Naar Rome...

Pelgrimage naar het jubileum van de jongeren

Maan­dag 28 juli bezochten we Siena en kwamen we in Rome aan...

Focolare

Maan­dag­mor­gen moesten we al vroeg ver­trek­ken uit Loppiano, het centrum van de Focolare­be­we­ging waar we had­den over­nacht. Temid­den van huizen van anderen bewoners van de streek, heeft de Focolare­be­we­ging er de Sophia- uni­ver­si­teit, een hei­lig­dom ter ere van Maria als moe­der van God ( Teotokos), een school voor pries­ters die daar een tijd van gees­te­lij­ke her­bron­ning beleven, een sport­zaal en ver­schil­lende andere woningen en verblijfs­ruim­ten. Alles is mooi, lan­de­lijk gelegen. Er was ook een Franse groep jon­ge­ren uit het bisdom Nancy met wie nog een fees­te­lij­ke afslui­ting van de dag werd beleefd.

De bussen moesten met enige moeite door de smalle, stijgende en dalende straatjes van de streek hun weg ver­volgen. Later bleek dat een van de bussen een probleempje had dat gelukkig snel kon wor­den opgelost bij een garage in Siena.

Siena

Die weg ging dus eerst naar Siena waar we de basiliek van de h. Fran­cis­cus van Assisi bezochten, waar de heilige partikels wor­den bewaard, hosties die besmeurd zijn terug­ge­von­den na diefstal van een ciborie in 1730. De hosties wer­den bewaard, maar niet genut­tigd en zijn tot op de dag van vandaag vers en goed ge­ble­ven, zo is telkens gebleken wanneer de verze­gelde monstrans voor onder­zoek door de bis­schop en een com­mis­sie werd geopend. De aanwe­zige fran­cis­caan opende voor ons het speciaal ta­ber­na­kel waar de hosties wor­den bewaard.

San Domenico

Na het bezoek, een catehcese door moe­der Maria Laetitia, deel groepen en de lunch, vier­den we de heilige Eucha­ris­tie in de San Domenico. Hier ontmoetten we Dominicanen. Het hoofd en een vin­ger reliek van de heilige Catharina van Siena wordt daar bewaard. Heel Siena was goed afgekoeld want die ochtend had het geregend, maar deze kerk was aan die verkoeling ontsnapt! Het was mijn laatste mis met de groep op de pelgrims­tocht.

Je gou­den kalf

in de homilie stond ik stil bij de eerste lezing, die over het stieren beeld, het gou­den kalf, ging. Vooral als ons geloof min­der sterk en vurig is, krijgen onze afgodjes meer kans. Zo was het ook bij de Joden, die juist als ze wat ont­moe­digd raakten, vat­baar wer­den voor klagen en voor een afgod als dit stieren beeld, dat in feite maar een materieel ding was. Wat zijn onze afgodjes? Als we met Gods hulp zoeken naar verrij­king en verleven­diging van ons geloof, zullen die afgodjes min­der kansen krijgen. We zijn ge­roe­pen om kleine, mooie zaadjes te zaaien in deze wereld, met het ver­trouwen dat God die vrucht­baar­heid zal geven. Uit iets kleins kan iets prach­tigs groeien...

Een voor­deel

Het manke­ment je van de bus bleek een voor­deel. Eigen­lijk was nog een bezoek aan Orvieto gepland, maar dat zou in elk geval te veel zijn geweest. Nu was er gelegen­heid om even rus­tig en gezel­lig van het mooie Siena te genieten met de prach­tige Dom, het huis van Catharina van Siena en nog veel meer...

En dan Rome...

Na een voorspoe­dige reis kwamen we in Rome aan. Daar ver­blij­ven de jon­ge­ren met vele, vele anderen op de Fiera di Roma, wel wat buiten de stad maar met goede verbin­dingen. Door de vele jon­ge­ren die komen, was het voor de organi­sa­tie niet simpel om alles goed te regelen, zeker met de onzeker­he­den rond ziekte en over­lij­den van paus Fran­cis­cus. Het beloven mooie dagen te wor­den, helemaal in de geest van de Wereld­jon­ge­ren­da­gen. Bij de Fiera di Rome nam ik afscheid van de groep. Aan de ene kant zeker jammer om hen te verlaten, maar mooi om zo met hen samen te hebben kunnen optrekken en vele gesprekken te hebben kunnen voeren. In de bus werd een plaats naast me vrij gehou­den, waar steeds weer een andere jon­gere kon komen zitten om even te praten. Ook voor mij een mooie gelegen­heid om hen te ont­moe­ten. Om het te zeggen met de zuster van de Cottolengo in Turijn: Deo gratias!