Als het stormt in je leven...

TV-Mis in de kathedraal (12e zondag door het jaar B)

Zondag 20 juni was de KRO TV-Mis vanuit de ka­the­draal in Haar­lem. Het evan­ge­lie ging over de leer­lin­gen van Jezus in de storm op het meer. Ook in ons leven kan het flink "stormen". Wat doe je dan?

Om 6.00 uur ’s morgens hoorde ik bene­den in het Bis­schops­huis gerommel en gestommel. Maar ik was zeker dat het geen dieven waren die de zon­dagsrust kwamen verstoren. De KRO-ploeg is al vroeg paraat voor de TV-Mis want zij willen alles netjes, liever gezegd: piekfijn ver­zorgen en zich goed voor­be­rei­den. Dit keer mocht ik ook in de regie­wa­gen plaats nemen, maar niet aan de knoppen zitten, na­tuur­lijk. Diaken Philip Weijers ver­zorgt alles vanuit de ka­the­drale pa­ro­chie en hij assis­teerde bij de Eucha­ris­tie­vie­ring. Magistra Cantus Sanne Nieuwen­huij­sen leidde het kwartet van zan­gers, titulair organist Ton van Eck bespeelde het Wil­li­brordusorgel.

Hier­on­der vindt U de teksten van de inlei­ding, preek en voor­beden (gebed van de gelo­vi­gen).

De uitzen­ding is na­tuur­lijk nog te bekijken, ook via Ka­the­draal TV.

Opening

Welkom U allen in de ka­the­draal of thuis, verbon­den met ons via KRO/NCRV of ka­the­draal TV! We horen vandaag de woor­den van Paulus, die zegt: “De liefde van Christus laat ons geen rust”. Daar­mee wil hij zeggen: gaat niet op in de stormen van het leven, maar kijk naar de liefde van Christus, die zich voor ons gegeven heeft. Kijk, leef met de liefde van Christus voor God en je naaste. Die liefde van Christus gaan we nu vieren. Laten we ons klein maken en Hem ver­ge­ving vragen wanneer we niet uit die liefde hebben geleefd.

Homilie (Preek)

Als het stormt...

“Er stak een hevige storm op”.

De vele stormen...

De storm die opstak
toen Jezus met Zijn leer­lin­gen
het meer van Galilea overstak
is een beeld gewor­den
voor alle stormen
die in een men­sen­le­ven spelen.
Dat zijn er vele:
ziekte, een over­lij­den, een schei­ding,
verraad, je baan verliezen,
wat mensen je aandoen, de pandemie,
eigen­lijk alles wat ons rus­tig vaar­wa­ter
zomaar door­kruist
en onze plannen overhoop haalt.

Onge­dacht

De apos­te­len op dat meer, had­den gedacht:
we varen rus­tig naar de over­kant.
Dat is het beeld wat we voor ogen hebben:
we varen rus­tig in ons levens­bootje
naar de over­kant,
daar aan die overzijde wacht de Heer
en heet ons welkom in Zijn rijk.
Dat is het ideale beeld
dat we als gelo­vi­gen hebben.
Maar de wer­ke­lijk­heid is anders.

Lat het Hem on­ver­schil­lig?

Er stak dus een hevige storm op.
“Meester, raakt het U niet dat wij ver­gaan?”
Dat is wat bij stormen
ook in ons kan over­heer­sen:
God, laat U mij nu in de steek?
Laat het U on­ver­schil­lig
dat ik het zo moei­lijk heb?
Wordt nu al mijn gebed en ver­trouwen
beschaamd?
Dat is de worsteling die iedere gelo­vi­ge mens
voor de kiezen krijgt,
dat is de strijd die ook Jezus moest voeren
toen Hij in de Hof van Olijven
vlak voor Zijn lij­den en kruis­dood stond.

Maria Laura

We denken bij heiligen mis­schien
aan een zoete­lijk beeld op een sokkel,
maar daar klopt helemaal niets van!
Deze maand is bij­voor­beeld
zuster Maria Laura zalig verklaard.
Wat dacht U:
een zuster braaf in haar klooster?
Nee, zij deed veel jon­ge­ren­werk
maar werd in 2000
door een paar jon­ge­ren
wreed vermoord
in een satansritueel;
wie had dat kunnen verzinnen?

Carlo Acutis

Ook Carlo Acutis
was geen zoete­lijke figuur,
maar een heel sociale jongen
met een passie voor com­puters
- hij bouwde al jong een web-site
over alle won­de­ren van de Eucha­ris­tie.
Hij moest worstelen met kanker
en stierf vijf­tien jaar oud aan die tumor.

Wat deden zij toen het stormde?

