Zoeken

In een goed bezette kathedraal hebben we de Eucharistie van Aswoensdag gevierd, de as gezegend en opgelegd als teken van onze menselijke vergankelijkheid en van ons verlangen naar een nieuw begin.

"Hij komt op het uur waarop je het niet verwacht". zo was op de eerste zondag van de Advent (jaar A) in het evangelie te horen. Maakt dat perspectief deel uit van je leven? En hoe dan? We stonden er in de homilie bij stil tijdens de Eucharistieviering in de kathedraal.

Zaterdag 17 september was de Inspiratiedag Caritas in Heiloo, waarvoor bijzonder de PCI’s (Parochiële caritas instellingen) waren uitgenodigd. Het was voor het eerst weer dat deze dag sinds de Corona-pandemie kon worden gehouden. Noden zijn er genoeg: de toenemende armoede in onze samenleving, de migranten en vluchtelingencrisis, de stikstofcrisis en de zorg voor klimaat en milieu... Maar hoe krijgen we Caritas meer op de kaart?

Zondag tegen de avond (27 maart) ontving ik de priester en twee contactpersonen van de katholieke Oekraïense gemeenschap van de Byzantijnse ritus (Grieks Katholieke kerk) die één keer per maand in Alkmaar de Liturgie vieren. Op Palmzondag zal ik erbij aanwezig zijn.

Op Aswoensdag wordt in de katholieke kerk bijzondere aandacht besteed aan de situatie in de Oekraïne, op verzoek van paus Franciscus die deze vastendag daaraan heeft gewijd. We stonden daarbij stil in de Eucharistieviering in de kathedraal (zie onder), maar we hebben ook aan andere rampgebieden gedacht en natuurlijk aan de vergankelijkheid van het aardse bestaan. Velen waren gekomen om het askruisje te ontvangen en zo de vastentijd in te gaan

Zaterdag 27 november, laatste dag van het liturgisch jaar, mocht ik br. Joachim Oude Vrielink ofm tot diaken wijden in de Sint Nicolaasbasiliek in Amsterdam. Br. Joachim die in het klooster Alverna aan de Derkinderenstraat in Amsterdam woont, is bijzonder verbonden met de basiliek waar hij ook participeert in de schola cantorum Amsterdam die in de wijdingsplechtigheid zong.

Na een kort bezoek aan het Jeanette Noëlhuis van de Catholic Worker-beweging, was ik in de St. Urbanuskerk van Duivendrecht voor de Mis van Allerzielen. Daar werden de dierbare overledenen herdacht: ruim 130 namen werden voorgelezen en lichtjes werden voor hen ontstoken in de vorm van een hart, want zij zijn wel uit het oog, maar niet uit ons hart.

In de Sint Bavokathedraal vierden we op zondag 3 oktober het patroonsfeest (van stad en kathedraal) - inderdaad precies op de nieuwe datum van dit feest voor ons bisdom, dat door Rome op 3 oktober is geplaatst. Het voltallige kathedrale koor zong en kapelaan Teun Warnaar concelebreerde, ter ere van deze woeste ridder die een vrome kluizenaar werd!

Op het Hoogfeest van Maria's Tenhemelopneming was ik voor de Pontificale Mis in Heiloo. Buiten, achter het gastenhuis, vierden we dit feest met talrijke gelovigen. Aan het einde van de Mis werd door Leo Fijen het nieuwe boek van uitgeverij Adveniat gepresenteerd dat als eerbetoon aan mgr. Punt's langdurige ambtsperiode is verschenen. Een hartelijk applaus voor bisschop Punt volgde. Maar waarom vieren we zo speciaal die hemelvaart van Maria en wat heeft die ons nog te zeggen?

Op Aswoensdag openden we de Veertigdagentijd met het ontvangen van het Askruisje. Dat ging dit jaar wat anders dan anderen jaren.

