Christen-zijn vraagt moed

Tweede kerstdag: Sint Stefanus

Op tweede kerst­dag viert de Kerk vanouds het feest van de heilige Stefanus, diaken en eerste marte­laar. In zijn moe­dig ge­tui­ge­nis (de let­ter­lijke bete­ke­nis van het Griekse woord marturion waar ons woord marte­laar van komt) wordt dui­de­lijk dat christen-zijn ook offers vraagt, de bereid­heid om te staan voor trouw aan geloof- en levens­over­tui­ging en aan de waar­den die daaruit voort­vloei­en, ook als dat op tegen­wer­king en moei­lijk­he­den stuit.

Deze ochtend heb ik de heilige Mis gevierd in de Sint Joseph­kerk te Haar­lem. Pastoor kan. dr. A. Hendriks hield de preek waarin hij onder meer erop wees dat het er aan­vanke­lijk op leek dat de gevangen geno­men Stefanus een eer­lijk proces zou krijgen, maar toen die zijn rechters verwijten begon te maken over hun ongeloof en het ter dood brengen van Jezus Christus, draaide de stem­ming om: op grond van hun gekrenkt­heid en niet willen aan­vaar­den van deze kri­tiek, kwamen zij ertoe Stefanus te stenigen. In feite vervielen de rechters dus opnieuw in de fout die zij had­den gemaakt door Jezus te veroor­de­len.
Hier werd weer dui­de­lijk dat het be­lang­rijk is ervoor open te staan om fouten te erkennen. Als we dat niet doen, zullen we misser op misser stapelen... Christen-zijn begint met de bereid­heid tot beke­ring.

Zo wor­den we op de tweede kerst­dag met onze neus op de con­se­quenties van christen-zijn gedrukt