Is het God die je beproeft?

Eerste zondag veertigdagentijd A

Op de eerste zon­dag van de Veer­tig­da­gen­tijd ston­den we stil bij beko­ringen en be­proe­vingen. De eerste mensen gingen daar­mee de mist in: een door­gaande lijn van kwaad en zonde begon die tot in onze dagen doorgaat en feite­lijk in elke mens aanwe­zig is. Daarom moeten we weerstand bie­den... Maar van wie komen die be­proe­vingen en beko­ringen?

Ik vierde de Eucha­ris­tie in de ka­the­draal, die vie­ring is nog te zien op ka­the­draal TV: Heilige Mis - Zondag 26 februari - 1e Zondag Veer­tig­da­gen­tijd - YouTube

Homilie

Wie heeft dit op mijn pad gebracht?

Waarom?

Na­tuur­lijk zullen we bijna allemaal wel denken
- als ons be­proe­vingen over­ko­men,
zoals ziekte, verlies, een tegen­val­ler -:
“Waarom moet dan nou?
Waarom moet me dit nu weer over­ko­men?”
Of mis­schien ook: “Waarom laat God me in de steek?”

De aard­be­vingen en de oorlog

Nu is het mis­schien ook wel weer zo
dat we dit momenteel
mis­schien nau­we­lijks durven te zeggen:
want ons leed verbleekt
bij de rampen waardoor andere mensen
wor­den getroffen:
die zijn zoveel groter en on­voor­stel­baar­der:
hon­derd­dui­zen­den mensen ontheemd
en tien­dui­zen­den mensen gestorven
door de vre­se­lijke aard­be­vingen in Turkije en Syrië;
en wie zal precies kunnen zeggen
hoeveel mensen in de oorlog in Oekraïne gestorven zijn?
Ik hoor ver­schil­lende bereke­ningen
van het aantal slacht­of­fers,
maar hoe het ook zij: het aantal is hoog.

Eergis­te­ren was het een jaar
dat dit zin­loze geweld is be­gon­nen;
laten we bid­den voor al deze mensen
en veel dank ook
voor wat U voor de aard­be­vingsslacht­of­fers
in de collecte hebt gegeven.

De men­se­lijke factor

In deze rampen zit een men­se­lijke factor:
het zijn een mens of mensen die het geweld
in Oekraïne zijn be­gon­nen;
het zijn aannemers, politici en ambtenaren
die de bouw­voor­schriften
niet serieus hebben geno­men,
waardoor gebouwen nu zijn ingestort.
En er is de na­tuur­lijke factor
die de aard­be­ving zelf heeft veroor­zaakt.

Be­proe­vingen in ons eigen leven

Zo is het op kleinere schaal in ons eigen leven:
soms zijn we zelf mede oor­zaak
dat we in een situatie van be­proe­ving zijn geko­men,
had­den we soms zelf maar wat anders gerea­geerd,
dan was het allemaal niet zo uit de hand gelopen;
had­den we zelf maar wat gezon­der geleefd,
dan waren we mis­schien van deze ziekte gevrij­waard ge­ble­ven;
had­den we dit of dat maar niet geris­keerd,
dan had­den we nu niet
in finan­ciële problemen gezeten, enzo­voorts.
Soms heeft een be­proe­ving ons zomaar getroffen,
je had er niets aan kunnen doen,
je had het niet kunnen voor­ko­men,
het is zomaar over je heen geko­men.

God en de be­proe­ving

Is zo’n be­proe­ving dan iets waar God helemaal buiten staat?
Of heeft Hij die be­proe­ving juist op ons pad gestuurd?
Som­mi­gen zien er zelfs de straffende hand in van God.
Maar zo werkt het niet,
want God is een God van barm­har­tige liefde
en Hij laat het onkruid opgroeien met de oogst
omdat Hij niet met het onkruid
het goede koren uit wil trekken,
zo zegt Jezus in een van Zijn toe­spra­ken.
Ik weet niet zo precies
hoe we dit soort be­proe­vingen moeten zien,
dat zal ons na dit leven pas helemaal dui­de­lijk wor­den
en dan zien we alles in een ander per­spec­tief.
Maar soms kunnen we wel als we terug kijken
een rode draad ont­dek­ken:
dit is mij toen over­ko­men,
ik dacht toen nog: waarom?
Maar achteraf gezien moet ik zeggen,
dat hoe pijn­lijk ook,
ik er gees­te­lijk toch door gegroeid ben,
er iets van heb geleerd,
dat het moei­lijke me ook iets heeft gebracht.
Mis­schien zelfs:
Ik ben er sterker uit geko­men.

