Hoe maak je het nu echt?

Aswoensdag: de veertigdagentijd is begonnen...

Op Aswoens­dag gaan we de veer­tig­da­gen­tijd of vas­ten­tijd binnen met het ont­van­gen van het askruisje om de ver­gan­ke­lijk­heid van ons aards bestaan in her­in­ne­ring te roepen. In de ka­the­draal was op Aswoens­dag naast een ochtend­mis ook een goed bezochte avond­mis die door de Capella Puellarum van de Sint Bavo mooi en ingetogen werd gezongen.

Homilie

Broe­ders en zusters,

Hoe maak je het?

Hoe vaak zeggen we niet:
“Wat zie je er leuk uit!”
of: “Wat zie je er goed uit”
Maar een leuke ver­schij­ning,
een stralende lach en een “coole” blik
zeggen vaak niet zo veel
over wat er in mensen leeft
of over hoe ze eraan toe zijn.

Hoe maak je het nu echt?

Van binnen maakt een mens
het vaak niet zo
als uiter­lijk schijnt.

Niet om de show

Indruk maken, goed over­ko­men
zit in onze maat­schap­pij ingebakken,
maar dat geldt niet alleen voor nu:
het evan­ge­lie heeft het er vandaag ook over:
de vas­ten­tijd draait om
aalmoezen geven,
gebed en vasten,
maar je moet het niet doen
om op te vallen,
om geprezen te wor­den,
om indruk te maken.
Dat is de centrale bood­schap van het evan­ge­lie vandaag.
Het gaat in de tijd die voor ons ligt
om een inner­lijke vernieu­wing,
een omkeer, beke­ring, ver­zoe­ning.
Het leven en zeker de vasten
gaan niet om de show.

Voor de eer van God

Maar het gaat er niet om
dat niemand mag zien
wat we aan goeds doen.
Een hoofd­stuk eer­der
in het­zelfde Matteüs-evan­ge­lie
als waar we op deze Aswoens­dag uit gelezen,
had Jezus juist gezegd
dat we ons licht moeten laten stralen
voor het oog van de mensen,
opdat zij onze goede werken zien
en de Vader in de hemel ver­heer­lij­ken.

Dat laatste, daar zit het ‘m in,
daardoor maken we het verschil:
het gaat niet om ons,
het gaat er niet om
dat het ónze pres­ta­ties zijn,
hoe gewel­dig wij zijn;
wij zijn niet zelf het centrum van de wereld;
wat we doen
is geen zelfver­heer­lij­king,
maar het is voor de eer van God.

Askruisje

We gaan het askruisje ont­van­gen,
daar­mee stellen we een teken:
ons uiter­lijk wordt even verstoord;
het wordt geen academy award,
zelfs geen fraai kruis van zilver of goud om je nek
wat we deze avond krijgen uit­gereikt,
maar één van as, van grijze stof,
die wijst op de ver­gan­ke­lijk­heid van het bestaan
en de betrekke­lijk­heid van veel dingen.
Aloysius van Gonzaga vroeg zich steeds af
bij alles wat hij deed of tegen kwam:
Wat telt het voor de eeuwig­heid?
Dat hielp hem
om dingen te rela­ti­ve­ren.

Vernieuwen...

Van harte wens ik ons allen
een goede veer­tig­da­gen­tijd
met een mooie aan­dacht voor de armen,
voor gebed en vasten
met als doel ons­zelf en ons eigen “ik”
een beetje meer los te laten
en ons zo gees­te­lijk te vernieuwen.
AMEN