'Ja, hier ben ik' - Priesterwijding Dino Deltin

In een volle ka­the­draal mochten we op zater­dag 14 juni de pries­ter­wij­ding vieren van Dino Deltin, samen met vele pries­ters, ouders en fami­lie­le­den van Dino, broe­ders en zusters van zijn Neo­ca­te­chu­me­nale ge­meen­schappen, pa­ro­chi­anen en vele andere gelo­vi­gen. Een pries­ter is als een graan­kor­rel die in de aarde valt: hij geeft zijn leven: "Ja, hier ben ik".

Het bisdom­koor onder lei­ding van pastoor Álvaro Rodriguez Luque heeft prach­tig gezon­gen, ook se­mi­na­risten deden daaraan mee; er waren acolieten vanuit de ka­the­draal, de Obrecht­paro­chie en andere plaatsen.

Ik dank al degenen die met de vor­ming van Dino waren belast: de rector van Re­demp­to­ris mater, kan. Luc Georges, studieprefect en vicerector José Manuel Tercero Simòn, rector Jeroen de Wit, gees­te­lij­ke vader Bruno Sestito, docenten, stage­pas­toors, in het bij­zon­der pastoor Àlvaro Rodriguez Luque (met Josue Mejia Sanchez, Bert Glorie en apstoraal werker Annemarie van Straaten) bij wie Dino het laatste jaar diaken was.

De vie­ring is nog terug te zien op ka­the­draal TV: Heilige Mis - Zater­dag 14 juni - Pries­ter­wij­ding

Aan het begin van de vie­ring heb ik ge­pro­beerd iets in het Kroa­tisch te zeggen om de fami­lie­le­den van Dino welkom te heten. Dat zal mis­schien geen groot succes zijn geweest, maar de poging was er...

Na de pries­ter­wij­ding was er door het semianrie Re­demp­to­ris Mater een maal­tijd geor­ga­ni­seerd waar de vele Kroa­tische gasten, de broe­ders en zusters van de ge­meen­schappen van Dino en andere gasten aanwe­zig waren (foto's onder).

"Ja, hier ben ik"

PRIESTERWIJDING van Dino Deltin

Beste Dino, ouders van Dino, fami­lie­le­den, u allen, broe­ders en zusters,

Een stap naar voren

Voordat je pries­ter wordt gewijd, wordt je naam ge­roe­pen, je hebt geant­woord op die oproep: “Ja, hier ben ik”; je zette een stap naar voren om je aan te bie­den, om als de graan­kor­rel te zijn die in de aarde valt en sterft en zo rijke vruchten draagt. Zo zal de roe­ping tot vol­tooi­ing komen die je tij­dens de jaren van voor­be­rei­ding in je hart hebt mee­ge­dragen.

Zal ik mezelf geven?

Ook hier in deze ka­the­draal vandaag, zijn er denk ik jon­ge­ren die in hun hart over­we­gen om deze stap te zetten en als pries­ter of reli­gi­eus een graan­kor­rel te wor­den, heel hun leven te geven en vrucht te dragen. Wees niet bang! Wees niet bang om jezelf te geven!
De ware vreugde vind je door jezelf te geven. Dat je jezelf geeft komt in allerlei gedachten, woor­den en daden tot uiting. Steeds sta je wéér voor die vraag: zal ik mezelf geven of doe ik dat niet?

Moeite

Want wat je geeft zal je soms moeite kosten. Mis­schien ben je niet zo ma­te­ria­lis­tisch aan­ge­legd en maakt het je niet uit dat je geen grote rijkdommen zult verwerven, mis­schien hoef je niet in een prach­tig huis te wonen of in een dure auto te rij­den, maar zal iets anders, bij­voor­beeld het celi­baat - in ont­hou­ding leven - je moeite kosten. Waar ook je beko­ringen zullen liggen - die we allemaal krijgen - vergeet niet dat je hier, vandaag, hebt gezegd: “Ja, hier ben ik!”

Offers en het Offer

De kracht om offers te brengen en op te staan als je eens gevallen bent, zal uit­ein­delijk van God komen, maar het helpt al heel veel als je vreugde vindt in je pries­ter­schap en dank­baar­heid ervaart om de grote gaven die met het pries­ter­schap verbon­den zijn. De kern van je leven zal het offer zijn, het offer dat Jezus voor ons allen heeft gebracht en waar­mee jij je als pries­ter verenigt, in het bij­zon­der wanneer je de Eucha­ris­tie viert.
Wat je ont­vangt in het pries­ter­schap is, volgens mij, het mooiste geschenk dat een mens zich kan denken.