Jezus bekoord

Jezus wordt vandaag in het evan­ge­lie
naar de woes­tijn gevoerd
om daar op de proef gesteld te wor­den.
Hij wordt daar door de duivel bekoord.
Jezus is dus in een moei­lijke verlei­ding geplaatst.
Maar wie heeft Hem in die situatie gebracht?
Dat is God zelf!
Volgens het evan­ge­lie was het God zelf die dit had gedaan.
Het staat er zo dui­de­lijk aan het begin van het evan­ge­lie:
“In die tijd werd Jezus door de Geest
naar de woes­tijn gevoerd”
Het is de Geest, dus God zelf,
die Hem in deze nare situatie brengt.

Heftige beko­ringen

De beko­ringen zijn hef­tig:
ze proberen Jezus van Zijn zen­ding af te krijgen,
de satan wil dat Hij de goede waar­den ontrouw wordt.
De eerste beko­ring gaat over materie,
over stenen in brood ver­an­de­ren;
die beko­ring gaat over: denk aan jezelf,
zorg dat je zelf niets tekort komt.
Het is toch rede­lijk dat Jezus dat doet,
Hij heeft toch hon­ger?
Jezus wordt bekoord
om met zich­zelf bezig te zijn,
niet met Zijn missie voor anderen;
de tweede beko­ring gaat erover
dat Jezus zich door de engelen
laat dienen,
zoals we allemaal wel graag bediend willen wor­den,
een vip-be­han­de­ling voor ons­zelf.
Dat is toch rede­lijk, Jezus is toch een vip?
De derde beko­ring wil Jezus verlei­den
om te heersen over alle ko­nink­rijken der aarde
en niet lan­ger te dienen.
Dat is toch rede­lijk, Hij is toch de Zoon van God?

Onder de schijn van rede­lijk­heid

Die beko­ringen halen dus onder de schijn van rede­lijk­heid
totaal onderuit en ontkennen
wat Jezus op aarde komt doen,
de mens die Jezus ge­roe­pen is te zijn.

Het zijn dus hele lelijke be­proe­vingen,
vol­ko­men tegen gesteld aan de missie
die Hij van de hemelse Vader heeft gekregen
en toch is het de Geest
die Jezus in deze situatie heeft gebracht.

Maar Jezus is er sterker uit­ge­ko­men.

Was het Gods wil?

Zo is het ook voor ons.
Wat fluis­te­ren die duiveltjes ons in het oor?
Ik kan U niet zeggen
of een bepaalde be­proe­ving in Uw leven
Gods wil is geweest
of dat we naar andere oor­zaken moeten zoeken.
Soms kunnen we een reden vin­den
waarom het toch nog niet zo slecht voor ons is geweest,
omdat we er sterker of beter uit zijn geko­men.
Ik kan ver­der alleen maar zeggen
dat we deze veer­tig­da­gen­tijd hebben gekregen
om door vasten, gebed en vrijgevig­heid voor de armen
zelf meer onthecht gees­te­lijk krachti­ger te wor­den,
want er komen vele be­proe­vingen op ons af,
een beetje gees­te­lij­ke kracht hebben we wel nodig...

Gebed van de gelo­vi­gen (Voor­bede)

ka­the­draal 1e zon­dag van de Veer­tig­da­gen­tijd

Laten we bid­den tot de Heer, tot de God die onze Vader is

Gebed voor Oekraïne

1. Om een spoe­dig einde aan de oorlog in Oekraïne, die zoveel men­sen­le­vens kost en die nu al een jaar duurt; dat de wil om vrede te bereiken mag gaan over­heer­sen en een recht­vaar­dig einde van de oorlog moge­lijk wordt. Laat ons bid­den.

Gebed voor Syrië en Turkije

2. Om hulp, uit­zicht en een betere toe­komst voor alle mensen die getroffen zijn door de aard­be­vingen in Syrië en Turkije; om vrede en eeuwige rust voor allen die zijn om­ge­ko­men. Laat ons bid­den

Gebed voor wie zich inzetten voor de oorlog en de aard­be­ving

3. Om Gods zegen over de inzet van onze paus en ver­schil­lende organi­sa­ties binnen de katho­lie­ke kerk die zich inzetten om vrede in Oekraïne te bereiken en over alle hulp­orga­ni­sa­ties die de nood proberen te lenigen van de mensen die door de aard­be­vingen getroffen zijn. Laat ons bid­den

Gebed bij beko­ringen

4. Dat we zelf kracht zullen krijgen om aan beko­ringen en verlei­dingen te weerstaan, dat we gees­te­lijk mogen groeien door de offers die we hebben moeten brengen, dat we kracht mogen ont­van­gen om goed staande te blijven en hoop­vol te zijn. Laat ons bid­den.

Slot­ge­bed

B. Aanvaard, goede God, onze gebe­den en sta ons bij om de goede strijd te kunnen strij­den en eenmaal de prijs voor de over­win­ning te ont­van­gen, bij U die leeft en heerst in de eeuwen der eeuwen.