Allerzielen is de dag waarop we al onze overleden dierbaren gedenken en voor hen bidden. Velen brengen een bezoekje aan de begraafplaats en komen naar de kerk voor de viering van de Eucharistie.

Op Aswoensdag vierden we de heilige Mis in de kathedraal met het herenkoor dat overwegend Gregoriaans zong. Die zang geeft een ingetogen sfeer, die bij Aswoensdag past. Het askruisje dat we ontvangen is een teken van een keuze die we maken en een werkelijkheid die we ons realiseren: alles gaat voorbij...

Zondag 20 oktober vierde de Sint Bavoparochie in Heemstede het 325 jarig bestaan van de parochie en de 140^e verjaardag van het kerkgebouw. Het was ook wereldmissiedag in deze speciale missiemaand die door paus Franciscus is uitgeroepen met aandacht voor missie en evangelisatie. Dat roept ook de vraag op: Waar gaat het naar toe met de Kerk?

Aswoensdag markeert het begin van de Veertigdagentijd. Het askruisje dat we tijdens de Mis ontvangen wijst ons op de vergankelijkheid van al het aardse. Gebed, vasten en aandacht voor de naaste zijn leidend bij het verleggen van de focus van onszelf weg naar God en de medemens.

Palmzondag heb ik in Den Helder gevierd in de St. Petrus- en Pauluskerk, die bijna helemaal vol zat met onder meer veel gezinnen met kinderen. Iemand vertelde me dat er vaak zo’n veertig nationaliteiten in de kerk vertegenwoordigd zijn! Hoe dat ook zij, het was mooie viering in een levendige gemeenschap.

Op Aswoensdag vierden we de heilige Eucharistie in de kathedraal mooi en ingetogen met zang van het mannenkoor. We zijn de veertigdagentijd binnengegaan met het askruisje, een bijbels gebaar als uitdrukking van het verlangen om boete te doen en een niewe begin te maken. Die weg van boete en bekering zal uit (kunnen) monden in de Paasbiecht, waarna we het grote feest van Christus' verrijzenis op Pasen met vreugde en vrede mogen vieren. Ik wens iedereen een goede veertigdaagse tocht door onze eigen kleine woestijntjes...

Zondagmiddag 12 november was ik voor de Eucharistie bij een bijeenkomst van een gemeenschap van de Neocatechumenale Weg die het eerste onderzoek of scrutinium van het catechumenaat deed. Deze Weg gaat er in wezen om de voorbereiding op het doopsel in het catechumenaat die de meesten van ons niet hebben gedaan, nog "in te halen".

Op Aswoensdag gaan we de veertigdagentijd of vastentijd binnen met het ontvangen van het askruisje om de vergankelijkheid van ons aards bestaan in herinnering te roepen. In de kathedraal was op Aswoensdag naast een ochtendmis ook een goed bezochte avondmis die door de Capella Puellarum van de Sint Bavo mooi en ingetogen werd gezongen.

Voor de viering van Allerzielen was ik in Nieuw Vennep, waar veel mensen naar de kerk gekomen waren om hun dierbare overledenen te gedenken. Na afloop van de Mis zijn we in processie naar het achter de kerk gelegen kerkhof gegaan om de graven te zegenen.

Samen met de leden van het Jongerenplatform vierden we de liturgie van Aswoensdag. Het askruisje herinnerde ons aan de vergankelijkheid van het leven en de lezingen riepen ons op om de veertigdagentijd te beleven met gebed, vasten en aalmoezen, maar niet voor de show, niet voor de uiterlijkheid; het is voor de Heer die niet naar de buitenkant kijkt maar naar de binnenkamer van ons hart.

Deze zondag was ik in de heilige Laurentiuskerk in Alkmaar aan het Verdronkenoord, een prachtige Cuijperskerk, waar een heilig Bloedwonder wordt vereerd, waarvan de middeleeuwse reliek nog steeds aanwezig is.