Een noodkerk, maar een rots in de branding

Apostelkerk 60 jaar; pauselijke onderscheiding voor steunpilaar

Op zon­dag 3 juli is het zes­tig­ja­rig bestaan van de Apostel­kerk gevierd met een bij­zon­dere en fees­te­lij­ke heilige Mis waarbij flink wat pries­ters con­ce­le­breer­den en aan het eind van de vie­ring twee onder­schei­dingen wer­den uit­gereikt: één wegens zes­tig jaar koor­lid­maat­schap en een pau­se­lijke onder­schei­ding Pro Ecclesia et Pontifice.

Pro Ecclesia et Pontifice

De pau­se­lijke onder­schei­ding mocht ik uitreiken aan de heer Martin van Kleef die vele ver­diensten heeft voor de Apostel­kerk als organist, pen­ning­mees­ter, voor­zit­ter van de loka­tieraad, lid van het pa­ro­chie­bestuur van de samen­wer­kende pa­ro­chies, als or­ga­ni­sa­tor van bede­vaarten en inzet voor het katho­lie­ke geloof op vele terreinen waar­on­der de uitgave van een cate­chis­mus in de tijd dat er nog niet veel was op dat gebied en de zog voor het blad De Apostel. Hij en zijn echt­ge­note zijn ook altijd zeer betrokken geweest bij het semi­na­rie en de gebeds­kring van het semi­na­rie. En zo zou er nog meer te noemen zijn... Ik ben de heer en mevrouw Martin en Riet van Kleef dan ook zeer dank­baar voor al hun inzet voor de Kerk in ons bisdom.

Zestig jaar

De zes­tig­ja­rige koorzan­ger kreeg de onder­schei­ding van de Gregorius­ver­eni­ging uit­gereikt van pastoor Niesten en uit zijn woordje bleek dat deze zan­ger ook buiten het zingen grote be­trok­ken­heid heeft getoond.

Beide gedecoreer­den wens ik van harte proficiat!

Verloop van de vie­ring

Aan het begin van de Eucha­ris­tie­vie­ring heette de heer Martin van Kleef vanuit het pa­ro­chie­bestuur en als voor­zit­ter van de loka­tieraad ie­der­een welkom en bood hij een terug­blik op de zes­tig jaar ge­schie­de­nis van de Apostel­kerk. Onder de pries­ters die hij welkom heette waren behalve pastoor Henk Niesten die de zorg draagt voor de Apostel­kerk ook de deken Floris Bun­scho­ten, de pastoor-moderator Ruben Torres, de overige pries­ters van het samen­wer­kings­ver­band van de H. Familie: pastor Anton Overmars, kape­laan Jaider Chantre Sanchez, pastoor Mathew Njezhukumkattil, em. pastoor Van der Linden, die nog steeds heel actief is in de regio en diaken Marcel de Haas. Ook oud-pastoor Frank Domen was aanwe­zig.

Aan het einde kwamen de kin­de­ren van de Kinder­woord­dienst naar voren en één van het zong zuiver en goed een lied ter ere van het feest.

Na de heilige Mis was er een drukke en geanimeerde receptie met hapjes en drankjes en voor de kin­de­ren was er een speelkussen waar ze zich goed kon­den vermaken.

Hier­on­der vindt U de homilie die ik bij deze gelegen­heid heb gehou­den.

Homilie

Het geloof kunnen we niet aanpassen

Broe­ders en zusters,

Orkaan?

Het is bij­zon­der en mooi
dat we samen dit zes­tig­ja­rig jubileum kunnen vieren.
Als je van buiten naar dit gebouw kijkt,
zul je mis­schien zeggen:
als er een stevige storm komt,
of - vooruit - een orkaan
dan is het gebouw weg,
want het is maar een­vou­dig,
gemaakt van hout.

De buiten­kant

Toch kunnen we ons vaak vergissen
als we alleen naar de buiten­kant kijken.
Dat geldt ook voor ons mensen:
aan de buiten­kant zien we niet
wat er aan de hand is
in het leven van die mens.
Iemand kan zwak lijken en sterk zijn
of sterk lijken en zwak zijn.

Rots in de bran­ding

Zo vergist zich toch
wie denkt dat deze kerk
niet veel bij­zon­ders is
en ge­mak­ke­lijk omver gaat
want kerk-zijn is niet alleen het gebouw,
maar ook de ge­meen­schap
en het gees­te­lijk fun­dament hier­van is stevig;
deze kerk heeft stormen doorstaan
en is als een rots in de bran­ding
overeind ge­ble­ven
in tij­den van veel ver­war­ring
over het katho­lie­ke geloof.

Ge­meen­schap van Jezus Christus

Jezus staat hier centraal
en Zijn aanwe­zig­heid in de heilige Eucha­ris­tie
die als bron en hoogte­punt
van het ker­ke­lijk leven wordt gevierd;
en deze kerk wil ge­meen­schap zijn
en ge­meen­schap bie­den:
de pries­ter temid­den van de mensen,
be­trok­ken­heid bij elkaar als ge­meen­schap,
omdat U door Christus
tot familie bent gemaakt.

Pastoor Pas

In dit alles heeft de grondleg­ger en bouw­pas­toor,
pastoor Pas,
een be­lang­rijke rol in gespeeld.
Hij heeft een fun­dament gelegd
waar zijn op­vol­gers op kon­den voort­bou­wen.
Zo was de Apostel­kerk een rots in de bran­ding
in tij­den van ver­war­ring
en gees­te­lij­ke nood.
En we bid­den na­tuur­lijk vandaag ook
dat pastoor Niesten de ge­zond­heid mag hebben
om ver­der te gaan,
het vuur ontbreekt hem in ieder geval niet!

