Zwanger, maar niet van hem...

4e Adventszondag in Weesp

Zondag 18 de­cem­ber was ik op bezoek in de nieuwe Lau­ren­tius­kerk in Weesp, een kerk waar de pa­ro­chi­anen blij mee zijn; van de oude katho­lie­ke kerk is zeer onlangs de toren gedeete­lijk afgebrand. Weesp maakt samen met Muiden deel uit van de pa­ro­chie Leven Water.

De oude, neogothische kerk ver­keerde in slechte staat en is verkocht. De toren zal onder meer blijven staan en de nieuwe eige­naar had het licht­ge­vende kruis op de toren her­steld. Helaas is daar kort­slui­ting in geko­men en is de toren dus gedeelte­lijk afgebrand. Dat is nu niet meer de zorg van het kerk­bestuur, maar jammer blijft het wel.

De pa­ro­chie heeft een ander kerk­ge­bouw kunnen over­ne­men en is daar in mei 2014 naar toe gegaan. Ik kon merken dat de kerk­gan­gers erg blij waren met dit nieuwe gebouw dat de ge­meen­schap eer­der heeft ver­sterkt. Men kan dus niet con­sta­te­ren dat er mensen weg­ge­ble­ven zijn na de verhui­zing. Bij de kerk­ruim­te (zie foto) en de dag­ka­pel met Maria-devotie­ruim­te (foto) zijn ver­schil­lende grotere ruimtes die gebruikt kunnen wor­den voor allerlei bij­een­komsten. In de twee grootste ruimtes werd na de Mis koffie gedronken, waarvoor bijna alle kerk­gan­gers bleven. In een andere ruimte die ook als sacristie in gebruik is, oefen­den kin­de­ren een kerstspel dat met kerst­mis zal wor­den opge­voerd. Het dames- en heren­koor zong een mooie meerstemmige Mis, geleid door een jonge Griekse met aan het orgel een jonge Molda­vische vrouw die lang in Portugal had gewoond. Wie naar een katho­lie­ke kerk gaat ontmoet de wereld(kerk)!

HOMILIE

Zwan­ger

We kunnen het ons ge­mak­ke­lijk voor­stel­len:
een jongen en een meisje
hebben trouw­plannen,
het huwe­lijk is al gere­geld;
en dan krijgt de jongen te horen
dat het meisje zwan­ger is,
nee, niet van hem,
want hij had zich heilig voor­ge­no­men
haar voor het huwe­lijk
niet aan te raken.
“Jij bent het grootste cadeau van mijn leven”,
had hij gezegd,
“ik ga dat cadeau niet uitpakken
voordat het echt aan mij gegeven is”.
En nu dit: zij is zwan­ger, maar niet van hem.

Dat overkwam sint Jozef..

Er is een ander...

We kunnen ons iets voor­stel­len
van de gevoelens die door Jozef
moeten zijn heen gegaan:
ver­war­ring, teleur­stel­ling, woede, onbegrip,
het zal er allemaal wel geweest zijn.

Hij had die gevoelens de vrije loop kunnen laten.
Volgens de wet van die tijd
had hij het recht
zijn vrouw te laten stenigen,
maar dat wil hij niet.
Hij denkt erover in stilte te ver­trek­ken,
heen te gaan
en zo ruimte te maken voor die ander
die er blijk­baar in het leven van Maria is.

Ja, er is een ander in het leven van Maria,
maar die ander is een ander met een hoofd­let­ter,
die Ander is God,
die Ander is de heilige Geest.
Maar dat weet Jozef niet
op het moment dat het evan­ge­lie van vandaag begint.
Er zullen dus allerlei gevoelens
door hem heen zijn gegaan.

Gekwetst

Als wij een grote teleur­stel­ling onder­gaan,
als we geraakt zijn en gekwetst,
is het moei­lijk dat gevoel weer los te laten.
We zijn nu eenmaal geneigd
om vanuit die emotie te gaan rea­geren.
Kijk maar naar ‘De rij­dende rechter’
of ‘Het familie­di­ner’:
er is iets vervelends gezegd of gebeurd,
iemand voelt zich daardoor geraakt
en rea­geert geërgerd vanuit die geraakt­heid,
haakt teleur­ge­steld af,
wil geen contact meer
en zo raken mensen van elkaar vervreemd.
Soms gaat het maar om kleine ergernissen,
een verstopte dakgoot of zo,
maar wat maar klein is,
kan door de emotie
gewel­dige proporties aan­ne­men.

