Laat je inspireren door de gemeenschap van alle heiligen

Allerheiligen

Op het hoog­feest van Aller­hei­ligen heb ik de Eucha­ris­tie gevierd in de H. Bavo­kerk in Heem­ste­de waar Jan Jaap van Peperstraten als acoliet assis­teerde. Hij wordt op 14 no­vem­ber in Heiloo tot diaken gewijd en doet zijn pas­to­rale jaar in de pa­ro­chies van het Klaver­blad (Heem­ste­de, Benne­broek, Vo­ge­len­zang). Op 15 no­vem­ber zal hij voor de eerste keer assis­te­ren als diaken in de O.L. Vrouwe Hemel­vaart in Heem­ste­de, waar dan tevens de nieuwe pastoor Jacques Quadvlieg wordt geinstalleerd en vica­ris Gerard Bruggink afscheid neemt.

Homilie

Samen

Het doet mij altijd goed
als ik een bij­zon­dere gebeur­te­nis
mee mag maken
waarbij je met vele mensen
samen het geloof mag vieren
zoals bij­voor­beeld de bede­vaart
die we dit voor­jaar met het bisdom
naar Rome hebben gemaakt
of de wereld­jon­ge­ren­da­gen
die volgend jaar weer wor­den gehou­den.
U heeft het mis­schien zelf ook weleens mee­ge­maakt
dat U met duizen­den pelgrims
de licht­pro­ces­sie in Lourdes deed
of in Taizé een vie­ring hebt mee­ge­maakt
of zo’n soort andere mooie gelegen­heid.
Het doet goed als je merkt
dat je lang niet de enige bent
die in ons geloof, in de kerk, in Maria
een bron van kracht en in­spi­ra­tie vindt.
Daarom doen zulke gelegen­he­den
ons gees­te­lijk goed.
Het hoeft niet altijd heel massaal te zijn,
het kan ook een gebeds­groep zijn
of iets derge­lijks.
Zelf was ik deze zomer op een retraite
in Frank­rijk.
Bijna hon­derd mensen namen daaraan deel,
heel wat jon­ge­ren
en zelfs ge­zin­nen.
Een week lang, in stilte,
mensen bid­dend, medi­te­rend, zingend,
het geloof vierend.
Dat vond ik wel heel in­spi­re­rend.

Wij wor­den erdoor ge­sterkt
als we samen met andere mensen
ons geloof kunnen beleven,
als je mag merken
dat er ook in anderen vuur en Geest is,
dat het niet allemaal plat en vlak is.

Accu opla­den

Het is daarom ook best wel aan te raden
om gelegen­he­den op te zoeken
waar we ons geloof kunnen sterken
de gees­te­lij­ke accu op kunnen laden.
Ook voor kin­de­ren en jonge mensen
zijn dit soort erva­ringen
heel be­lang­rijk.
Soms is het even een stap
om er op uit te gaan
en als je het doet
weet je weer en ervaar je weer
hoe goed dat is.

Eilandjes

Waarom hebben we daar inner­lijk
zo’n behoefte aan?
Na­tuur­lijk komt dat mede
omdat we ons als gelo­vi­ge katho­lie­ken
vaak eilandjes voelen
in een samen­le­ving die niet zo denkt en leeft,
waar gods­dienst geen rol meer
lijkt te mogen spelen.

En iedere mens heeft nieuwe impulsen nodig,
dat is met alle dingen zo
- als je maar in je stoel blijft zitten,
word je van­zelf somber en depressief -
maar dat geldt zeker ook voor ons geloof,
voor het ver­trouwen en het vuur in ons hart.

Ge­meen­schap

En er is nog een andere reden
en die reden vieren we vandaag:
we zijn als gelo­vi­gen verbon­den
met mensen over de hele wereld
en met mensen die ons zijn voor­ge­gaan:
de ge­meen­schap van de heiligen,
die wij iedere zon­dag
in de ge­loofs­be­lij­de­nis vermel­den.
Bij heiligen moeten we in dit ver­band niet denken
aan beel­den op een sokkel,
maar aan mensen van vlees en bloed,
met hun eigen strijd,
hun eigen vragen en problemen.
Het gaat vandaag ook niet alleen
om heiligverklaarde mensen,
maar om al die mensen
die met hun geloof ge­pro­beerd hebben
van hun leven iets moois te maken.