Funda­ment

Het fun­dament van de kerk
- en kerk dat zijn wij dus allen samen -
zijn de apos­te­len en profeten,
zo zegt de apostel Paulus
in de brief aan de Efesiërs (Ef. 2, 20),
terwijl - zo zegt hij - de sluitsteen Christus zelf is.
Die houdt het hele bouw­werk in zijn voegen.

Niet in het geloof

Dit betekent, beste mensen,
dat wij geen andere bood­schap hebben,
geen ander evan­ge­lie,
dan de bood­schap
die de apos­te­len hebben gebracht
en dat we ons stevig vast moeten hou­den
aan Jezus Christus.
Er is geen ander,
geen andere bood­schap, geen andere Heer.
Er wordt vaak gevraagd
dat de kerk zich zou aanpassen
aan deze tijd
en er zijn zeker zaken
waarin aanpas­sing moge­lijk is,
maar niet in de bood­schap,
niet in het geloof
dat het geloof is van de Kerk der eeuwen.

Laat dit jubileum daarom
voor ons allen
ook een gelegen­heid zijn
om onze trouw aan Christus en de Kerk
en aan het geloof van de apos­te­len
te vernieuwen.

Niet perfect

Die ge­meen­schap van de apos­te­len
was samen­ge­steld uit heel ver­schil­lende mensen,
zij waren zeker niet allemaal perfect
en dat mag voor ons een troost zijn:
we hoeven niet volmaakt te zijn,
maar we moeten er naar streven
betere mensen te wor­den
in de navol­ging van Jezus Christus.
Zo ging het de apos­te­len.

Het beeld van het lichaam

Er zijn ook vele kwali­teiten onder ons:
de één kan dit, de ander dat,
er zijn mensen onder ons
die zich al vele jaren hebben ingezet
voor deze geloofs­ge­meen­schap
en dat is bij­zon­der te waar­de­ren.
We wor­den daarbij uit­ge­no­digd
ieder in zijn of haar waarde te laten,
want de één kan dit, een ander dát,
we moeten niet neerkijken op iemand
omdat die in iets niet zo goed is,
maar eer­der de talenten zien,
want het is zoals het beeld van het lichaam oproept:
wij zijn samen Kerk,
lichaam van Christus,
wij vullen elkaar aan:
de één kan dit, de ander dat,
samen zijn we sterk.

Samen

Samen, op de eerste plaats
met onze hemelse Vader,
want alles wat we kunnen,
hebben we gekregen
en iedere nieuwe dag,
ja elke seconde van ons leven
is een gave;
we zijn allemaal uit­ge­no­digd
om die gaven te gebruiken
tot eer van God
en tot opbouw van de ge­meen­schap,
ook missio­nair
doordat we in het dage­lijks leven
laten zien dat we christen zijn en katho­liek.

Schaam je niet!

Schaam je niet voor je geloof,
schaam je niet voor Jezus Christus,
nodig uit, neem bij­voor­beeld je buurvrouw mee
of je buurman of een kennis.
Voor ieder mens is het goed
om zijn horizon te verbre­den
met het per­spec­tief op het eeuwig leven,
met het per­spec­tief van Jezus Christus.

Patroons­feest

Deze week is op 29 juni
het hoog­feest van de apos­te­len Petrus en Paulus gevierd
en we doen dat hier ook vandaag
omdat dit het patroons­feest van deze pa­ro­chie is.

Paulus

Paulus was een alles-kunner,
hij kon prach­tig preken, zeer goed schrijven,
was on­ver­moei­baar
in zijn missiereizen voor het evan­ge­lie
en overal waar hij kwam
legde hij een be­lang­rijke basis
voor de ont­wik­ke­ling van de kerk ter plaatse.

Petrus

Hij was heel anders dan Petrus,
die vaak angs­tig was geweest,
Christus had verloochend
toen hij bang was om te moeten lij­den
en soms was hij ont­moe­digd
en dacht hij: ik stop er maar mee,
ik ga weer vissen.
Hij had dus angst voor het lij­den.
Als Petrus nu had geleefd
had hij in de verlei­ding kunnen komen
om voor eutha­na­sie te kiezen.
Toch heeft Jezus hem uitgekozen
om het hoofd te wor­den van de Kerk,
hij zou de rots wor­den
op wie de Heer zijn kerk zou bouwen.

Een kleine weg

Dat is een grote troost voor ons:
Jezus zoekt niet of niet alleen
de perfecten,
de mensen die het allemaal goed kunnen,
de groten en de sterken,
Hij is er voor ons allemaal
en juist met onze klein­heid en zwak­heid
kunnen we iets moois voor het rijk Gods betekenen.
Jezus heeft dat zelf aan ons laten zien
door de wereld niet te verlossen en te red­den
door een gewel­dige daad,
door een groot en in­druk­wek­kend won­der,
maar door een­vou­dig te lij­den,
ver­oor­deeld als een crimineel.

Hij houdt van ons!

Hij houdt van ons,
zoals we zijn,
met de moge­lijk­he­den
en de onmoge­lijk­he­den
die wij hebben,
met onze talenten
én met onze zwak­he­den.
Hij vraagt ons alleen te ver­trouwen
en te willen groeien
in de navol­ging van Jezus
en Hij vraagt ons om Hem
trouw te willen zijn
en als we gevallen zijn
om weer op te staan.

Moge God U allen zegenen
op de voor­spraak van de heilige Apos­te­len
en U sterken op de weg van Jezus Christus!