Zoeken

Witte donderdag vierden we in de kathedraal met de plechtige herdenking van het Laatste Avondmaal en de instelling van de Eucharistie, het priesterschap en de gedachtenis van het "nieuw gebod" van Jezus door de voetwassing. Waarom aanbidding en dienst aan de naaste samen horen? Jezus heeft het ons voorgedaan!

De avondmis van Witte Donderdag is een bijzonder gebeuren, niet alleen door voetwassing maar ook de overgang van het feestelijk begin met de gedachtenis van de instelling van de Eucharistie en het priesterschap bij het Laatste Avondmaal naar de uittocht van het Sacrament naar het rustaltaar, waar de kerk met Jezus in de Hof van Olijven biddend verbonden is. We stonden stil bij de gevoelens van Jezus op deze laatste avond van Zijn aardse leven.

Op het hoogfeest van de apostelen Petrus en Paulus was ik in de Abdij van Egmond, op uitnodiging van de nieuwe abt, Thijs Ketelaars, voor de viering van de Eucharistie en een bezoek aan de gemeenschap. We vierden twee heel verschillende karakters in die heilige apostelen!

Op Witte Donderdag gedenken we het Laatste Avondmaal. Maar wat was nu de kern van die avond? Het leven van Carlo Acutis maakt dit duidelijk.

Met ingang van vrijdag 25 februari vervallen voor de Rooms-Katholieke Kerk in Nederland de verplichting om anderhalve meter afstand te houden en het mondkapjesadvies bij verplaatsingen door de kerk. De maatregelen voor het uitreiken van de communie worden versoepeld. Tongcommunie is toegestaan.

Witte Donderdag vierden we in de Kathedraal met kapelaan Teun Warnaar, diaken Philip Weijers, acolieten van de kathedraal en seminaristen die dienden. Het is een bijzondere avond: met Jezus zijn we in de zaal van het laatste Avondmaal en aan het eind van de viering vergezellen we Hem naar de Hof van Olijven.

Donderdagavond vierden we in de kathedraal de Mis ‘in Cena Domini’, ter gedachtenis van het Laatste Avondmaal van de Heer. Aan de ene kant zullen velen zich een beetje buitengesloten hebben gevoeld, omdat helaas in deze Corona-periode de vieringen niet openbaar kunnen zijn, aan de andere kant zijn we door dit alles misschien juist meer dan ooit met die laatste avond van Jezus verbonden.

Op Witte Donderdag was ik 's avonds in de kathedraal, na 's middags de instelling van het priesterschap op het seminarie te hebben gevierd. Want ook dat is een traditie om op deze dag te gedenken dat Jezus bij het Laatste Avondmaal ons de Eucharistie en het priesterschap heeft gegeven. Maar er was meer die laatste avond...

Op Witte Donderdag was ik voor de viering van de heilige Eucharistie, de plechtige herdenking van het laatste avondmaal, in de Haarlemse kathedraal. Het mannenkoor van de kathedraal zong Nederlandse en Gregoriaanse gezangen die de viering tot een stemmige plechtigheid maakten. Tijdens het Gloria “vertrokken” de klokken, ze zullen tijdens het Gloria van de Paaswake pas weer klinken.

De avondmis van Witte Donderdag heb ik in de H. Engelmundusparochie in Driehuis gevierd, waar we natuurlijk ook de slachtoffers van de aanslagen in Brussel hebben herdacht en voor de nabestaanden hebben gebeden en voor alle gewonden en getraumatiseerden en voor de zielenrust van Johan Cruyff.

Op 22 januari was er een inspiratiedag voor alle pastorale krachten in het kader van het jaar van barmhartigheid in het diocesaan centrum bij O.L. Vrouw ter Nood in Heiloo. De ruim vijftig deelnemers maakten een programma mee waarin plaats was voor het vieren van de Eucharistie, ontmoeting met elkaar, uitwisseling en een getuigenis van een echtpaar dat de bisschoppensynode over het gezin had meegemaakt en van twee broeders van een nieuwe gemeenschap die in het centrum van Brusselwerkzaam zijn.

In de heilige Engelmundus­kerk in Driehuis heb ik de Witte Donderdag­plechtig­heid mogen vieren. Witte Donderdag is de dag van de instelling van de heilige Eucharistie en het priester­schap en van de voetwassing. Een gelegen­heid om in te gaan op de betekenis van de Eucharistie­viering voor onze spiritua­liteit en waar Eucharistie vieren méér of anders is dan de heilige communie ontvangen.