Arsacal
button
button
button
button


Parochiebezoek aan de H. Corneliusparochie in Limmen

Overweging Preek - gepubliceerd: maandag, 26 mei 2014 - 984 woorden
Het achtste sacrament: koffiedrinken na de Mis.
Het achtste sacrament: koffiedrinken na de Mis.

Op zon­dag 25 mei bracht ik een bezoek aan de St. Cornelius­paro­chie in Limmen, waar ik harte­lijk werd ont­van­gen door de pas­to­raal werker Johan Olling. Het Cornelius­koor zong op volle sterkte een mooi repertoire waarin af en toe Taizé doorklonk waar­mee de pas­to­raal werker een warme band heeft (ook met AZ trouwens!).

In de pa­ro­chie vin­den ver­schil­lende in­spi­re­rende Taizé-ac­ti­vi­teiten plaats. In de Goede Week was er een eigen "Passion" in Limmen, waar­van ik een DVD meekreeg. In de fraaie kerk stond een eigen pa­ro­chie-paaskaars met ban­den in ver­schil­lende kleuren: een rode band met de namen van de vor­me­lin­gen, een witte met die van de eerste com­mu­ni­can­ten, een paarse voor de over­le­de­nen en een groene voor de dopelingen. Ik mocht mijn naam als eerste op de band voor de vor­me­lin­gen plaatsen omdat dit sacra­ment door de bis­schop of zijn ver­te­gen­woor­diger wordt toege­diend.

Na de Eucha­ris­tie­vie­ring was er koffie­drin­ken in de ont­moe­tings­ruim­te achterin de kerk waar ik gelegen­heid had de pa­ro­chi­anen te ont­moe­ten en tenslotte kwamen we nog even bijeen in de pastorie met Johan Olling en het kerk­bestuur.

Alles bij elkaar was het (weer) een mooi gebeuren, vond ik.

Homilie

(de homilie is voor een deel gelijk aan die later op de dag in Heiloo is gehou­den)

U hebt het mis­schien ook weleens mee­ge­maakt
dat mensen om u heen
druk waren met bepaalde zaken,
zich daar over kon­den opwin­den,
terwijl uzelf met iets heel anders bezig was
en u die dingen waar de mensen om U heen
zich zo druk om maakten
eigen­lijk alleen maar als totaal onbe­lang­rijk kon ervaren.
We hebben dat denk ik allemaal wel
als we een dier­baar iemand hebben verloren
of met een erns­tige ziekte te maken hebben
en mensen om ons heen praten
over de gewone alle­daag­se dingen:
over de poli­tiek, een klein ongemak, de voetbal, het werk, over anderen.
En hoewel u mis­schien zelf ook een grote voetballiefhebber bent
en vaak over het werk of de poli­tiek hebt gepraat,
kan dat gepraat op zo’n moment zelfs pijn­lijk zijn,
omdat we die on­der­wer­pen dan
eigen­lijk als vol­ko­men onbe­lang­rijk ervaren
en ergens het gevoel hebben
dat er aan onze pijn, onze erva­ring, ons verdriet mis­schien
voorbij wordt gegaan.
Juist met de erva­ringen die ons diep raken,
die ons een diepe vreugde geven
of een groot verdriet,
kunnen we ons soms echt een­zaam voelen.
Want dat geldt niet alleen voor droevige dingen,
ook iets wat heel kost­baar en mooi voor ons is,
wat een diepe indruk op ons heeft gemaakt,
kunnen we vaak moei­lijk delen.
Ik heb bij­voor­beeld vaak gehoord van mensen
die ver­tel­den wat God of Maria voor hen betekent,
hoe zij ervaren had­den dat God of Maria hun nabij was
in bepaalde situaties,
mis­schien zelfs iets had­den mee­ge­maakt
wat eigen­lijk won­der­baar­lijk was,
dat zij erbij ver­tel­den:
“Daar kan ik eigen­lijk met niemand over praten”.
Zo kan iemand dus in zijn diepste gevoelens
heel een­zaam zijn
ook in een relatie.