Hilarus dator

Nee, de echte blijd­schap komt niet door een opeenstapeling aan mate­rië­le voorspoed, niet door lust, door geld of macht, maar doordat je een “hilarus dator” bent, een blijde gever én door de rijkdom van Gods genade. “Laetus obtuli universa”, blij heb ik U alles gegeven.

Triest?

Ben je eens triest, een beetje gedeprimeerd, ervaar je de schoon­heid van je pries­ter­schap niet, dan heb je dringend nieuwe gees­te­lij­ke impulsen nodig. Dit geldt trouwens ook voor gehuw­den: ga je huwe­lijk met elkaar of met Christus en de Kerk weer met nieuwe ogen zien! Die gees­te­lij­ke impulsen krijg je bij­voor­beeld door jezelf in liefde te geven, dat ervaren we allemaal: als je in de put zit, moet je iets voor je naaste gaan doen. Door het goede dat we aan anderen doen, doen we ook goed aan ons­zelf.

Ge­meen­schap

 En je hebt vrien­den nodig, een ge­meen­schap om je heen. Niet voor niets heeft de Heer de liefde tot God en de liefde tot de naaste tot de kern gemaakt van ons leven als christen en als pries­ter. Ook in de liefde staat het geven bovenaan; het geven komt eerst, dan zul je ont­van­gen.

Liduina

Je wordt vandaag tot pries­ter gewijd, beste Dino, op de feest­dag van een Neder­landse heilige die vanaf haar vijf­tien­de verlamd en aan haar bed gekluisterd was en veel heeft moeten lij­den: de heilige Liduina van Schie­dam.

Wat een verschil!

Je kunt je bijna geen heilige voor­stel­len die ver­der af lijkt te staan van jouw eigen leven dan Liduina! Zij was een vrouw, zij was aan bed gekluisterd, alléén in haar kamer en erns­tig ziek, een vrouw die haar tijd bid­dend en Jezus’ lij­den over­we­gend doorbracht, terwijl jij, beste Dino, gezond en wel ge­roe­pen bent om niet binnen te blijven, maar er op uit te gaan, om niet alleen te zijn, maar pries­ter te zijn in ge­meen­schap met en voor anderen. We danken God dat Hij je ge­zond­heid en kracht heeft ge­schon­ken en veel talenten om die in te kunnen zetten in de dienst van Jezus Christus en Zijn Kerk!

Graan­kor­rel

Toch zal de heilige Liduina voor jou een bij­zon­dere voor­spraak en een voor­beeld kunnen zijn. Want Liduina maakt ons dui­de­lijk waar het in het leven, ook in een pries­ter­le­ven om gaat: hoe je leven ook zal verlopen, in welke situatie je ook zult bevin­den, geef jezelf voor Christus en Zijn Kerk, zoals de graan­kor­rel die in de aarde valt. Vraag de kracht om alles uit Gods hand te aan­vaar­den, de mak­ke­lijke en mooie dingen, maar ook de moei­lijke. Wees een blije gever! Het bij­zon­dere leven van Liduina is een uit­no­di­ging en een aanspo­ring voor je: leef niet op eigen kracht, maar van de kracht die God je geeft. Zijn genade zal altijd genoeg voor je zijn.

Eucha­ris­tie

Van Liduina werd door haar tijd­ge­no­ten ver­teld dat zij de laatste negen­tien jaar van haar leven geen voedsel meer tot zich nam, maar leefde van de heilige Eucha­ris­tie alleen. In haar lij­den werd zij in 1412 bovendien ge­sterkt door een Eucha­ris­tisch won­der: een stralende hostie met de vijf kruiswon­den verscheen haar. Ook de pries­ter zag de hostie en gaf die haar. Moge ook in jouw leven, Dino, het gebed, de over­we­ging van het Woord van God en de vie­ring van de heilige Eucha­ris­tie centraal staan, de bron zijn van jouw leven.
Ga, geef jezelf tot eer van God, voor de red­ding van de mensen, uit liefde, blij; en herhaal, steeds weer: “Ja, hier ben ik”.