Een dag in Turijn...

Jongeren op weg naar Rome...

Zater­dag 26 juli brachten de jon­ge­ren die op weg zijn naar Rome als pelgrims van hoop, door in Turijn.

De dom

De dag begon met een uitleg en bezichti­ging van de Dom van Turijn, de ka­the­draal waar de lijkwade wordt en waar het graf van de bijna heilige Pier Giorgio Frassati ligt. Op 7 sep­tem­ber a.s. wordt hij heilig verklaard, samen met Carlo Acutis. Van­wege de Jon­ge­ren­da­gen van het heilig jaar is zijn lichaam momen­teel in Rome, waar de jon­ge­ren hem zullen zien in de basiliek van Santa Maria sopra Minerva, vlak bij het Pantheon.

Heilige Mis

In de ka­the­draal vier­den we de heilige Mis. Het was de gedenk­dag van de heilige Joachim en Anna en de Joaquin en Anna die we in ons mid­den had­den waren gevraagd om de lez8ng en de voor­beel­den te doen (zie foto van hen bei­den). Organist Jos Martens zorgde weer voor mooie be­ge­lei­ding op het orgel. Behalve de pries­ters die met de reis mee zijn als bege­lei­ders, con­ce­le­breer­den ook de pastoor- admini­strator van de pa­ro­chie waar we ver­blij­ven en we de avond van de barm­har­tig­heid hebben, don Antonio Borio, die ook vele van de foto's heeft gemaakt die bij deze berichten zijn geplaatst.

Onkruid

In de homilie ston­den we stil bij het onkruid waar Jezus in het evan­ge­lie van deze dag over spreekt. Er is veel kwaad, veel onkruid in de wereld, maar de Heer laat het toch opgroeien, met het goede graan. Waarom laat God zoveel toe? Dat blijft voor ons wel een mysterie, maar tege­lijker­tijd is dui­de­lijk dat hij ons een vrije wil en een geweten heeft gegeven en ons sterkt door zijn heilige Geest en dat Hij wil dat wij als verant­woor­de­lijke mensen het goede doen. En er gebeurt veel goeds, al gebeurt dat vaak in stilte.

Het goede dat in stilte gebeurt

In de tijd van de geboorte van Maria uit Joachim en Anna, keek ieder­een naar de tempel, twee hon­derd meter ver­derop, die met gou­den platen werd bekleed. Maar het wer­ke­lijk be­lang­rijke gebeurde daar in stilte en verborgen, in het huisje van Joachim en Anna: daar werd Maria geboren die aan het begin stond van onze verlos­sing. Ook in het leven van Pier Giorgio was dat zo: het goede dat hij deed gebeurde in stilte. Zij familie wist niet dat hij dage­lijks naar de Mis ging, zo vaak biechtte en voor de zwermen zorgde. Daar kwamen ze pas achter bij zijn begrafenis. Het goede gebeurt vaak in stilte en in het verborgen. Maar laten we nooit vergeten dat de ergste beko­ring waar we ons aan kunnen over­ge­ven de ont­moe­di­ging is. Laat je niet ont­moe­di­gen! Gods liefde voor je en Zijn kracht is sterker dan alles.

Bezoeken aan de stad

Na de Mis bezochten we de Cottolengo, genoemd naar de heilige Giuseppe Cottolengo, die een enorm complex van voor­zie­ningen voor de armen heeft opgezet. Deze heilige had een vaste spreuk: "Deo gratias", woor­den die de zuster die ons rondleidde steeds weer herhaalde. We zullen ze niet vergeten: God zij dank!

Daarna kom ieder­een zelf de stad verkennen in groepjes.

Avond van barm­har­tig­heid

Die avond was de avond van barm­har­tig­heid, in de paro­chie­kerk in de buurt van onze lokatie, gewijd aan de ge­krui­sig­de Christus en de tranen van Maria. In het laatste gedeelte van de pa­ro­chie naam is dui­de­lijk de invloed van de Siciliaanse arbei­ders te herkennen, want la Madonna delle lacrime is een bede­vaarts­oord in Syracuse.

De inlei­ding die ik hier heb gehou­den zal ik later publiceren. De avond is de gelegen­heid op deze pelgrims­tocht voor aanbid­ding en het ont­van­gen van het sacra­ment van boete en ver­zoe­ning (de biecht). Dat is altijd weer een bij­zon­dere en heel intense avond