Van de heilige Geest

Bij Sint Jozef ging het anders:
hij was in zich­zelf al vastbesloten
niet geweld­da­dig te gaan rea­geren
en toen kwam daar een engel in het spel,
die door Jozef werd gezien in zijn droom
en die hem ver­telde:
Er is geen andere man in het spel
“Het kind in haar schoot
is van de heilige Geest”.
De woor­den van de engel
brachten twee mensen bij elkaar.

Op je woor­den passen

In zekere zin
kunnen ook wij zulke engelen zijn
en dat is be­lang­rijk en nodig:
woor­den en daden kunnen ver­deeld­heid zaaien,
ze kunnen ergernis ver­ster­ken,
ze kunnen mensen bepalen bij hun woede en geraakt-zijn,
maar onze woor­den en daden kunnen ook
verzoenen en verenigen.
Onze woor­den en daden kunnen emoties opkloppen
of die juist tot rust brengen.
De één is kwaad,
de ander rea­geert me haat
en die eerste wordt nog bozer:
er ont­staat een spiraal van boos­heid.
Er wordt veel haat en ver­deeld­heid gezaaid,
onze samen­le­ving kent daar vele voor­beel­den van,
maar onze opdracht als mens en als christen is
zo’n goede engel te zijn
die mensen bij elkaar probeert te brengen,
die begrip probeert te kweken,
een­heid en ver­zoe­ning, in­te­gra­tie.
Als we dat willen
moeten we goed op onze woor­den passen
en op wat we doen:
want het is ge­mak­ke­lijk mee te doen
met een bepaalde praat
op ver­jaar­da­gen en in café’s
maar onze woor­den en daden als christen
moeten verzoenend zijn.

Ver­zoe­ning

Dit is precies wat Jezus in deze wereld is komen doen:
God zag het kwaad, de zonde, de haat
die in deze wereld heersen.
Hij zag de bele­digingen die Hem wor­den aan­ge­daan,
Hij zag waar het mis ging
met die eigen vrije wil die Hij aan mensen heeft gegeven.
Gods reactie is het zen­den van Zijn Zoon,
de geboorte van Jezus.
God ant­woordt op de haat en de ver­deeld­heid
met liefde en ver­zoe­ning,
met de geboorte van een Kind,
dat mensen weer bijeen kwam brengen,
dat zon­den kwam ver­ge­ven,
mensen kwam verlossen,
ver­zoe­ning kwam brengen met God
en van mensen onder elkaar.

Gene­geerd

Mis­schien hebt U zelf ook weleens ergens ervaren
dat de belang­stel­ling en aan­dacht
naar anderen uitgaat en niet naar Uzelf
en dat U wordt gene­geerd.
Dat kan heel vervelend zijn.
Jaloezie en afgunst, zich gepasseerd voelen
verzieken dan vaak een relatie tussen mensen.

Netjes gevraagd

Dat had hier ook ge­mak­ke­lijk kunnen gebeuren:
want Maria wordt door de aartsengel Gabriël
netjes gevraagd
of zij de moe­der wil wor­den van Gods zoon.
Haar instem­ming wordt gevraagd.
De engel gaat pas weer weg
als Maria heeft gezegd:
“Mij geschiede naar Uw woord”,
dus: laat het gebeuren, ik doe Gods wil.

Niets gevraagd

Maar aan Sint Jozef wordt niets gevraagd,
hij moet langs een omweg
op een vervelende manier ont­dek­ken
dat Maria in ver­wach­ting is.
En Jozef is nog wel een man,
in de maat­schap­pij van die dagen degene
die de lei­ding heeft in het gezin.
Dus weer had Jozef zich gepasseerd kunnen voelen,
dat hij pas veel later op de hoogte wordt gesteld.
Maar Jozef doet zo niet, integen­deel,
als hij wakker wordt
doet hij een­vou­dig wat de engel had gezegd.

Dienaar van een groot geheim

En zo werd Jozef de die­naar van een groot geheim,
altijd een trapje lager dan Maria, zeker,
maar hij heeft dat in grote eenvoud aanvaard
en zo is hij vast en zeker gaan begrijpen
wat de reden was,
waarom alles zo moest gebeuren.
Eenvoud en nede­rig­heid zijn vaak
de weg waarlangs wij ver­der komen.

Ook dat is voor ons een in­spi­re­rend voor­beeld:
blijf niet op je strepen staan,
ga niet voor je trots en eer­ge­voel,
maar weet op z’n tijd ook in eenvoud te buigen,
verzoenend en dienst­baar te zijn!

Van harte...

Van harte wens ik ons allen
een mooie voor­be­rei­ding op het kerst­feest
en gezegende dagen toe!

Amen.