Op bezoek in Castricum

'startzondag' in de sint Pancratiuskerk

Zondag 5 sep­tem­ber bracht ik een bezoek aan de Goede Herder­paro­chie in de sint Pancratius­kerk in Castricum. Na de Eucha­ris­tie­vie­ring was er volop gelegen­heid de pa­ro­chi­anen te ont­moe­ten, ook de jongsten.

Voor­stel­len eerste com­mu­ni­can­ten

Het is mis­schien een wat vreemde tijd van het jaar, maar Corona gooit alles door elkaar: deze zon­dag wer­den de kin­de­ren van de heilige communie voor­ge­steld. Op 31 ok­to­ber zullen zij het feest van de eerste communie gaan vieren, wat ge­woon­lijk in het voor­jaar, na Pasen plaats vindt.
Aan het begin van de Mis hebben de kin­de­ren zich voor­ge­steld en voor hen heb ik de preek die U hier­on­der vindt niet zo gehou­den, al kwamen alle thema's wel aan bod. Emeritus pastoor Jan Bus was voor in de kerk aanwe­zig, maar de pastoor was er niet van­wege het over­lij­den van zijn vader voor wie we na­tuur­lijk bij­zon­der hebben gebe­den. We wensen hem en de familie sterkte toe en de over­le­de­ne het eeuwig leven.

Onder­schei­ding

Aan het eind van de vie­ring wer­den drie vrij­wil­li­gers on­der­schei­den: zij zetten zich in voor de admi­ni­stra­tie van het pa­ro­chi­anenbestand, als organist en bre­der voor de kerk­mu­ziek en voor de logis­tiek van versprei­ding van het pa­ro­chie­blad, dat in de Corona-tijd een extra be­lang­rijke plaats in nam.

Ont­moe­ten

Deze ochtend was de kerk goed gevuld, na­tuur­lijk met de Corona-afstand, die keurig overal aange­ge­ven was, maar toch: we kon­den weer met een flink aantal mensen samen zijn. Ook was er gelegen­heid om eerst bij de uitgang van de kerk, daarna in de pa­ro­chie­zaal en in de tuin na afloop van de Eucha­ris­tie elkaar te ont­moe­ten en koffie te drinken.

Omzien naar elkaar en een per­soon­lijke relatie met Jezus

HOMILIE

Vrij­wil­li­gers, bedankt!

Ik wil de vrij­wil­li­gers heel harte­lijk danken
voor alle steentjes die zij bijdragen
aan de opbouw van de kerk,
om de bood­schap door te geven
dat God van mensen houdt
en leven geeft.

Met de ac­ti­vi­teiten van de pa­ro­chie
willen we mensen helpen
om dat te gaan ont­dek­ken,
in contact te komen met de blijde bood­schap,
een relatie met Jezus te krijgen
en zich thuis te voelen in de kerk­ge­meen­schap.

Een doofstomme man

In het evan­ge­lie hebben we vandaag
een doofstomme man ontmoet.
Wat is het verschrikke­lijk moei­lijk
als je niets kunt horen
en ook niet kunt praten!
Je voelt je dan gauw uit­ge­slo­ten
omdat je niet mee kunt doen met de gesprekken.
Die man moest dus veel missen.

Beper­kingen ervaren

We hebben in de Corona-tijd
allemaal ervaren
wat het is om beperkt te zijn
afgesne­den te zijn van contacten.
Deze pandemie en alle beper­kingen
hebben ons laten ervaren
hoe moei­lijk het is als je niet vrij bent
en moet leven met drei­gingen en beper­kingen.

A global world...

Deze tijd heeft ons ook laten zien
hoe verbon­den we zijn met de hele wereld:
want dat kleine virus duikt overal op
en ook de andere grote problemen,
zoals de gevolgen van de klimaat­ver­an­de­ring,
het terrorisme en de vluch­te­lingen­stroom
- ruim 82 miljoen mensen zijn op de vlucht -
zijn globale problemen.
Wij zitten rela­tief goed in ons welvarende land,
de ont­wik­ke­lings­lan­den
hebben veel meer onder dit alles te lij­den.
Daarom roep de paus de mensen op
om elkaar meer als broe­ders en zusters te zijn
en solidair te zijn.
Daarover ging zijn laatste En­cy­cliek “Fratelli tutti”.
Het is be­lang­rijk dat we naar elkaar omzien.

Werledwijde problemen, we­reld­wijde oplos­singen

Voor veel mensen was het dus een moei­lijke tijd.
Kin­de­ren en jon­ge­ren kon­den een tijd niet naar school
en ze had­den vast nooit gedacht
dat ze de school zo zou­den missen;
thuis werken werd de norm
en allerlei bij­een­komsten
kon­den niet door­gaan.
En er zijn mensen ziek gewor­den
en dood gegaan.

