaar
met Jezus verbon­den te leven?
Dan kun je niet zon­der deze drie gaven,
hier vind je de kern,
hier gaat het om,
als je christen en katho­liek wilt zijn.
Centraal staat de vie­ring van de Eucha­ris­tie
waarin de verlos­sing - lij­den, sterven en verrijzen -,
het Paas­mys­te­rie aanwe­zig is.
We kunnen geen christen zijn
zon­der de bereid­heid
met Jezus de weg van het offer te gaan,
niet het “ik” maar wat je geeft...

Dienst­ba­re liefde

Er is geen Eucha­ris­tie zon­der pries­ter
en in het hart van iedere pries­ter
en van iedere gelo­vi­ge
moet die dienst­ba­re liefde ge­schre­ven staan,
waar­mee Jezus onze Heer en Meester,
neerknielde
om de voeten van Zijn leer­lin­gen te wassen.
Hij deed daar een slaven­werkje
als heel concrete uiting van het feit
dat de kern van Zijn aardse leven was:
liefde­volle dienst­baar­heid,
de kleinste plaats,
die­naar van allen.

Hij werd je die­naar

Ja, wie je ook bent:
zit je op school of stu­deer je,
werk je, heb je een gezin
of juist niet,
ben je rijk of ben je arm,
besef hoe waarde­vol je bent:
Jezus is je die­naar gewor­den,
gees­te­lijk knielt Hij neer
om ieder van ons de voeten te wassen!
Doe als je Meester,
wees als je Heer!

Beide tekens van deze avond
zijn dus uitdruk­king
van de dienst­baar­heid,
de offerende liefde van Jezus
en van de trouw aan Zijn opdracht.

Welke leidraad voor je leven?

Wie al wat ouder is
heeft mee­ge­maakt
dat op vele terreinen
opvat­tingen radicaal ver­an­de­ren.
Wat vijf­tig jaar gele­den fout werd genoemd,
geldt nu als aanbevelens­waar­dig
en wat toen goed en nodig heette
is nu on­ver­schil­lig of fout.

Maar laat je leidraad niet
de mening van de mensen zijn.
Die is volstrekt volatiel.

Ons kompas is Christus!

Hij is voor ons neergeknield,
heeft voor ons gele­den,
is voor ons verrezen,
geeft zich­zelf als voedsel,
gees­te­lijk voedsel
voor een gewetens­volle levensweg...