Op een of andere manier zullen we allemaal weleens
een soort gees­te­lij­ke een­zaam­heid ervaren.
Het is nu eenmaal zo
dat niets op deze aarde
ons helemaal kan vervullen.
We komen allemaal op een punt
waarop we moeten con­clu­deren:
dit kan ik met niemand delen,
of maar een heel klein beetje.
Hierin sta ik ergens alleen.

Dit was ook de erva­ring van de eerste leer­lin­gen van Jezus
en van Jezus zelf.
Jezus heeft lang rondgelopen
met de weten­schap dat het slecht met Hem zou aflopen,
dat Hij gegrepen, gemar­teld en ge­krui­sigd zou wor­den.
Hij heeft wel ge­pro­beerd
om daar met Zijn apos­te­len over te praten
- in de lij­dens­voor­spel­lingen en de gesprekken
aan de tafel van het Laatste Avondmaal bij­voor­beeld -,
maar dat lukte niet echt,
daar was gewoon heel weinig begrip voor,
vaak be­gon­nen de leer­lin­gen dan gewoon gauw over iets anders.
Eigen­lijk kon Hij er met niemand over praten
en dat moet Jezus een groot gevoel van een­zaam­heid
hebben gegeven,
wat tenslotte zijn hoogte­punt vond
in de uitroep van Jezus aan het kruis:
“Mijn God, mijn God, waarom hebt ge mij verlaten?”
Mis­schien dat we ook weleens geneigd zijn
om dat te ver­zuchten.

De leer­lin­gen hebben dat later zelf ook zo ervaren.
Zij hebben best succes gehad
met hun ver­kon­di­ging van het evan­ge­lie,
we hoor­den dat in de eerste lezing:
Filippus’ woor­den oogstten algemene instem­ming.
Maar de tweede lezing uit de brief van de apostel Petrus
had het er al over
dat we er reke­ning mee moeten hou­den
dat mensen ons niet begrijpen,
dat zij onze chris­te­lijke levenswandel beschimpen
en laster­praat over ons uitstrooien.
Wie dat weleens heeft mee­ge­maakt,
weet hoe af­schu­we­lijk dat kan zijn:
mensen wor­den zwart gemaakt,
ver­dacht gemaakt,
terwijl ze dat niet verdienen.
Petrus schrijft zijn mensen in de brief die we hebben gelezen:
Heilig in uw hart Christus als de Heer.
Dat wil zeggen: Rustig blijven, geef het over, geef het af,
niet als een wilde in het rond gaan slaan,
“verde­digt u met zacht­moe­dig­heid en gepaste eerbied
en zorg dat je geweten zuiver is”.
Rustig vol­hou­den en jezelf blijven,
geen gekke dingen doen!
Juist in je een­zaam­heid
staat er Iemand naast je,
al zie je Hem niet.

Ook Jezus in het evan­ge­lie
bereidt Zijn leer­lin­gen erop voor
dat ze zich alleen zullen voelen staan met hun geloof,
dat de wereld niet voor de Geest van waar­heid
ont­vanke­lijk is,
dat mensen met andere dingen bezig zijn
en van hun bood­schap vaak niets moeten hebben;
dat hebben de apos­te­len na­tuur­lijk
inder­daad vaak mee­ge­maakt:
ze hebben volop tegen­wer­king gekend,
wer­den door hun eigen mensen uit­ge­sto­ten
en bijna allemaal zijn ze uit­ein­delijk
als marte­laar gestorven,
zon­der dat zij zelf ook maar enig geweld had­den gebruikt.

“Als je Mij liefhebt,
zul je mijn gebo­den onder­hou­den
en de Vader zal je een andere helper geven
die altijd bij je zal blijven”:
de heilige Geest

Dus Jezus zegt Zijn leer­lin­gen:
Ik laat jullie niet alleen,
ik zal jullie niet verweesd achter laten,
Gods geest zal met jullie zijn.
Ga gewoon door met het goede te doen,
on­der­houd mijn woord,
laat je daar niet vanaf brengen.
Ga rus­tig door, met ver­trouwen, standvas­tig,
Ik help je er door heen.
AMEN

Terug