Misschien moet je het roer omgooien?

Feest van Sint Bavo - aanstelling communiebedienaren

Op zon­dag 2 ok­to­ber vier­den we in de ka­the­draal het feest van sint Bavo, dat sinds vorig jaar in ons bisdom op 3 ok­to­ber wordt gevierd maar als patroons­feest op zon­dag kan wor­den gevierd. Er wer­den bovendien drie communiebe­die­naren aan­ge­steld. Bavo gooide op een bepaald moment het roer om en begon een nieuw leven. Moeten wij dat soms ook niet doen?

Het ka­the­drale koor zong onder lei­ding van Fons Ziekman en Laine Tabora. Diaken Philip Weijers assis­teerde. De Mis is nog terug te zien op ka­the­draal TV (You Tube­ka­naal).
Na het evan­ge­lie wer­den de drie communiebe­die­naren aan­ge­steld, Van harte wensen we hen Gods zegen voor de taak die zij vervullen om communie uit te reiken, bij mensen thuis, in verpleeg­hui­zen of tij­dens de Eucha­ris­tie­vie­ring in de kerk.

Wie was Bavo en wat heeft hij met Haar­lem te maken? In de homilie ston­den we erbij stil.

(Foto onderaan: tintinnabulum, bel die teken is van de basiliek, met de heilige Bavo)

Homilie

Mis­schien moet je je koers verleggen...

FEEST VAN DE H. BAVO Ka­the­draal (Mt. 19, 27-29)

Ver­an­de­ren

Mis­schien dat het U ook wel over­ko­men is,
dat u op een bepaald punt in uw leven
hebt gevoeld en ervaren
dat U de koers van uw leven
moest ver­an­de­ren
of zelfs dras­tisch moest verleggen,
mis­schien zelfs in de zin
van een beke­ring,
met een inzicht in de geest van:
hoe ik het tot nu toe heb gedaan
was niet goed,
ik moet het roer omgooien.
Dat had Bavo zo sterk dat hij vond:
ik heb er een zooitje van gemaakt,
als ik God wil eren
met mijn leven,
dan moet ik kappen
met het leven zoals ik dat nu leef.

Wat het meest telt

Zo’n inzicht kan lei­den - en leidde bij hem -
tot een geest van boet­vaar­dig­heid.
En die nieuwe weg die wordt inge­slagen,
het feit dat iemand
zo’n nieuw begin maakt,
is veel be­lang­rijker en door­slag­ge­ven­der
dan wat er fout is geweest in het verle­den.
Hoe het ver­der gaat, hoe je iets voltooit
of hoe je je leven voltooit,
dát telt voor God het meest.
We zien dat tal­loze keren in het evan­ge­lie:
het ver­dwaalde schaap,
de bekeerde zon­daar,
de tolle­naar die apostel werd,
Jezus geeft aan hen alleen maar extra liefde.
Hij kijkt naar mensen
als personen die een nieuw begin kunnen maken,
God ziet in ons po­ten­tie.

Aan het eind van het leven...

Soms komt iemand aan het eind van zijn leven
en dan komen er nieuwe inzichten,
een afwe­ging van bepaalde aspecten,
maar tege­lijk is er een drempel en soms zelfs schaamte
om dan zo’n nieuw begin te maken
en bij­voor­beeld ineens een pries­ter te roepen,
terwijl die persoon daar tien­tal­len jaren niets mee had.
Toch zijn er mensen die dat dan doen
Ik zou zeggen: prach­tig, moe­dig zelfs., dapper.
Ach, ons leven loopt soms op een bepaalde manier,
er zijn allerlei factoren die een rol kunnen spelen
waarom het zo is gegaan,
maar in zekere zin geeft dat niet zo
en het is nooit te laat
om een nieuwe stap te zetten.
Het mooie is juist
dat zoiets in de kerk altijd kan.
Een kerk is er voor zon­daars,
niet voor mensen die zich perfect vin­den.
We zou­den dus altijd moed mogen vatten

