We hebben verbindende mensen nodig!
In het spoor van Jezus die hemel en aarde verbindt
Op 24 december vierde ik de Nachtmissen in de kathedraal om 20.00 uur en 22.30 uur. Beide keren was de kathedraal vol. Het kathedrale koor zong de Krönungsmesse van W.A. Mozart. Teveroen was al een kinderviering geweest, ook die met een grootdeels volle kathedraal. We mogen terugkijken op mooie en bijzondere vieringen.
Voor de eerste nachtmis waren er kaarten nodig geweest, die werden uitgegeven zolang er plaatsen waren. Toch was de tweede Nschtmis nog voller omdat er stoelen werden bijzgezet en de mensen ook in de zijkapellen zaten. De sfeer was steeds goed en ingetogen.
Veel emnsen hebben deze vieringen voorbereid, ik ben de vele vrijwilligers dankbaar en natuurlijk ook ons kathedrale koor!
Verbinding brengen, in Jezus' spoor
NACHTMIS VAN KERSTMIS
Vannacht gebeurt het
Allereerst nogmaals heel hartelijk welkom
in deze kerstnacht.
We vieren de geboorte van een Kind,
dat is meer dan tweeduizend jaar geleden gebeurd.
Maar dit is niet een herdenking
van iets dat in een grijs verleden,
lang geleden, heeft plaatsgevonden.
We vieren dit kerstfeest
alsof het vannacht opnieuw gebeurt,
alsof Hij vannacht geboren wordt, dat Kind.
En dat is precies de bedoeling, zo is het ook:
dat Kind moet vannacht opnieuw geboren worden,
in de harten van de mensen.
Het verharde hart
Wat betekent het als het Kind
in je hart wordt geboren?
Onze harten zijn door alles wat we meemaken
misschien toch wat harder geworden;
verharding is wat velen in onze samenleving zien;
en wellicht draait alles soms wat teveel om onszelf.
Waarom doen we zo “groot”?
Een Kind
Tegenover dit verharde hart
staat in deze nacht een weerloos kind,
dat kwam om de mensheid te dienen
en dat ons uit nodigt te worden als een kind
met ontvankelijkheid en openheid,
de hardheid van ons hart te laten varen
met een zeker besef van kleinheid
en verwachtingsvol.
De wereld draait niet om mij, om ons.
En er is Iemand die mij, die ons beschermt,
die naar ons omziet
Wie niet wordt als een kind,
kan het rijk der hemelen niet binnengaan,
zei Jezus zelf.
Word als een kind,
eenvoudig, open, ontvankelijk.
Bukken!
Als je in Bethlehem komt
en de geboortekerk wil binnengaan,
moet je bukken;
de toegangspoort is laag.
Je bent uitgenodigd
om zo in het voetspoor van Jezus te lopen
met wat geloof, hoop en liefde.
De hoop zal in het komende jaar centraal staan;
we vieren een jubeljaar
dat deze nacht door paus Franciscus wordt geopend
en komende zondag in onze kathedraal;
het thema voor het heilig jaar 2025 luidt:
“Pelgrims van hoop”
Een besluit...
In die tijd kwam er een besluit
van keizer Augustus in Rome,
zo begon het evangelie.
Jozef en Maria moesten toen huis en haard verlaten
om zich te laten inschrijven in Bethlehem.
Maria was hoogzwanger en de tocht was lang.
En toen het Kind geboren was, moesten ze
door de dreiging van koning Herodes
op de vlucht slaan naar een ander land, Egypte,
om niet vermoord te worden.
Het overkwam hen...
Maria en Jozef waren gewone, vreedzame mensen
in een verre uithoek van dat grote
Romeinse rijk.
Het was een beslissing geweest, die volkstelling,
van machtige heersers,
ergens ver weg.
Dat alles gooide hun leven overhoop.
Een hoogzwangere vrouw op een ezel
ver laten reizen;
een jong gezin
door woestijnen laten vluchten:
grote, hoge heren
hadden beslissingen genomen
zonder zich te bekommeren om de gevolgen
voor miljoenen mensen.
Maria en Jozef moesten het ondergaan,
ze waren één van de velen.
De wereld nu
Dit is natuurlijk herkenbaar
nu we leven in een tijd
dat allerlei oorlogen worden uitgevochten;
die kwamen door keuzes van heersers ver weg,
maar de gevolgen reiken tot hier;
we denken aan de vluchtelingen uit Oekraïne
en mensen die tegenover elkaar komen te staan
vanwege de oorlog in Gaza;
er zijn vele vluchtelingen, meer dan ooit,
talloze slachtoffers,
dood en verderf.
Wij kunnen er maar weinig aan doen,
maar laten we bidden en werken voor vrede
waar we maar kunnen,
ook om ons heen, in onze eigen kring,
laten we mensen van verbinding trachten te zijn
en laten we hopen en bidden
dat de brandhaarden zich niet uitbreiden
en leiders alles willen doen
om rechtvaardigheid en vrede te bewerken.
Laat het Kind dat vrede kwam brengen
ook in hun hart geboren worden!
Waar zijn de mensen van vrede?
Als je er met een menselijke bril naar kijkt,
kun je het alleen maar vreselijk vinden
en je misschien zelfs afvragen waarom God dit toelaat.
Maar ik denk dat we voor de oorzaken
eerder naar de mensen moeten kijken
dan naar God.
Ik bid dat die mensen
zich zullen laten inspireren
door die grote God
die als een arm kind,
een kind van vrede, werd geboren.
Soms maken we iets mee in ons leven
dat zwaar en moeilijk is om te dragen
als we er midden in zitten;
maar soms, veel later
met meer afstand,
ontdek je wellicht zelfs iets
van een zin, een betekenis
in dat moeilijke.
Rode draad
U hebt het misschien zelf ook weleens gehad:
er gebeurt iets in je leven
dat je moeilijk en onbegrijpelijk vindt
en veel later kun je er soms toch
een rode draad en een waarde in ontdekken,
die je je niet bewust was
toen je er midden in zat.
Zo is het met de geboorte van Jezus.
Als we nu achteraf
naar dat gebeuren kijken
van die volkstelling en de vlucht naar Egypte
waarin Maria en Jozef en het Kind Jezus
een willoze speelbal waren,
dan was dat allemaal toch niet zonder betekenis.
De Schriften werden vervuld.
Hij is ons leven komen delen,
ons lijden, onze pijn,
en Jezus is naast armen en vluchtelingen
gaan staan.
Verbinding...
Het is weer Kerstmis.
Jezus wordt geboren,
nu, weer, vannacht.
Ja, het gebeurt deze nacht opnieuw
in ieder mens van goede wil,
in verbindende mensen
- verbindend met God en de naaste -,
die bewerkers van vrede zijn
en die zich laten raken
door de boodschap en het leven
van dit Kind.
Zalig Kerstmis!