Start­zon­dag

We zijn blij dat er nu weer meer moge­lijk is
en aan het begin van dit nieuwe pas­to­rale jaar
spreek ik van harte de wens uit
dat de po­si­tie­ve lijn door zal gaan
en de ac­ti­vi­teiten van de pa­ro­chie weer moge­lijk wor­den;
en ik hoop dat U tot nu toe
goed door die rare Corona-tijd bent geko­men.
Want het was dezer dagen weer in de media:
veel jon­ge­ren kampen
met depressieve klachten
en mensen die het toch al psy­chi­sch moei­lijk hebben
kregen in Corona-tijd meer problemen.

Van harte hoop ik dat U in de pa­ro­chie
een goed pas­to­raal jaar tegemoet gaat
met mooie bij­een­komsten en ac­ti­vi­teiten.
Want we willen ons mooie geloof
en de bood­schap van Jezus Christus
graag door­ge­ven.

De weg naar heling

Doofstom-zijn is een akelig iets.
Toch kreeg dat doofstom zijn van die man
een bete­ke­nis.
Hij had het vast nooit kunnen denken,
maar God ging dat doofstom zijn van hem
gebruiken voor iets moois.

Maar kijk ook even hoe het dan gaat:
Gelukkig werd die arme man
niet alleen gelaten;
de mensen zagen naar hem om.
Er zijn mensen
die de doofstomme bij Jezus brengen.

De weg van het geloof

Zo gaat het ook met de ac­ti­vi­teiten van de pa­ro­chie:
we willen de mensen bij Jezus brengen.
Die mensen hebben ook voor die doofstomme gebe­den.
Zij smeken Jezus hem te helpen.
Dat moeten wij ook niet vergeten:
laten we bid­den voor de mensen
voor wie we onze ac­ti­vi­teiten doen.
Dan neemt Jezus die persoon terzijde.
Die doofstomme is dus dan alleen met Jezus
en Jezus raakt hem aan.
Zo moet het altijd gaan:
wij kunnen heel veel doen,
mensen bij Jezus brengen,
voor hen bid­den,
maar het gaat bij die mensen uit­ein­delijk
om een per­soon­lijke relatie met Jezus
en die kan ontstaan
als ze door Jezus wor­den aan­geraakt,
als het hen raakt
wat ze mee­krij­gen.
Daar mogen we voor bid­den:
dat mensen geraakt zullen wor­den.
Het re­sul­taat van dit alles is
dat de man en die mensen
de welda­den van Jezus ver­kon­di­gen.
De bood­schap wordt doorge­ge­ven.

De kern: Christus' kruis­dood en ver­rij­ze­nis

Hier in het evan­ge­lie
zegt Jezus nog dat ze moeten zwijgen.
Waarom?
Omdat de kruis­dood en de ver­rij­ze­nis
nog niet waren geweest
en als we gaan ver­kon­di­gen,
het geloof willen door­ge­ven,
hoort dat er wezen­lijk bij.
Aan het einde van het evan­ge­lie
zal Jezus het pas als opdracht geven:
“Ga uit over de hele wereld
en verkon­dig het evan­ge­lie
aan heel de schep­ping”.

Gebed voor de pa­ro­chie-ac­ti­vi­teiten

In het nieuwe pas­to­rale jaar

Hemelse vader wij bid­den U
voor het grote gezin van de Kerk
en voor deze pa­ro­chie
dat wij - met Uw hulp - elkaar
in gebed en medeleven
door woord, door voor­beeld
en daad­wer­ke­lijke hulp
tot steun mogen zijn
en elkaar zullen opbouwen in geloof.

Schenk uw zegen aan alle ac­ti­vi­teiten van de pa­ro­chie
en geef dat ze vrucht zullen dragen;
want wij willen bouwen vanuit de bron
waarom heen U ons heeft verzameld:
de vie­ring van de Eucha­ris­tie.

We bid­den U ook
voor all vrij­wil­li­gers van onze pa­ro­chies
in dank­baar­heid voor hun inzet;
wij zijn samen kerk
en zij kunnen niet wor­den gemist;
wij dank U voor hun inzet
voor de pa­ro­chie-ac­ti­vi­teiten.
We bid­den U om Uw zegen voor hen allen,
om samen­wer­king met elkaar
in een goede harmonie
en om steeds weer goede, nieuwe aan­vul­lingen
voor de groep vrij­wil­li­gers.

Heer, zegen ons allen!