Aller­hei­ligen - Aller­zie­len

Wij zijn verbon­den met zoveel mensen
die ons zijn voor­ge­gaan.
Morgen is het Aller­zie­len
en gedenken we de doden
en bid­den we voor hun zielenrust:
“Geef, Heer, de eeuwige rust aan allen
die ons in de dood zijn voor­ge­gaan”,
zo bid­den wij;
talrijke liefde­volle en geliefde mensen zijn daarbij
en we hopen hen weer te zien
in de hemel.
En vandaag is het dit wat wij gedenken:
we zijn allemaal bestemd
om door dit aardse tranendal
- want dat is het toch vaak voor heel veel mensen -
heen te gaan
en gelukkig verenigd te wor­den
met al die dier­ba­re mensen
die ons zijn voor­ge­gaan
en die ons vaak een mooi voor­beeld hebben gegeven
van liefde en geloof,
mensen die voor ons
een bron van in­spi­ra­tie zijn,
van wie we veel goeds hebben ont­van­gen,
het geloof doorge­ge­ven hebben gekregen.
Voor veel mensen zijn het dan hun ouders
waar ze het eerst aan denken
of een man of vrouw;
anderen zullen stil­staan bij een bij­zon­der iemand
die op hun levenspad is geko­men
en die veel voor hen heeft betekend.

Nee, we lopen niet alleen
onze pelgrims­tocht door het leven,
we zijn verbon­den met anderen
in de ge­meen­schap der heiligen,
mensen die ons geïnspireerd hebben,
zoals er ook nu mensen leven
aan wie we met liefde denken
en die ons geloof, hoop en liefde door­ge­ven.

Geen succes­ver­haal

Het evan­ge­lie van deze Aller­hei­ligen­dag
laat ons de zalig­spre­kingen horen,
die zijn gericht tot mensen
die het niet hebben gemaakt,
die niet beant­woor­den
aan een stan­daard succes-verhaal.
Het zijn niet de mensen
die op de voor­grond staan in de maat­schap­pij,
die bekend en beroemd zijn
maar het over God nooit hebben,
tenzij als stop­woordje.
De mensen die in het evan­ge­lie
wor­den genoemd
zijn mensen die een verlangen hebben,
die omzien naar anderen,
die mensen samenbin­den,
die ook de minste kunnen zijn;
het zijn sowieso al mensen
die een loon ver­wach­ten in de hemel:
dat betekent dat ze niet denken dat alles
alleen maar uit het aardse bestaan moet komen.
Het is niet zo dat zij zeggen:
als ik niet vier keer per jaar op vakantie kan,
een mooie auto en relatie heb,
gezond ben, het fijn heb
en me van alles kan per­mit­te­ren,
heb ik niet geleefd.
Want in hun hart
is er een uitzien naar een beter leven.

Zachte krachten

Zalig de armen van geest,
zalig de treuren­den,
de zacht­moe­di­gen,
zij die hon­ge­ren en dorsten naar ge­rech­tig­heid,
de barm­har­tigen,
de zuiveren van hart,
de vrede­bren­gers,
zalig die wor­den ver­volgd, beschimpt en gelasterd.
Die woor­den van de Heer
zijn gericht tot mensen
die als het ware de zachte krachten
in de samen­le­ving vormen,
die zout der aarde en zuurdesem proberen te zijn,
iets bij willen dragen
aan een recht­vaar­dige samen­le­ving
en het ko­nink­rijk van God.

In­spi­ra­tie

Met zulke mensen is het ooit be­gon­nen:
een­vou­dige mensen,
meer of min­der geleerd,
dat deed er niet toe,
En in heel de ge­schie­de­nis daarna
komen we zulke mensen tegen:
dat is de ge­meen­schap der heiligen,
mensen die een voor­beeld zijn,
die ons in­spi­re­ren
om niet alleen voor het hier en nu te leven.

Dat is de uit­no­di­ging van deze Aller­hei­ligen­dag:
laat je in­spi­re­ren
door die mensen
die leven voor mooie idealen,
voor alles wat goed en mooi is,
die leven voor God.
Zoek hen op,
neem aan hen een voor­beeld,
volg het na,
wees een vrede­bren­ger,
een barm­har­tige,
een zuivere van hart,
maak deel uit
van die ge­meen­schap van de heiligen.

AMEN.