Zijn oorlogen en conflicten de schuld van religies?

Eerste Kerstdag - Vrede begint bij jezelf

De dag­mis van Kerst­mis in de (bijna) volle ka­the­draal was opnieuw een feest door de fees­te­lij­ke zang en li­tur­gie. We ston­den stil bij het Kerste­van­ge­lie van deze dag: de evangelist Johannes reflec­teert in de proloog van zijn evan­ge­lie op de bete­ke­nis van de menswor­ding en de komst van Jezus Christus. Het licht schijnt soms maar door een kiertje...

In de ka­the­draal is ook een speciale Kerst­ka­pel (twee foto's), die is de thuisbasis van het H. Kerst­mis­gilde, één van de oudste nog bestaande gildes en broe­der­schappen van ons land. In de Missen van kerst­mis wordt ook bij­zon­der gebe­den voor de levende en ovele­den leden van dit Gilde.

De tekst van het evan­ge­lie van Johannes (Jo. 1, 1-18) spreekt van het Woord dat is vlees gewor­den en het licht dat in de duisternis schijnt. Daar ston­den we bij stil in de homilie:

JE BENT EEN UNIEK MENS... MET EEN OPDRACHT

EERSTE KERSTDAG 25 DECEMBER KATHEDRAAL

Zalig

Zalig Kerst­mis!
Die tra­di­tio­neel katho­lie­ke kerstwens
slaat niet op het heer­lijke eten van de kerst­maal­tijd,
maar op ons gees­te­lijk wel­zijn.
Het is de wens dat deze dagen
ons allen gees­te­lijk , spi­ri­tu­eel goed mogen doen,
in alle opzichten,
met de gedachte dat onze levensweg
een weg is naar iets moois,
naar de eeuwige zalig­heid,
het volmaakte geluk.
De wens is dus dat deze dagen
ons vooruit mogen helpen op die weg
en dat we hoop en moed blijven hou­den.

Schep­ping of evolutie?

“Alles is door Hem gewor­den
en zon­der Hem is niets gewor­den
van wat gewor­den is”,
zei ons vandaag het evan­ge­lie.
Dir is een uit­no­di­ging aan ons
om vaker met ver­won­dering rond te kijken:
Hoe mooi en bij­zon­der is alles gemaakt,
de schep­ping is een prach­tig kunst­werk.
Het is niet schep­ping of evolutie,
het is veel meer schep­ping én evolutie.
Daar herken je de hand van de Meester in,

Serie­mo­del?

We hebben het leven gekregen.
Het is vaak bij een geboorte
dat we het won­der van het leven ervaren.
We zijn niet gemaakt,
als een auto of mobiele tele­foon
die als model X in een serie
in de markt wordt gezet.
Wij zijn uniek.
Ook al lijk je op je ouders,
je bent toch ook weer anders,
er is nooit iemand geweest als jij, als U en ik.

Mens met een opdracht

Het leven is dus een geschenk,
maar niet een cadeautje
dat je weg kunt doen
als het je niet meer bevalt.
Het leven is een geschenk
met een opdracht,
de opdracht om er iets moois van te maken,
niet alleen voor ons­zelf, een goed leven voor ons­zelf,
ook voor anderen.
Onze roe­ping is
om dienend te leven,
een mens-voor-anderen te zijn.
Dat komt juist met kerst­mis bij­zon­der tot uiting,
op dit moment dat we vieren
dat een Kind geboren werd
dat kwam om ons te dienen.

Als kerst­mis geen feest is...

Na­tuur­lijk zijn deze dagen
niet voor ie­der­een een feest.
We wor­den daarom juist met Kerst­mis uit­ge­no­digd
aan andere mensen te denken,
aan wie een­zaam is,
aan wie het gemis van een dier­ba­re extra voelt,
of juist nu een verdriet of pijn
meer nog dan anders ervaart.
En onze gedachten en gebe­den
gaan ver­der...
naar de vele mensen die we­reld­wijd
in nood verkeren,
hon­ger hebben of moeten vluchten.
Ook dat is Kerst­mis:
het is geen feest om ons op te sluiten
in ons­zelf of onze eigen kring alleen,
dit is het feest van de geboorte van het Kind,
dat kwam om ons toe­komst te geven
en ons te in­spi­re­ren tot liefde voor de naaste.

Brengen religies oorlog?

Soms zeggen mensen
dat religies niets goeds brengen,
alleen maar con­flic­ten en oorlog;
maar hebt u ooit een pries­ter horen oproepen
tot haat en geweld?
Zo iemand - als die al bestaat -
zou de naam van pries­ter niet waar­dig zijn
en zelfs niet de naam van “christen”.
Stalin, Mao en Pol Pot waren trouwens atheïsten
en ook Hitler ging niet naar de kerk..

Jezus kwam niet als een mach­tig persoon,
niet om te heersen, maar om te dienen,
arm en een­vou­dig, zo kwam Hij,
dat is ons voor­beeld, onze in­spi­ra­tie.

Ons geloof nodigt uit tot omzien naar de naaste,
tot liefde en begrip voor een ander,
tot eenvoud en dienst­baar­heid.
Zeker, er zijn allerlei fouten en zon­den
die mensen van de kerk begaan,
maar ook daarom moet die oproep blijven klinken,
die Jezus zelf deed:
“Bekeer je” en: “Heb je naaste lief”.

Feest van vrede

Kerst­mis is een feest van vrede,
van ver­bon­den­heid met God en tussen mensen.
“Eer aan God en vrede op aarde
onder de mensen in wie Hij welbehagen heeft”,
zongen de engelen bij de stal van Beth­le­hem.

Die vrede begin al bij ons­zelf.
De vraag die het kerst­feest ons stelt
is eerst naar de vrede in ons eigen hart.
Hoe kun je in jezelf tot vrede komen?
Mis­schien ben je niet goed behandeld,
heeft het leven je niet gebracht
wat je zou hebben gewild.
Of mis­schien heb je dingen gedaan
waar je spijt van hebt.
We dragen bijna allemaal
ook pijn mee in ons hart, “regrets”
en verdrie­tige her­in­ne­ringen.
Ook dat is een reden waarom het evan­ge­lie
vandaag van het duister spreekt.
Maar in dat duister schijnt een licht.
Het is een zacht en vrien­de­lijk licht,
dat ver­ge­ving brengt en je begeleidt.
Het is maar een klein licht, zo te zien,
een pas­ge­bo­ren Kind.
Dat kleine licht, dat een­vou­dige woord
dat tot ons komt zon­der zich op te dringen,
is al voldoende om onze weg te kunnen gaan.

Mis­schien maar een kiertje

Dat licht schijnt mis­schien maar door een kiertje
in een donkere, duistere wereld.
Maar het is er,
in ons leven en in de wereld.
Er is dus hoop, er is reden om te ver­trouwen
en wij zijn ge­roe­pen
om als kin­de­ren van God
mede­wer­kers van die hoop te zijn
en dat licht van Kerst­mis door te geven.