Nee, heiligen zijn geen zoete­lijke figuren,
maar mensen
die met moed en geloof
een stevige strijd hebben gestre­den.
Zij hebben alleen God niet los gelaten
toen het moei­lijk was;
zij zijn juist meer op Hem gaan bouwen.

Beter niet geloven?

Mis­schien lijkt het leven simpeler
als je niet gelooft:
er is geen God,
je moet het wel alléén doen,
maar je kunt zelf je gang gaan;
soms slaat het noodlot toe...
maar als je dood gaat
hoef je geen verantwoor­ding af te leggen,
want dan is er niks
en dan is er eigen­lijk ook
geen goed en kwaad.
Er is dan niets buiten het ik dat vergaat.

De invals­hoek van een gelo­vi­ge

Als je echter een gelovig mens bent
en je kijkt om je heen,
dan bewon­der je
en ervaar je in dank­baar­heid
de harmonie van de natuur
als gave van de Schepper;
je kijkt naar binnen,
je opent je hart
en je merkt dat er méér is,
dat je weg geleid wordt,
dat je soms iets inge­ge­ven krijgt,
dat allerlei dingen die gebeur­den
toch een bete­ke­nis hebben, enzo­voorts.
En je ziet de mensen om je heen,
zij zijn een uit­no­di­ging tot naasten­liefde.
Zo wordt geloof een weg
naar ge­meen­schap en ver­bon­den­heid.

Raakt het Hem niet?

“Meester, raakt het U niet dat wij ver­gaan”,
dat is het verwijt dat de leer­lin­gen maken:
Jezus laat ons in de steek.
Een heel herken­ba­re erva­ring:
God laat niets van zich horen.
Hij is als een kennis
die een blokje omloopt
op het moment dat hij je aan ziet komen
als je in de problemen zit.

Raakt het Hem niet?
Jezus’ ant­woord is:
“Waarom ben je zo bang?
Hoe is het moge­lijk dat je nog geen geloof bezit? “
Hoe is het moge­lijk:
ze had­den immers
al zoveel tekenen en won­de­ren
van Jezus mee­ge­maakt.
Hoe kun je dan nog niet geloven?
Ja, dat kan, een mens heeft ook een vrije wil...

Het ver­trouwen bewaren

Dat is ook tot ons allemaal gezegd:
Hou vast aan je mooie en goede erva­ringen.
Tel je ze­ge­ningen,
vergeet de cadeautjes niet,
dat zijn Gods knipoogjes.
Het kan stormen op die levens­zee
maar bewaar in je hart het ver­trouwen
dat is opge­bouwd
door alle po­si­tie­ve erva­ringen
en mis­schien ook door­heen lij­den en pijn:
heb ver­trouwen
in Gods aanwe­zig­heid en werk­zaam­heid,
heb ver­trouwen dat Hij er is
en zorg voor je draagt.

Waarom?

Het kan flink stormen,
dan vragen we: “Waarom?”
Die vragen blijven.
God is ergens ook altijd onbe­grij­pe­lijk,
een mysterie;
maar God is altijd groter...
Al heb je je strijd,
leef met de liefde van Christus...
Voor­bede (Gebed van de gelo­vi­gen)

Gebed van de gelo­vi­gen (Voor­bede)

B. Laten we bid­den tot God, die de gever is van alle goeds.

1. Laten we bid­den voor alle mensen van wie het leven in zwaar weer ver­keert door verdrie­tige en moei­lijke omstan­dig­he­den. Dat zij het ver­trouwen niet verliezen, dat het geloof een kracht voor hen mag zijn. Laat ons bid­den

2. Laten we bid­den voor paus Fran­cis­cus en voor alle her­ders van de Kerk; dat de liefde van Christus hen geen rust zal laten en zij geleid zullen wor­den door de Geest van God om echt dienst­baar te kunnen zijn aan mensen op hun weg naar het eeuwig geluk. Laat ons bid­den

3. Laten we bid­den dat er voor alle mensen een goede toegang zal komen tot goede vaccins tegen het corona-virus en andere ziekten en tot medische zorg. Laat ons bid­den.

4. Laten we bid­den voor ons­zelf en alle mensen die met ons verbon­den zijn; we kunnen hun namen in stilte noemen; dat God hen zal zegenen en hen zal bijstaan zodat zij met ver­trouwen, als goede mensen en goede chris­te­nen dóór kunnen gaan. Laat ons bid­den

B. Heer, u hebt ons ge­roe­pen om niet alleen voor ons­zelf te leven maar voor U en onze mede­mensen. Geef dat wij niet op­ge­slo­ten blijven in ons­zelf, maar geopend zijn om Uw liefde te leren kennen en U in onze naaste te herkennen, door Christus onze Heer.