Zoeken

Tijdens de gebedsdag van de Vrouwe en Moeder van alle volkeren die dit jaar in het heiligdom van O.L. Vrouw ter Nood in Heiloo werd gehouden, heb ik een lezing gegeven over Maria als Middelares. Die lezing is hieronder weer gegeven.

In Heiloo waren van maandag 1 mei tot donderdag 4 mei de zielzorgers bijeen van de Eritrese katholieke gemeenschappen die in de verschillende Europese landen leven. Op 3 mei vierde ik met hen het feest van de apostelen Filippus en Jakobus en hebben we gebeden voor de vele vluchtelingen en allen de lijden onder de moeilijke situatie in Eritrea en in Soedan.

Maandagmiddag 4 juli was Mgr. Kesete Ghebreyohannes Weldegebriel op bezoek. Hij is Protosincello (vicaris generaal) van de aarts-eparchie van Asmara (Eritrea) en door paus Franciscus in januari 2022 benoemd tot Apostolisch visitator voor de Eritrese katholieken van de Alexandrijnse Ge'ez ritus in Europa.

Zaterdag 10 juli was de Eritrese katholieke gemeenschap bijeen voor het jaarlijkse feest ter ere van de heilige Drieëenheid. Ook deze gemeenschap heeft veel last gehad van Corona en nog steeds was het grootste deel van de gemeenschap alleen door live-stream verbonden, maar toch kijkt priester Tesfayonnes en zijn bestuur dankbaar terug op de afgelopen jaren.

Vanmorgen - maandag 29 mei - heb ik opnieuw een brief geschreven aan Bisschop Arseny, de Koptisch Orthodoxe bisschop die in Amsterdam zetelt, om hem te condoleren met de nieuwe terroristische aanslag op Koptische christenen in de provincie Al Minya.

In de Koptisch orthodoxe kathedraal aan de Mosstraat in Amsterdam Noord werd op zaterdagmiddag 20 mei een herdenkingsdienst gehouden voor de martelaren die op Palmzondag in Alexandrië en Tanta waren gestorven door een terroristische aanslag. Vertegenwoordigers van verschillende kerken waren aanwezig om met de Koptische Bisschop Z. Exc. bisschop Arseny te bidden.

Met droefheid hebben we de berichten vernomen over de aanslagen op Koptische christenen en hun kerken in Tanta en Alexandrië. Deze afschuwwekkende terroris­tische daad heeft helaas weer aan vele mensen het leven gekost. De Koptische christenen zijn voorwerp van een groot lijden, zoals zij dat in het nabije verleden al vaker zijn geweest.

Het zal voor bijna iedereen wel duidelijk zijn dat het noodzakelijk is geworden parochies op te heffen of samen te voegen en bepaalde kerkgebouwen niet langer voor de eredienst te bestemmen. Dit is nodig geworden door de vergrijzing, het sterk terug gelopen aantal gelovigen dat aan de eredienst deelneemt en in samenhang daarmee de verminderde beschikbaarheid van financiële middelen. Toch is het van belang deze situatie niet slechts defensief te benaderen, als een “ krimpscenario” dat de Kerk steeds verder in een hoek drijft.

Een priester of seminarist kan niet volstaan met het aan­vaarden van het celibaat als iets wat er nu een­maal bij hoort. Het is een levens­keuze die nauw samen­hangt met de betekenis van het priester­schap. De Kerk heeft de celibaats­ver­plich­ting van de priesters door de eeuwen heen bewaard.

Wanneer een priester, diaken of kerkelijk medewerker wordt beschuldigd van seksueel misbruik of van een ander misdrijf (delict) en die beschuldiging tenminste schijn van waarheid, enige waarschijnlijkheid (“saltem veri similem”) bezit, moeten soms in een vroeg stadium bepaalde maatregelen worden genomen om herhaling of voortzetting van de ernstige, strafbare feiten te voorkomen. Deze maatregelen kunnen worden genomen als voorzorgsmaatregelen in het kader van een kerkelijk strafproces (c. 1722)

Eerder dan in sommige andere landen waar het onderhoud van de kerken met publiek geld wordt gefinancierd, komen kerken in Nederland voor de noodzaak te staan hun gebouwen te onttrekken aan de eredienst en ze te vervreemden. Het zal in de meeste gevallen voor de eigenaar niet mogelijk zijn het gebouw af te breken, omdat de burgerlijke overheid de vergunning daartoe niet verleent. Dit stelt parochies en gemeenten nogal eens voor bijzondere moeilijkheden: het is niet gemakkelijk een goede herbestemming voor kerkgebouwen te vinden.

In het kader van het jaar van het gewijde leven organiseerden de blauwe zusters (de zusters van het mensgeworden Woord) op zaterdag 11 april in Heiloo een dag voor een groep vrouwelijke religieuzen over de roeping van de religieuzen. Er waren zusters van verschillende communiteiten uit ons bisdom.

Hieronder volgt de lezing die ik heb gehouden over de medewerking van Maria aan de verlossing en de betekenis van een mogelijk dogma waarin die medewerking onder woorden wordt gebracht onder de titels die daarvoor worden voorgesteld van "medeverlosseres, middelares en voorspreekster". De lezing vond plaats op de gebedsdag van de Vrouwe van alle volkeren waarvoor op het Pinksterfeest zo'n 900 mensen naar Amsterdam waren gekomen.

Een priester of seminarist kan niet volstaan met het aanvaarden van het celibaat als iets wat er nu eenmaal bij hoort. Het is een levenskeuze de nauw samenhangt met de betekenis van het priesterschap. De Kerk heeft de celibaatsverplichting van de priesters door de eeuwen heen bewaard.