Allowin werd Bavo

Allowin was een wilde jongen
die niet terug schrok voor geweld
en anderen gerust stevig bena­deelde
als dat goed was voor eigen gewin.
Zijn personeel behandelde hij als slaven.
We kennen niet alle details,
maar mooie waren die niet.
De dood van zijn vrouw
bracht een omme­keer.
Door de raad en be­ge­lei­ding
van de heilige bis­schop Amandus
liet hij dit leven achter zich,
hij bekeerde zich, deed boete
en trad in het klooster in
dat Amandus in Gent had gesticht.
Daar nam hij de naam Bavo aan.
Na enige tijd ging hij
in de buurt van het klooster
als kluize­naar wonen,
nog steeds met die geest van boetedoe­ning
voor het kwaad dat hij had gedaan.
Zo werd Allowin de heilige Bavo.

Bavo en Haar­lem

Hoe kwam Sint Bavo vanuit Gent naar Haar­lem?
De oudste kerkje dat hier aan Bavo was gewijd,
was er al rond het jaar 1000.
Waar­schijn­lijk is dat geko­men
omdat de Graaf van Holland Dirk II
met een dochter van de Graaf van Vlaan­de­ren trouwde.
Monniken brachten toen relieken mee uit Gent
- zo wordt verhaald -
voor de kapel van de Graaf en voor de abdij van Egmond.

Gebed voor de een­heid

Haar­lem groeide en bloeide
en tegen het jaar 1500 waren er maar liefst
twin­tig kloosters in de stad!
Er is veel gebeurd in al die eeuwen
en na 1500 vond de kerkscheu­ring plaats
waarbij het pro­tes­tantisme ontstond.
Daarom zijn er in Haar­lem twee Bavo-kerken;
dat is een gelegen­heid te bid­den,
met de gelo­vi­gen van de oude Bavo,
dat de een­heid van alle chris­te­nen
weer mag wor­den her­steld.

Abraham, Paulus, de apos­te­len...

Die radicale koerswijzi­ging,
die beke­ring en ver­an­de­ring van leven,
die de heilige Bavo doormaakte,
die komt vandaag terug in de lezingen
die bij dit feest van Bavo horen.
In de eerste lezing was het Abram,
later Abraham geheten,
die uit roe­ping
weg­trok uit zijn land
om daar op Gods wij­zing
een nieuw leven te beginnen.
In de tweede lezing was het Paulus,
die een aanzien­lijk wet­ge­leer­de was
met uits­te­kende scholing,
maar alles als verlies en vuilnis ging be­schou­wen
omdat hij voelde dat hij
een nieuw leven moest beginnen.
Van een christenver­vol­ger
werd hij een vurige christen en apostel,
een mis­sio­na­ris pur sang.
In het evan­ge­lie was het Petrus,
die sprak uit naam van de twaalf apos­te­len.
Ook die apos­te­len had­den alles achter gelaten,
alles prijs gegeven
om een nieuw leven te beginnen.
Dat ging met horten en stoten,
soms kwam de oude mens nog wel eens naar boven,
waren ze jaloers of eer­zuch­tig, laf en angs­tig,
maar die grond intentie was er
en die zijn ze trouw ge­ble­ven.

Moet je mis­schien een nieuw begin maken?

Deze feest­dag van Sint Bavo
is dus een mooie dag
om eens even te kijken
of er stappen zijn
die wij mis­schien moeten zetten,
zoals Bavo dat heeft gedaan;
of er een roer is
dat wij mis­schien moeten omgooien,
een inzicht waar we gevolg aan moeten geven.
Bavo maakte een nieuw begin
net als Abraham, de apos­te­len,
net als tolle­naars en zon­daars
en vele andere verloren schapen
in de loop van de eeuwen;
het kan geen kwaad
om af en toe eens even
met die bril naar ons eigen leven te kijken:
ligt zo’n nieuw begin mis­schien ook op onze eigen weg?